ورزش و پارکینسون

مطالعه ای به نام ای ان 3، بیش از 90000 زن را به مدت تقریباً 3 دهه مورد بررسی قرار داد تا در مورد چگونگی تأثیر عوامل سبک زندگی بر سلامت زنان اطلاعات بیشتری کسب کند. دانشمندان فرانسوی از داده های این مطالعه استفاده کردند تا ببینند آیا ارتباطی بین ورزش و ابتلا به بیماری پارکینسون وجود دارد یا خیر. محققان این زنان را بسته به میزان فعالیت بدنی که به طور منظم گزارش می کردند، گروه بندی کردند. پس از تجزیه و تحلیل نتایج، دانشمندان دریافتند که زنان در گروهی که بالاترین سطح فعالیت بدنی را داشتند، کمترین میزان ابتلا به بیماری پارکینسون را داشتند. تحقیقات جدید منتشر شده در ژورنال نورولوژی نشان می دهد که ورزش منظم ممکن است فوایدی را در برابر بیماری پارکینسون ارائه دهد. بر اساس یافته‌ها، زنانی که بیشترین زمان را صرف ورزش یا انجام سایر فعالیت‌های بدنی می‌کنند، در مقایسه با زنانی که کمترین میزان ورزش را انجام می‌دهند، ۲۵ درصد کمتر از میزان شیوع بیماری پارکینسون دارند. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که این نتایج مطالعه فقط ارتباط بین ورزش و خطر پارکینسون را نشان می دهد. دانشمندان باید تحقیقات بیشتری انجام دهند تا ثابت کنند ورزش مستقیماً خطر ابتلا به این بیماری را کاهش می دهد.

چهار گروه در سطح فعالیت

دانشمندان به داده های مطالعه ای ان 3، که شامل داده های نزدیک به 100000 زن است که در طول تقریباً 3 دهه ردیابی شده اند، دسترسی پیدا کردند. محققان ای ان 3، جمع‌آوری داده‌ها را در سال 1990 آغاز کردند و شامل زنانی بودند که بین سال‌های 1925 تا 1950 متولد شدند. این زنان امکان دسترسی به پرونده‌های پزشکی خود را فراهم کردند، بنابراین محققان در پروژه فعلی اطلاعاتی مانند یادداشت‌های پزشک، نتایج تصویربرداری و داروها را در اختیار داشتند. شرکت‌کنندگان همچنین در طول مطالعه به پرسش‌نامه‌هایی پاسخ دادند که سطوح فعالیت را مورد توجه قرار می‌داد. برخی از سوالات شامل میزان پیاده‌روی روزانه شرکت‌کنندگان، مدت زمانی که برای انجام کارهای اطراف خانه می‌گذرانند، و چقدر زمان در هفته را صرف ورزش‌های تفریحی می‌کنند، بود. محققان اطلاعاتی در مورد انواع و شدت فعالیت های بدنی و ورزش جمع آوری کردند. سپس آنها بر اساس معادل متابولیک یک کار، یا میزان انرژی صرف شده برای یک کار، به زنان امتیاز دادند. محققان این زنان را بر اساس سطح فعالیت خود گزارش شده به چهار گروه تقسیم کردند. از آنجا، آنها بررسی کردند که تشخیص بیماری پارکینسون در بین هر گروه چقدر شایع است.

آیا ورزش برای کاهش خطر پارکینسون کلیدی است؟

در طول این مطالعه، 1074 زن به بیماری پارکینسون مبتلا شدند که تقریباً 1٪ از کل شرکت کنندگان است. پس از تجزیه و تحلیل داده های چهار گروه از زنان، دانشمندان دریافتند که گروهی که کمترین ورزش را انجام می دادند، موارد بیشتری از بیماری پارکینسون داشتند. در مقایسه، گروهی که بیشتر ورزش می‌کردند، 25 درصد کمتر به بیماری پارکینسون مبتلا می‌شدند. این باعث می شود محققان فکر کنند که ورزش منظم و سایر فعالیت های بدنی ممکن است در کاهش خطر ابتلا به این بیماری مفید باشد. محققان همچنین پرسشنامه هایی را در نظر گرفتند که تأثیر فعالیت بدنی را تا 10، 15 یا 20 سال قبل از تشخیص ارزیابی می کرد. آنها معتقدند که این نشان می دهد که ورزش ممکن است اثر پیشگیرانه ای بر این بیماری داشته باشد. نویسندگان می‌نویسند، نتایج ما این یافته‌ها را گسترش می‌دهد و نشان می‌دهد که فعالیت بدنی ممکن است به جلوگیری یا تاخیر در شروع بیماری پارکینسون کمک کند، احتمالاً با کند کردن فرآیندهای پاتولوژیک، در حالی که این یافته ها یک ارتباط در نظر گرفته می شوند، دکتر الکسیس الباز، نویسنده این مطالعه، استاد موسسه ملی بهداشت و تحقیقات پزشکی در پاریس، فرانسه، معتقد است که این تحقیق می تواند به پیشگیری از این بیماری کمک کند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال