نورون‌های درد و روده

مطالعه‌ای روی موش‌ها نشان می‌دهد که نورون‌های درد در روده به تنظیم ترشح مخاط محافظ کمک می‌کنند. نورون ها با ارسال سیگنال به سلول های دیگر برای افزایش تولید مخاط به التهاب دردناک روده پاسخ دادند. در یک روده سالم، به نظر می‌رسد که باکتری‌های دوست با نورون‌ها تعامل دارند تا میزان مخاط تولید شده را تنظیم کنند. نویسندگان این مطالعه حدس می زنند که برخی از داروهای مسکن ممکن است با توانایی نورون ها برای افزایش تولید مخاط تداخل داشته باشند. درد، هر چقدر هم که می تواند ناخوشایند باشد - ضروری است. این به ما در مورد محرک های بالقوه مضر هشدار می دهد و ما را به انجام اقدامات اجتنابی ترغیب می کند. به عنوان مثال، درد در روده ممکن است نشانه این باشد که باید از یک نوع غذای خاصی اجتناب کنیم. با این حال، زمانی که درد شدید و اجتناب ناپذیر است، مانند سردرد میگرنی، مصرف دارویی برای کمک به تسکین آن منطقی است. و این پیشنهاد آزمایشی از مطالعه ای است که توسط محققان دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون، انجام شد. و هنگامی که محققان یک وضعیت التهابی دردناک به نام کولیت را در موش شبیه‌سازی کردند، اعصاب درد در روده حیوانات باعث افزایش تولید مخاط شد، ماده‌ای لغزنده و ژل مانند که از پروتئین و قند ساخته شده است. دانشمندان حدس می زنند که این پاسخ به محرک های دردناک ممکن است به پاکسازی مواد مضر از روده کمک کند. محققان همچنین دریافتند که حتی در غیاب محرک‌های دردناک، باکتری‌های روده با نورون‌های درد تعامل می‌کنند تا به تنظیم ترشح مخاط کمک کنند. ایزاک چیو، استادیار ایمونوبیولوژی در مؤسسه بلاواتنیک هاروارد، نویسنده ارشد این مقاله، می‌گوید، به نظر می‌رسد که درد ممکن است به روش‌های مستقیم‌تری نسبت به کار کلاسیک خود برای شناسایی آسیب‌های احتمالی و ارسال سیگنال‌ها به مغز از ما محافظت کند. و پروفسور چیو به ما گفت که، اعصاب درد در روده با سلول‌های ترشح کننده مخاط مجاور در پوشش روده صحبت می‌کنند. و او افزود،این بدان معناست که سیستم عصبی نقش مهمی در روده دارد، فراتر از ایجاد یک احساس ناخوشایند به ما، و این یک بازیکن کلیدی در حفظ سد روده و یک مکانیسم محافظتی در هنگام التهاب است.

اهمیت مخاط

لایه مخاطی پوشش روده و مجاری هوایی را از سایش و سایر انواع آسیب محافظت می کند. هم در ریه ها و هم در روده، سلول های فنجانی شکل، مخاط تولید می کنند. در روده، مخاط به جلوگیری از نشت محتویات آن به بافت زیرین کمک می کند و همچنین به عنوان یک سد محافظ در برابر عوامل بیماری زا عمل می کند. در عین حال، موکوس از باکتری‌های روده دوستانه یا، همراه حمایت می‌کند که نقش حیاتی در سلامت ما دارند. محققان دریافتند که روده موش هایی که فاقد نورون های درد هستند، مخاط کمتری تولید می کند. علاوه بر این، عدم تعادل میکروب های مفید و مضر روده، به نام، دیسبیوز وجود داشت. این مطالعه نشان داد که نورون های درد به طور مستقیم با سلول های جامی تولید کننده مخاط از طریق یک مولکول سیگنال دهنده به نام سی جی آر پی، ارتباط برقرار می کنند. در پاسخ به محرک های دردناک، سلول های عصبی سی جی آر پی، بیشتری تولید می کنند. سپس این مولکول به 1 آر ام پی، گیرنده‌ای که روی سطح سلول‌های جام در موش و انسان یافت می‌شود، متصل می‌شود. محققان دریافتند که این سیگنال مولکولی سلول‌های جام را تحریک می‌کند تا هر زمان که روده ملتهب می‌شود، مخاط بیشتری خارج کنند، همانطور که در کولیت اتفاق می‌افتد.

باکتری های دوست

اما آنها همچنین دریافتند که در غیاب هر گونه محرک دردناک، باکتری های دوست می توانند نورون های درد را تحریک کنند تا مقادیر کمی از سی جی آر پی، را آزاد کنند. پروفسور چیو گفت، این یافته به ما می گوید که این اعصاب نه تنها در اثر التهاب حاد بلکه در ابتدا نیز تحریک می شوند. به نظر می‌رسد وجود میکروب‌های منظم روده در اطراف، اعصاب را قلقلک می‌دهد و باعث می‌شود سلول‌های جامی مخاط را آزاد کنند. این تضمین می‌کند که این میکروب‌های روده دوستانه یا، هم‌نقل منبع ثابتی از مخاط دارند تا به رشد آنها کمک کند. مواد خاصی در غذا، مانند کپسایسین که به فلفل چیلی حرارت شدید می دهد، ممکن است باعث تولید مخاط شود. محققان نشان دادند که کپسایسین نورون‌های درد را در روده موش‌ها فعال می‌کند و باعث تولید مخاط می‌شود.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال