سندرم بیش حرکتی مفصل

سندرم بیش حرکتی مفاصل یا مفاصل مضاعف به این معنی است که مفاصل فرد بیش از حد معمول خم می شوند. در برخی افراد، این می تواند باعث درد مفاصل و آسیب شود. بسیاری از شرایط مختلف باعث افزایش حرکت می شوند. پزشکان از این اختلالات به عنوان اختلالات طیف حرکتی مفاصل یاد می کنند. افراد مبتلا به بیش حرکتی مفاصل انعطاف پذیری بیشتری نسبت به دیگران دارند. سندرم بیش حرکتی مفاصل می تواند به خودی خود و بدون هیچ علامت دیگری رخ دهد. همچنین می تواند نشانه ای از یک اختلال دیگر مانند سندرم مارفان یا سندرم اهلرز دانلوس باشد. زمانی که فرد علائم دیگری نداشته باشد، پزشکان ممکن است سندرم خوش‌خیم بیش‌خیم را تشخیص دهند. این وضعیت به این معنی است که بعید است علائم به بیماری شدید پیشرفت کنند.

سندرم بیش حرکتی چیست؟

سندرم بیش حرکتی به این معنی است که فرد مفاصل متحرک غیرمعمولی دارد. این می تواند خطر آسیب و درد را افزایش دهد. برخی از سندرم های بیش حرکتی نیز خطر پوکی استخوان را افزایش می دهند. همه افراد مبتلا به هایپرموبیلیتی درد یا آسیب ندارند. گاهی اوقات، بیش حرکتی تنها علامت است و فرد بیماری زمینه ای ندارد. با این حال، در بسیاری از موارد، حرکت بیش از حد می تواند منجر به مشکلاتی مانند درد مفاصل و آسیب شود. برخی از شرایطی که ممکن است باعث افزایش حرکتی شوند عبارتند از:

•     سندرم هلرز دانلوس، که ممکن است شایع ترین اختلال بافت همبند ارثی منبع اعتماد باشد.
•     سندرم کلاین فلتر، که باعث می شود مردان منبع مطمئن حداقل یک کروموزوم ایکس، اضافی داشته باشند.
•     سندرم داون
•     تفاوت در شکل مفاصل یا تون عضلات ضعیف
•     صدمات
•     سایر اختلالات ژنتیکی مانند سندرم مارفان، سندرم استیکلر یا استخوان زایی ناقص

بیش حرکتی در مقابل سندرم اهلرز-دانلوس

هایپرموبیلیتی انواع مختلفی دارد. آنها عبارتند از:

•     حرکت بیش از حد مفصل موضعی، که کمتر از پنج مفصل را تحت تاثیر قرار می دهد
•     حرکت بیش از حد مفصل عمومی، که بیش از پنج مفصل را تحت تاثیر قرار می دهد
•     حرکت بیش از حد مفاصل محیطی، که فقط دست ها و پاها را تحت تاثیر قرار می دهد
•     بی‌ثباتی مفصل، که آسیب پیشرونده مفصل است که می‌تواند از عوارض بیش حرکتی باشد

در برخی موارد، یک فرد ممکن است علائم حرکت بیش از حد داشته باشد اما برای توجیه تشخیص کافی نیست. معمولاً پزشکان به این موضوع با اصطلاح کلی اختلال طیف هیپرتحرک، اشاره می کنند. و با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به حرکت بیش از حد مفصل موضعی، علائم دیگری غیر از حرکت بیش از حد ندارند، که تشخیص آن را دشوار می کند. در صورت وجود علائم دیگر، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

•     مشکلات گوارشی مانند گرفتگی، نفخ و یبوست
•     سرگیجه هنگام ایستادن
•     خستگی مزمن
•     کندی بهبود پوست
•     کبودی آسان
•     اضطراب
•     مشکلات مثانه

به طور مشابه، سایر شرایط بیش حرکتی می تواند طیف گسترده ای از علائم را داشته باشد. به عنوان مثال، سندرم کلاین فلتر ممکن است باعث تاخیر در بلوغ، بلندی غیرعادی اندام، قد بلند و کاهش توده عضلانی پس از بلوغ شود.

آزمایشات و تشخیص

در حالی که آزمایش‌های ژنتیکی می‌توانند اکثر اشکال سندرم اهلرز-دانلوس را آزمایش کنند، آزمایش ژنتیکی منبع مطمئن برای حرکت بیش از حد مفصل موضعی وجود ندارد. آزمایش‌های خون و سایر آزمایش‌ها می‌توانند برخی بیماری‌های دیگر را که باعث افزایش تحرک می‌شوند، تشخیص دهند. و به عنوان مثال، آزمایش خون می تواند سندرم کلینفرت، را در زمان تولد یا قبل از آن تشخیص دهد. بسیاری از اختلالات سندرم بیش حرکتی، تشخیص طرد هستند. آزمایش خاصی وجود ندارد، اما پزشک با رد سایر شرایط، تشخیص را می دهد. این فرآیند معمولا نیاز به معاینه پزشکی دارد. پزشک در مورد صدمات و دردهای قبلی سؤال می کند و ممکن است پوست، قلب و چشم فرد را معاینه کند. آنها ممکن است آزمایش های اضافی را برای رد سایر شرایط پزشکی توصیه کنند.

علائم

علائم به اختلال طیف حرکت بیش از حد فرد بستگی دارد. به عنوان مثال، افراد مبتلا به سندرم اهلرز-دانلوس ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:

•     مشکلات مثانه
•     اضطراب
•     سرگیجه
•     مشکلات پوستی مانند کبودی

علائم اختلال طیف بیش حرکتی عبارتند از:

•     افزایش تحرک مفصل
•     توانایی گسترش مفاصل از محدوده معمولی خود
•     انعطاف پذیری مفصل که ممکن است فرد را قادر به انجام حرکات غیرعادی کند

برخی از افراد مبتلا به اختلالات طیف حرکت بیش از حد دارای درد مزمن هستند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال