ملانوما و باکتری پروبیوتیک

علاقه فزاینده ای در میان بیماران سرطانی به استفاده از پروبیوتیک ها برای بهبود سلامت وجود دارد، اما هنوز مشخص نیست که چگونه میکروب های روده پاسخ های ایمونوتراپی سرطان را تغییر می دهند. اکنون محققان نشان داده‌اند که در مدل‌های موش، باکتری پروبیوتیک یا باکتری خوب به تومورهای ملانوما می‌رود، جایی که ایمنی ضد توموری را تقویت می‌کند و با آزاد کردن ایندول 3 آلدئید ایمنی درمانی سرطان را تسهیل می‌کند. آنها همچنین دریافتند که بیماران ملانوم پیشرفته ای که به ایمونوتراپی پاسخ دادند، سطح ایندول 3 آلدئید بالاتری نسبت به بیمارانی که پاسخگو نبودند، داشتند. مطالعات بیشتری مورد نیاز است، اما محققان امیدوارند که این یافته‌ها راه را برای درمان سرطان مبتنی بر رژیم غذایی و پروبیوتیک‌ها هموار کند. در سال های اخیر پیشرفت های چشمگیری در زمینه ایمونوتراپی سرطان صورت گرفته است. این استراتژی قدرتمند درمان سرطان با استفاده از سیستم ایمنی بدن فرد برای شناسایی و از بین بردن سلول های سرطانی کار می کند. در حال حاضر، ایمونوتراپی برای همه کار نمی کند منبع مورد اعتماد. در برخی از بیماران، تومورها کوچک شده یا حتی ناپدید می شوند، در حالی که سایر افراد به ایمونوتراپی پاسخ نمی دهند. دانشمندان در تلاشند تا دریابند چرا افراد مختلف به این شکل از درمان سرطان پاسخ های متفاوتی دارند.

روده و ایمونوتراپی

یکی از عواملی که ممکن است مسئول پاسخگویی متفاوت ایمونوتراپی باشد، میکروبیوم روده است - یا تعداد زیادی میکروب موجود در روده که دانشمندان معتقدند ممکن است در پاسخ ایمنی ضد سرطانی بدن نقش داشته باشد منبع مورد اعتماد. محققان دریافته‌اند که برخی از باکتری‌های روده ممکن است فعالیت سلول‌های ایمنی را تغییر دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است اثربخشی یا سمیت برخی داروها را تغییر دهند. میکروبیوم روده از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. حتی اگر انسان‌ها از نظر دی ان ایی تقریباً 99.9٪ با یکدیگر یکسان هستند، آنها می‌توانند 80 تا 90٪ منبع مورد اعتماد از نظر میکروبیوم روده با یکدیگر متفاوت باشند. میکروبیوم روده را می توان با مصرف پروبیوتیک ها که در ماست، سایر غذاهای تخمیر شده و مکمل های غذایی یافت می شود، تغییر داد. اکنون، یک مطالعه جدید از دانشگاه پیتسبورگ، تأثیر پروبیوتیک ها را بر پاسخ ایمونوتراپی ملانوما بررسی کرد. یافته های آن در مجله سل تراست منتشر شده است. دکتر مارلیز مایزل، نویسنده ارشد مطالعه و استادیار گروه ایمونولوژی دانشگاه پیتسبورگ، به ما گفت، بیماران سرطانی، از جمله آنهایی که تحت درمان با مهارکننده ایست بازرسی ایمنی هستند، به طور فزاینده ای باکتری های پروبیوتیک مصرف می کنند. پروبیوتیک ها بر پاسخ به درمان مهارکننده ایست بازرسی ایمنی در ملانوما تأثیر می گذارند. با این حال، مکانیسم چگونگی شکل‌دهی پروبیوتیک‌های روده به ایمنی تومور سیستمیک و در نتیجه تعدیل کارایی مهارکننده ایست بازرسی ایمنی هنوز به خوبی شناخته نشده است. بنابراین، ما تصمیم گرفتیم که نقش چهار باکتری پروبیوتیک رایج، از جمله لاکتوباسیلوس رویتری را آزمایش کنیم.

مهارکننده های ایست بازرسی چیست؟

بسیاری از سرطان ها سلول های ایمنی بدن را از حمله و کشتن تومورها باز می دارند. در سال 2011، سازمان غذا و دارو استفاده از اپیلومبوبان، را برای درمان ملانوم متاستاتیک پیشرفته تایید کرد. اپیلومبوبان، اولین دارو در دسته ای از داروهای شناخته شده به عنوان مهارکننده های ایست بازرسی ایمنی بود که به سیستم ایمنی کمک می کند با از بین بردن ترمزهایی که سلول های سرطانی روی دفاع طبیعی بدن قرار می دهند، با سرطان مبارزه کند. اپیلومبوبان، ها با مسدود کردن پروتئین های خاصی عمل می کنند که می توانند سلول های تی کشنده سرطان بدن را متوقف کنند. با مسدود کردن این پروتئین ها، اپیلومبوبان، ها به سلول های تی کمک می کنند تا به سلول های سرطانی حمله کرده و آنها را از بین ببرند. ای سی ای نتایج امیدوارکننده ای را در انواع مختلف سرطان نشان داده است منبع مورد اعتماد.

کدام باکتری ممکن است تومورها را سرکوب کند؟

برای درک اینکه چگونه پروبیوتیک ها کارایی ای سی ای را تغییر می دهند، محققان پیتسبورگ ابتدا باید باکتری های روده را که قادر به سرکوب رشد تومور هستند، شناسایی کردند. محققان به صورت خوراکی چهار نوع باکتری مشترک یا خوب را به موش های مبتلا به ملانوم تزریق کردند: بیفیتوباکتریوم لونگام، لاکتوباسیلوس لوهاری، لاکتوباسیلوس جوهانسونی و اشرشیاکولای. آنها این باکتری ها را به این دلیل انتخاب کردند که اغلب به عنوان پروبیوتیک استفاده می شوند و به مقدار زیادی در میکروبیوم روده بیماران ملانوما یافت می شوند که به خوبی به درمان  پاسخ می دهند. محققان دریافتند که دادن روزانه بیفیتوباکتریوم لونگام، اشرشیاکولای ، یا لاکتوباسیلوس لوهاری به موش‌ها، از یک روز پس از کاشت سلول‌های تومور زیر جلدی بی 16، به طور موثر رشد ملانوم را کند کرده و نرخ بقا را افزایش می‌دهد. لاکتوباسیلوس جوهانسونی همان اثر را نداشت. لاکتوباسیلوس لوهاری در مقایسه با دو باکتری دیگر و گروه کنترل در سرکوب تومورها موثرترین بود. مرحله بعدی بررسی مکانیسمی بود که توسط آن لاکتوباسیلوس لوهاری رشد ملانوم را محدود می کند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال