ماستوئیدیت چیست؟

ماستوئیدیت یک عفونت جدی ماستوئید است، استخوان سخت و برجسته درست پشت گوش و زیر گوش. نادر است و بدون درمان می تواند تهدید کننده زندگی باشد. علائم ماستوئیدیت شامل تورم پشت گوش، چرک از گوش، درد ضربان دار و مشکل در شنوایی است. معمولا منبع معتبر، علت عفونت گوش درمان نشده یا مقاوم به آنتی بیوتیک است. این می تواند به ساختارهای اطراف، از جمله ماستوئید گسترش یابد. بدون درمان موثر آنتی بیوتیکی، عفونت باکتریایی می‌تواند در سرتاسر استخوان‌های جمجمه گسترش یابد و ممکن است از طریق خون به اندام‌ها از جمله مغز برسد. عفونت گوش میانی اغلب منبع قابل اعتماد علت ماستوئیدیت است. این عفونت ها بیشتر در نوزادان زیر 2 سال دیده می شود.

علائم ماستوئیدیت

علائم ماستوئیدیت ممکن است پس از برطرف شدن علائم عفونت گوش شروع شود. با این حال، ممکن است به نظر برسد که عفونت گوش بدتر شده است. اگر فردی مبتلا به عفونت باکتریایی گوش، حتی در زمانی که آنتی بیوتیک مصرف می کند، علائم جدیدی را نشان دهد، پزشک ممکن است ماستوئیدیت را بررسی کند. علائم عبارتند از:

• درد شدید و ضربان دار در داخل یا اطراف گوش
• چرک یا مایعات دیگری که از گوش خارج می شود
• تب یا لرز
• تورم پشت یا زیر گوش
• قرمزی پشت گوش
• بوی بدی از گوش می آید
• به نظر می رسد که گوش بیشتر بیرون زده یا به جلو هل داده شده است
• مشکلات شنوایی، مانند صدای زنگ در گوش
• نانی که ممکن است نامتناسب به نظر برسد

در اینجا برخی از علائم ماستوئیدیت در کودکان بسیار کوچک آورده شده است:

• تغییرات خلق و خوی
• گریه مکرر
• به پهلوی سرشان ضربه می زند
• کشیدن گوش هایشان

در برخی افراد، تورمی که ماستوئیدیت ایجاد می‌کند بهتر می‌شود، سپس بدتر می‌شود. هنگامی که علائم کمی بهبود می یابند، مهم است که تصور نکنید که عفونت در حال بهبود است. بدون درمان، ماستوئیدیت می‌تواند باعث لخته شدن خون با منبع قابل اعتماد شود یا به سپسیس تبدیل شود، یک عفونت خونی که می‌تواند زندگی را تهدید کند. هر کسی که مبتلا به ماستوئیدیت یا عفونت گوش و گیجی است، تب بالا، ضعف قابل توجه یا تورم در اطراف سر خود دارد، نیاز به مراقبت های پزشکی اورژانسی دارد.

علل ماستوئیدیت

عفونت‌های گوش، به‌ویژه عفونت‌های گوش میانی، شایع‌ترین علت ماستوئیدیت هستند. باکتری مسئول می تواند بدون درمان موثر گسترش یابد. این ممکن است اتفاق بیفتد، برای مثال، اگر فردی دوره درمان را قبل از کامل شدن قطع کند. همچنین ممکن است در صورتی که باکتری ها به آنتی بیوتیک های تجویز شده مقاوم باشند، اتفاق بیفتد. در موارد کمتر، رشد غیرطبیعی سلول‌های پوست در گوش میانی، به نام کلستئاتوم، می‌تواند باعث انسدادی شود که به باکتری‌ها اجازه تکثیر می‌دهد و منجر به ماستوئیدیت می‌شود. کلستئاتوم همچنین می تواند باعث ایجاد پولیپ گوش شود که ممکن است منجر به انسداد بیشتر شود.

درمان و پیشگیری

پزشک ممکن است بتواند با در نظر گرفتن علائم، از جمله ظاهر تورم، ماستوئیدیت را تشخیص دهد. آزمایش خون یا سی تی اسکن گوش می تواند به رد سایر بیماری ها کمک کند.

آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک ها معمولاً می توانند ماستوئیدیت را درمان کنند. اکثر افراد نیاز به درمان از طریق IV دارند که معمولاً نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد. اگر دور اول درمان جواب نداد، پزشک ممکن است عفونت را کشت کند تا نوع باکتری درگیر را مشخص کند. سپس می توانند دوره متفاوتی از آنتی بیوتیک ها را توصیه کنند.

عمل جراحی

رویکرد خط اول برای جراحی ماستوئیدیت اغلب میرینگوتومی است. این شامل ایجاد سوراخ در پرده گوش و تخلیه مایع است. در کودکان، این روش ممکن است شامل قرار دادن لوله ها در پرده گوش باشد. فرد همچنین به آنتی بیوتیک خوراکی نیاز دارد. اگر عارضه ای مانند لخته خون یا آبسه، توده متورم مایع عفونی وجود داشته باشد، ممکن است فرد به ماستوئیدکتومی با منبع مطمئن نیاز داشته باشد. این عمل شامل برداشتن قسمت عفونی ماستوئید است. اگر آبسه وجود داشته باشد، ممکن است نیاز به تخلیه داشته باشد.

پیشگیری از عفونت گوش

بهترین راه برای پیشگیری از ماستوئیدیت دریافت درمان موثر برای هر گونه عفونت گوش است. اگر پزشک آنتی بیوتیک تجویز کند، مهم است که کل دوره درمان را طبق دستور انجام دهید، حتی اگر علائم در طول درمان از بین بروند. مصرف تنها دوز جزئی آنتی بیوتیک بازگشت عفونت را آسان تر می کند. فرد نباید آنتی بیوتیک های قدیمی تری را که از یک بیماری قبلی باقی مانده است مصرف کند. مصرف آنتی بیوتیک مناسب برای هر عفونت بسیار مهم است. برای کاهش خطر ابتلا به عفونت گوش، حتما دست ها را به طور منظم و موثر بشویید و از تماس با افراد ناخوشایند خودداری کنید. هرکسی که سیستم ایمنی ضعیفی دارد، که ممکن است به دلیل اچ ای وی، دیابت یا درمان‌های خاص باشد، باید فوراً در مورد علائم عفونت به پزشک مراجعه کند.

تشخیص

برای تشخیص ماستوئیدیت، پزشک باید معاینه ای انجام دهد و در مورد علائم سوال بپرسد. آنها علائم و نشانه هایی مانند تب، درد، تخلیه مایع از گوش، و تغییر رنگ و تورم پوست را بررسی می کنند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال