لنفوم بی حال

لنفوم بی‌رویه نوعی لنفوم غیر هوچکین است که به‌طور خاص به کندی رشد و گسترش می‌یابد. به همین دلیل ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند. لنفوم غیر هوچکین یک سرطان خون است که در سیستم لنفاوی شروع می شود. سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی است. این شامل بافت ها و اندام هایی است که گلبول های سفید خون ضد عفونت را در سراسر بدن حمل می کنند. در لنفوم غیر هوچکین، گلبول‌های سفید خون شروع به تکثیر غیرطبیعی می‌کنند و در قسمت‌هایی از سیستم لنفاوی مانند غدد لنفاوی جمع می‌شوند. در این مقاله شیوع لنفوم های بی حالی توضیح داده می شود. انواع و مراحل مختلف این بیماری، چشم انداز آن و علائمی که ممکن است فرد مبتلا به لنفوم ناتوان تجربه کند را فهرست می کند. همچنین اهمیت و گزینه های مختلف درمان را شرح خواهد داد.

شیوع لنفوم بی حال

حدود 40 درصد از همه افراد مبتلا به لنفوم غیر هوچکین به لنفوم نارسا مبتلا هستند. در ایالات متحده، لنفوم غیر هوچکین حدود 4٪ منبع مطمئن همه سرطان ها را تشکیل می دهد. انجمن سرطان آمریکا تخمین می زند که از سال 2021، لنفوم غیر هوچکین در حدود 81560 نفر از جمله بزرگسالان و کودکان، تشخیص داده شده است. لنفوم غیر هوچکین می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد. این سرطان بعد از سن 75 سالگی شایع تر است. با این حال، یکی از شایع ترین سرطان ها در میان کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان است. افراد سفیدپوست بیشتر از سیاه پوستان به لنفوم غیر هوچکین مبتلا می شوند. احتمال ابتلا به لنفوم غیر هوچکین در افرادی که در بدو تولد به آنها مرد اختصاص داده شده است نسبت به افرادی که در بدو تولد به آنها زن اختصاص داده شده است.

انواع لنفوم بی حال

زیرگروه های لنفوم بی حال عبارتند از:

لنفوم فولیکولار

لنفوم فولیکولار معمولا در غدد لنفاوی متعدد و همچنین در مغز استخوان رخ می دهد. میانگین سنی در تشخیص لنفوم فولیکولار 65 سال است منبع مورد اعتماد. لنفوم فولیکولار شایع ترین لنفوم منبع قابل اعتماد در ایالات متحده است و شایع ترین نوع لنفوم بی حال است. این 35٪ منبع مورد اعتماد همه لنفوم غیر هوچکین  ها و 70٪ از تمام لنفوم های بی حس را تشکیل می دهد. لنفوم فولیکولار ها ممکن است به خوبی به درمان پاسخ دهند. با این حال، درمان کامل آن می تواند چالش برانگیز باشد. پزشکان ممکن است درمان را تا زمانی که لنفوم فولیکولارشروع به ایجاد علائم کند به تاخیر بیندازند.

لوسمی لنفوسیتی مزمن و لنفوم لنفوسیتی کوچک

لوسمی لنفوسیتی مزمن و لنفوم لنفوسیتی کوچک هر دو از انواع سرطان بی‌حال با منبع معتبر هستند. آنها ممکن است خون، مغز استخوان یا غدد لنفاوی را تحت تاثیر قرار دهند. لوسمی لنفوسیتی مزمن و لنفوم لنفوسیتی کوچک بسته به محل تشکیل تومورها می توانند علائم مختلفی ایجاد کنند. علائم معمولاً غیر اختصاصی و عمومی هستند، از جمله:

• تورم غدد لنفاوی
• خستگی
• تب
• کاهش وزن غیر قابل توضیح

لوسمی لنفوسیتی مزمن و لنفوم لنفوسیتی کوچک  ممکن است برای چندین سال هیچ علامتی ایجاد نکنند، به این معنی که درمان ممکن است فوراً ضروری نباشد. هدف درمان معمولاً مدیریت سرطان به جای درمان آن است.

لنفوم های ناحیه حاشیه ای

لنفوم های ناحیه حاشیه ای حدود 5 تا 10 درصد منبع مورد اعتماد لنفوم غیر هوچکینها را تشکیل می دهند. آنها در ناحیه خاصی در لبه بافت های لنفاوی طبیعی به نام ناحیه حاشیه ای رشد می کنند. انواع مختلفی از لنفوم های ناحیه حاشیه ای وجود دارد که در نواحی مختلف سیستم لنفاوی ایجاد می شود.

لنفوم سلول تی جلدی

لنفوم سلول تی جلدی نادر است. این در سلول های تی در پوست ایجاد می شود و می تواند به غدد لنفاوی، خون و سایر اندام ها گسترش یابد. دو نوع فرعی وجود دارد:

• مایکوسیس فونگوئید که عمدتاً پوست را درگیر می کند
• سندرم سزاری، جایی که گلبول‌های سفید بدخیم لنفوسیت‌ها در خون انباشته می‌شوند.
• لنفوم لنفوپلاسمیتیک و ماکروگلوبولینمی والدنستروم

این لنفوم‌های نادر نادر از سلول‌های لنفوسیت ب منشأ می‌گیرند و باعث ضخیم شدن خون می‌شوند. این می تواند منجر به سردرد، گیجی و تاری دید شود. ماکروگلوبولینمی والدنستورم می تواند باعث ضعف منبع مطمئن شود زیرا باعث غلیظ شدن خون می شود. می تواند خطر لخته شدن خون یا سکته مغزی را در افراد افزایش دهد. درمان فقط در صورت بروز علائم شروع می شود. با پیشرفت این سرطان، می تواند ریه ها، دستگاه گوارش و سایر اندام ها را درگیر کند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال