سکته و تعویض دریچه

هر سال حدود 73000 نفر در ایالات متحده تحت عمل تاور، برای درمان تنگی آئورت قرار می گیرند. بین 3 تا 7 درصد از افرادی که تاور، دارند، ظرف 30 روز پس از عمل، سکته مغزی را تجربه می کنند. محققان دانشگاه میشیگان گزارش می‌دهند که بیمارستان‌هایی که وضعیت مرکز جامع سکته مغزی ندارند ممکن است سکته‌های مغزی پس از تاور، را نداشته باشند. حدود 3 درصد از افراد 75 ساله یا بالاتر در اروپا و ایالات متحده به بیماری به نام تنگی آئورت مبتلا هستند. این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که منبع مطمئن دریچه آئورت در قلب به طور کامل باز نمی‌شود و جریان خون از قلب به بقیه بدن کاهش می‌یابد. در برخی از موارد تنگی آئورت، دریچه آئورت نیاز به تعویض کامل دارد که در گذشته به طور کلی نیاز به جراحی قلب باز بود. در سال 2011، روش جایگزینی دریچه آئورت با کمتر تهاجمی ترانس کاتتر برای استفاده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده تایید شد. از زمان تصویب آن، تقریباً 73000 نفر در ایالات متحده هر سال تحت تاور، قرار می گیرند. سکته مغزی یکی از خطرات رایج شناخته شده مرتبط با روش تاور،  است. از افرادی که تحت این روش قرار می گیرند، 3٪ تا 7٪ منبع مورد اعتماد در طی 30 روز پس از عمل دچار سکته مغزی می شوند. اکنون، محققان دانشگاه میشیگان گزارش می‌دهند که بیمارستان‌هایی که بالاترین عنوان مراقبت از سکته مغزی را ندارند، ممکن است سکته‌هایی را که به دنبال تاور، اتفاق می‌افتد، نداشته باشند. محققان دریافتند که بیمارستان‌هایی که دارای مراکز جامع سکته مغزی هستند، خطر سکته مغزی پس از تاور، را 2.21 برابر بیشتر از بیمارستان‌هایی که مراکز جامع سکته مغزی ندارند، گزارش کردند.

سکته مغزی چیست؟

سکته مغزی زمانی رخ می دهد که جریان خون مغز کاهش یا مسدود شود. این امر میزان اکسیژن موجود در مغز را کاهش می دهد و باعث می شود سلول های مغز شروع به مرگ کنند. هر ساله حدود 15 میلیون نفر در سراسر جهان دچار سکته مغزی می شوند. از این تعداد، حدود 5 میلیون نفر معلول دائمی هستند و 5 میلیون نفر دیگر جان خود را از دست می دهند. سکته مغزی یک اورژانس تهدید کننده زندگی است و نیاز به مراقبت های پزشکی فوری دارد. دریافت سریع‌تر کمک‌های پزشکی می‌تواند بر اثرات طولانی‌مدت سکته مغزی تأثیر بگذارد. علائم سکته مغزی عبارتند از:

• مشکل در صحبت کردن یا درک گفتار
• سرگیجه و یا مشکل در راه رفتن
• سردرد
• استفراغ
• بی حسی یا ناتوانی در حرکت دادن قسمت های خاصی از بدن از جمله صورت، بازوها و پاها
• مسائل بینایی

عوامل خطر سکته مغزی عبارتند از:

• تاریخچه خانواده منبع مورد اعتماد
• بیماری قلبی منبع مورد اعتماد
• چاقی منبع قابل اعتماد
• فشار خون بالا منبع مورد اعتماد
• منبع مورد اعتماد دیابت
• سیگار کشیدن منبع قابل اعتماد و یا الکل استفاده از منبع قابل اعتماد
• استفاده از مواد مخدر غیرقانونی منبع مورد اعتماد

مرکز جامع سکته مغزی چیست؟

در ایالات متحده، بیمارستان ها می توانند در سطوح مختلف گواهینامه های مراقبت از سکته مغزی را از طریق کمیسیون مشترک، انجمن قلب آمریکا و انجمن سکته مغزی آمریکا دریافت کنند. بالاترین سطح از این گواهینامه مرکز جامع سکته مغزی است. برای دریافت این عنوان، یک بیمارستان باید مجموعه ای از معیارهای عملکرد استاندارد را رعایت کند و داده های ماهانه را ارسال کند. در حال حاضر تقریباً 300 مرکز جامع سکته مغزی با منبع معتبر در ایالات متحده وجود دارد. دکتر مایکل گروسمن، متخصص قلب مداخله ای در مرکز قلب و عروق فرانکل سلامت دانشگاه میشیگان، استاد قلب و عروق در دانشکده پزشکی و نویسنده ارشد این مطالعه گفت، یک مرکز جامع سکته مغزی بالاترین سطح مراقبت از سکته مغزی را در ایالات متحده ارائه می دهد. این مطالعه این تعیین نشان می دهد که مراقبت از سکته مغزی هماهنگ و تسریع شده است. او همچنین به مدیکال نیوز تودی گفت که این امر به این معنی است که متخصصان مغز و اعصاب آماده برای ارزیابی سریع و هدایت مناسب بیماران مبتلا به سکته حاد در دسترس هستند. گروسمن افزود، بخش مهمی از این نامگذاری این واقعیت است که کارکنان آموزش دیده اند و قدرت تشخیص سکته مغزی را دارند و فوراً به دنبال ارزیابی مناسب هستند. سیستم‌های مراقبتی وجود دارند که برای دریافت فوری تصویربرداری و ارائه مدیریت از جمله روش‌های پزشکی و بالقوه تهاجمی برای سقط سکته طراحی شده‌اند. این درمان‌ها باید در عرض چند دقیقه تا چند ساعت ارائه شوند.

توجه به تفاوت در مراکز درمانی

برای این مطالعه، گروسمن و تیمش داده ها را از طریق کنسرسیوم قلب ساختاری میشیگان از بیش از 6200 تاور، انجام شده در 22 بیمارستان در میشیگان بین سال های 2016 تا اواسط سال 2019 ارزیابی کردند. داده‌ها از هر دو بیمارستان دارای گواهی و بیمارستان‌های بدون گواهی به دست آمده است. گروسمن گفت، وقتی به داده‌ها نگاه کردیم و نمودارها را بررسی کردیم، متوجه شدیم که نه تنها در تشخیص و گزارش سکته مغزی، بلکه در اینکه چه کسی در تیم‌های مراقبت واقعاً این رویدادها را تشخیص می‌دهند و به پزشکان هشدار می‌دهند، تفاوت‌هایی وجود دارد. 

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال