تخمین بقای سرطان پستان

متخصصان هشدار می‌دهند که تخمین‌های تک عددی میانگین بقا برای سرطان پستان در مراحل پیشرفته مفید نیستند و معمولاً دقیق نیستند. در عوض، آن‌ها به پزشکان توصیه می‌کنند تا چندین تخمین بقای مورد خاص را ارائه کنند تا به افراد کمک کنند با واقع‌گرایی و امید برنامه‌ریزی کنند.

سرطان سینه شکل سرطانی است که بیشتر زنان را تحت تاثیر قرار می دهد - طبق گفته سازمان بهداشت جهانی حدود 2.1 میلیون زن منبع مورد اعتماد در سراسر جهان در یک سال تشخیص سرطان دریافت می کنند. سرطان سینه یکی از قابل درمان ترین انواع سرطان است، اما زمانی که در مراحل بعدی متاستاز می دهد، برداشتن تومورها دشوارتر می شود که می تواند تأثیر قابل توجهی بر میزان بقا داشته باشد. قابل درک است که افراد مبتلا به سرطان پستان در مراحل پایانی به دریافت تخمین میزان بقا از پزشکان خود علاقه مند هستند تا بتوانند مناسب ترین انتخاب های مراقبت های بهداشتی را انجام دهند و بر اساس آن برنامه ریزی کنند. هر هفته در کلینیک خود، با زنانی در تمام سنین مبتلا به سرطان سینه پیشرفته ملاقات می‌کنم، و آنها مکرراً می‌پرسند: «چقدر وقت دارم؟» نگرانی‌ها و سؤالات بسیار عملی دارند که می‌خواهند در مورد آنها کمک کنند. برای مثال، آنها ممکن است بخواهند بدانند که آیا باید تعطیلات برنامه ریزی شده را لغو کنند، آیا می توانند در مراسم عروسی دخترشان شرکت کنند یا اینکه آیا باید کار خود را متوقف کنند یا خانه خود را بفروشند." در دانشگاه سیدنی استرالیا دیروز، دکتر کیلی در پنجمین کنفرانس بین‌المللی اجماع برای سرطان پیشرفته پستان در لیسبون، پرتغال سخنرانی کرد و یافته‌های خود را در مورد ارتباط و مفید بودن تخمین‌های بقای سرطان برای افراد مبتلا به سرطان پستان در مراحل پایانی ارائه کرد.

تحقیقات او نشان می‌دهد که رویکرد معمولی تاکنون ارائه بیماران با یک تخمین کلی و یک عدد - به نظر می‌رسد که مزایای کمی داشته باشد. دکتر کیلی می‌گوید در واقع، تخمین‌های تک عددی در مورد میزان بقا، تنها در 20 تا 30 درصد مواقع دقیق هستند.

روش 3 سناریویی رویکرد بهتری است

پزشکان می‌دانند که ارائه اطلاعات به افراد مبتلا به سرطان در مراحل پایانی دشوار است، زیرا ارائه تصویری متعادل و دقیق از وضعیت ممکن است دشوار باشد.

دکتر کیلی می‌گوید: متخصصان سرطان ممکن است نگران این باشند که بیمار چقدر می‌خواهد بداند، آیا می‌توان اطلاعات دقیقی ارائه کرد یا خیر، و چگونه می‌توان در این مورد بدون از بین بردن امید صحبت کرد.

محقق و تیم او می خواستند دریابند که بهترین روش برای کمک به افراد مبتلا به سرطان سینه در مراحل پایانی برای برنامه ریزی برای آینده چیست. برای انجام این کار، آنها با 33 متخصص سرطان کار کردند که به 146 نفر از این افراد در مورد زمان تخمینی بقای آنها توصیه کردند.

به جای ارائه یک تخمین عددی واحد، دکتر کیلی استدلال می‌کند که ارائه سه تخمین متفاوت و خاص به افراد سودمندتر است .این روش هنوز به پزشکان نیاز دارد که زمان بقای مورد انتظار را برای یک فرد تخمین بزنند، اما سپس برای تعیین تخمین بدترین سناریو، آن را بر چهار تقسیم می‌کنند و برای به دست آوردن بهترین سناریوی موردی، آن را در سه ضرب می‌کنند. در مورد زمان بقای معمولی، دکتر کیلی خاطرنشان می کند که معمولاً بین نیمی از زمان تخمینی اولیه بقا و دو برابر این زمان است.

روش جدید به شرکت کنندگان کارآزمایی اطمینان داد

از میان 146 نفر مبتلا به سرطان سینه که در کارآزمایی شرکت کردند، 91 درصد گزارش کردند که روش سه سناریویی را مفید می‌دانستند، در حالی که 88 درصد گفتند که این رویکرد به آنها اجازه می‌دهد برای آینده برنامه‌ریزی کنند و به آنها کمک کرد تا نتایج احتمالی را بهتر درک کنند.

حدود 77 درصد از شرکت کنندگان در کارآزمایی گزارش دادند که سه سناریو را یا مساوی یا خوشبینانه تر و اطمینان بخش تر از آنچه که انتظار داشتند، یافتند. دکتر کیلی معتقد است که این به این دلیل است که رویکرد سه سناریویی به افراد اجازه می‌دهد تا برای بدترین‌ها آماده شوند در حالی که هنوز احساس می‌کنند می‌توانند به بهترین‌ها امیدوار باشند.

این متخصص می‌گوید: اگر به بیمار بگوییم که میانگین زمان بقای او 6 ماه است، امیدی به بقای طولانی‌تر نمی‌شود، حتی اگر 50 درصد احتمال دارد که بیشتر زنده بماند.

او خاطرنشان می کند: «از سوی دیگر، ارائه سه سناریو به بیماران کمک می کند تا برای بدترین حالت ممکن آماده شوند و در عین حال به بهترین حالت ممکن امیدوار باشند. این برای بیمارانی که برای آینده برنامه ریزی می کنند و تصمیم می گیرند مفیدتر است.

دکتر کیلی و تیم در حال حاضر سایر همکاران از حرفه پزشکی را تشویق می کنند تا در هنگام توصیه به بیماران خود در مراحل پایانی سرطان پستان، از این رویکرد استفاده کنند.

رئیس کنفرانس، دکتر فاطیما کاردوسو از مرکز بالینی در لیسبون که در این کارآزمایی بالینی مشارکت نداشت. همچنین خاطرنشان می کند که طبق تحقیقات موجود، بیمارانی که برآوردهای بقا را با پزشک خود بحث می کنند، کیفیت زندگی بهتری دارند. احتمال کمتری دارد که تحت احیای تهاجمی پایان زندگی قرار گیرند و کمتر در بیمارستان جان خود را از دست بدهند.

با این حال، او اضافه می کند که در حال حاضر، ما همچنین می دانیم که بسیاری از بیماران این مکالمات را انجام نمی دهند

دکتر کاردوسو می‌گوید: اکثر بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته اطلاعاتی در مورد احتمال عمرشان می‌خواهند، اگرچه بسیاری می‌گویند که پرسیدن این سؤال برایشان دشوار است.

او گفت: مسئولیت شروع چنین گفتگوهایی با بیمارانمان بر عهده ما به عنوان انکولوژیست است. این ابزار برای محاسبه و به اشتراک گذاری سه سناریو به پزشکان کمک می کند تا با بیماران به شیوه ای واقع بینانه و مفید ارتباط برقرار کنند.

منبع : Medicalnewstoday.com

ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال