بیماری قلبی در میانسالی

ارزیابی خطر ابتلای فرد به بیماری قلبی عروقی برای پیشگیری ضروری است. نشانگرهای خطر سنتی، مانند فشار خون و کلسترول، همیشه معیارهای دقیقی برای پیش‌بینی بیماری قلبی در سطح فردی نیستند. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که افزودن امتیاز کلسیم شریان کرونر، بر خلاف امتیاز خطر چند ژنی، به نشانگرهای خطر سنتی می‌تواند به پزشکان کمک کند تا خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب را با دقت بیشتری در افراد میانسال و مسن ارزیابی کنند. به طور متوسط، هر 34 ثانیه یک نفر در ایالات متحده بر اثر بیماری قلبی عروقی جان خود را از دست می دهد. با این حال، منبع مورد اعتماد سازمان جهانی بهداشت تخمین می‌زند که بیش از 75 درصد موارد اولیه بیماری‌های قلبی عروقی قابل پیشگیری هستند. برای به حداقل رساندن خطر بیماری قلبی، برای پزشکان مهم است که عوامل خطر یک فرد، به ویژه برای بیماری عروق کرونر قلب  را ارزیابی کنند. این کار با استفاده از مدل‌های خطر انجام می‌شود که عوامل مختلفی از جمله سن، جنس، فشار خون، سطح کلسترول، وضعیت دیابت و وضعیت سیگار کشیدن را در نظر می‌گیرند. در اوایل سال جاری، نتایج 20 ساله مطالعه نشان داد که پیش‌بینی خطر فردی با افزودن کلسیفیکاسیون عروق کرونر به امتیاز خطر سنتی بهبود می‌یابد. با این، هیچ مطالعه ای تا به امروز به طور مستقیم کلسیم عروق کرونر و نمرات خطر پلی ژنیک را در یک گروه مقایسه نکرده است. برای رفع این شکاف دانش، محققان دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث‌وسترن، داده‌های مربوط به هر دو امتیاز خطر را از دو گروه از میانسالان تا مسن‌تر از ایالات متحده و هلند تجزیه و تحلیل کردند. آنها تغییر در پیش‌بینی خطر بیماری عروق کرونر قلب را هنگامی که یک امتیاز کلسیم شریان کرونر، یک امتیاز خطر چند ژنی یا هر دو به یک مدل مبتنی بر عامل خطر سنتی اضافه شد، مقایسه کردند.

نشانگرهای خطر بیماری عروق کرونر قلب

مدل‌های خطر به پزشکان کمک می‌کنند تا تشخیص دهند که آیا درمان‌هایی مانند درمان کاهش چربی یا کاهش فشار خون بر اساس سطح خطر بیماری قلبی عروقی ضروری است یا خیر. اما این نمرات خطر مرسوم همیشه تخمین های دقیقی را ارائه نمی دهند و نشانگرهای خطر جدیدی برای بیماری عروق کرونر قلب در حال بررسی هستند. یکی از این نشانگرها کلسیم شریان کرونری پلاک کلسیم در دیواره عروق کرونر، است که پیش‌بینی‌کننده قوی بیماری عروق کرونر قلب در آینده است و با استفاده از اسکن‌های سی تی اسکن می‌توان آن را تشخیص داد. علاوه بر این، تحقیقات منبع معتبر نشان داده است که ژنتیک نقش مهمی در ایجاد بیماری عروق کرونر قلب دارد. روش دیگر برای تعیین خطر ابتلای فرد به این بیماری، استفاده از امتیازهای خطر چند ژنی است که خطر بیماری عروق کرونر قلب را بر اساس ژن های فرد محاسبه می کند.

ارزیابی خطر بیماری قلبی در اواسط زندگی

مطالعه حاضر شامل داده‌های دو مطالعه مبتنی بر جمعیت مشاهده‌ای شامل افراد سفیدپوست 45 تا 79 ساله بود که در ابتدا بیماری عروق کرونر قلب نداشتند: مطالعه چند قومیتی آترواسکلروزیس منبع مورد اعتماد و مطالعه روتردام، به ترتیب در ایالات متحده و هلند انجام شد. به دلیل شواهد قبلی که نشان می‌دهد نمره ریسک چند ژنی در جمعیت‌های اروپایی بهتر عمل می‌کند، تنها افراد از اصل و نسب اروپایی در مطالعه شمال غربی وارد شدند. علاوه بر این، شرکت‌کنندگان با داده‌های از دست رفته یا کسانی که در ابتدای مطالعه درمان کاهش‌دهنده چربی مصرف می‌کردند، از مطالعه حذف شدند، که منجر به یک جمعیت تجزیه و تحلیل نهایی 1991 شرکت‌کننده و 1217 شرکت‌کننده ار اس، شد. محقق اصلی دکتر سادیا اس. خان، استادیار پزشکی و پزشکی پیشگیرانه در دانشگاه نورث وسترن، و تیمش خطر بیماری عروق کرونر قلب را بر اساس عوامل خطر سنتی ارزیابی کردند. آنها از معادلات کوهورت ادغام شده برای محاسبه خطر 10 ساله پیش بینی شده بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک برای هر شرکت کننده استفاده کردند. این مدل پیش‌بینی خطر عواملی مانند سن، جنس، وضعیت سیگار کشیدن، فشار خون، سطح کلسترول، وضعیت دیابت و درمان فشار خون را در نظر گرفت. سپس، آنها خطر بیماری عروق کرونر قلب را با استفاده از امتیاز کلسیم شریان کرونر و امتیاز خطر چند ژنی برای هر شرکت‌کننده ارزیابی کردند. در هر دو مطالعه، وقوع رویدادهای بیماری عروق کرونر قلب، از جمله انفارکتوس میوکارد، آنژین، ایست قلبی احیا شده و مرگ ناشی از بیماری عروق کرونر قلب، تقریباً هر 18 ماه یکبار از طریق معاینات حضوری و پیگیری تلفنی سالانه مورد بررسی قرار گرفت. 

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال