علائم حمله عصبی چیست؟
شکست عصبی و شکست روحی، اصطلاحات تاریخی هستند. آنها به استرس اشاره می کنند که به طور موقت مانع از این می شود که فرد احساس کند می تواند روز به روز عمل کند. مردم زمانی از اصطلاح شکست عصبی، برای توصیف طیف گسترده ای از بیماری های روانی استفاده می کردند. جامعه پزشکی دیگر از این واژه استفاده نمی‌کند، اما به اصطلاح شکست عصبی نشانه‌ای از یک وضعیت سلامت روانی اساسی مانند افسردگی، اضطراب یا اختلال استرس پس از سانحه است. و ویژگی‌های دقیق چیزی که افراد ممکن است آن را فروپاشی عصبی بنامند، از فردی به فرد دیگر متفاوت است، بسته به مشکل زمینه‌ای سلامتی مسئول.
21 نشانه
یک فروپاشی عصبی یا ذهنی، به غیر از مشکل یا ناتوانی در عملکرد عادی، هیچ علامت مشخصی ندارد. اما آنچه که واجد شرایط عملکرد عادی یا کارکرد کامل است در میان افراد از مناطق، فرهنگ‌ها و حتی خانواده‌های مختلف متفاوت است. ویژگی های یک فروپاشی به موضوع سلامتی اساسی و اینکه چگونه فرد به طور کلی استرس را تجربه می کند، بستگی دارد. با این حال، در زیر 21 ویژگی رایج شکست عصبی آورده شده است:
- احساس اضطراب، افسردگی، اشک ریختن یا تحریک پذیری
- احساس خستگی عاطفی و فیزیکی
- بی قراری و تنش عضلانی را تجربه می کند
- زیاد یا کم خوابیدن
- داشتن دردها و دردهای عمومی غیرقابل توضیح
- می لرزد و می لرزد
- احساس درماندگی، ناامیدی و داشتن عزت نفس پایین
- حرکت یا صحبت کردن آهسته تر از حد معمول منبع قابل اعتماد
- کناره گیری یا اجتناب از موقعیت های معمول اجتماعی
- تماس مکرر بیمار به محل کار یا از دست دادن قرار ملاقات
- غفلت یا فراموش کردن از خوردن یا شستن
- فاقد انگیزه و علاقه
- داشتن مشکل در کنار آمدن یا تحمل دیگران
- از دست دادن علاقه به رابطه جنسی
- در فکر کردن، تمرکز کردن یا به خاطر سپردن مشکل دارند
- داشتن نشانه‌های فیزیکی پاسخ جنگ یا گریز - مانند خشکی دهان و تعریق - زمانی که تهدیدی وجود ندارد
- داشتن علائم قلبی عروقی، مانند ضربان قلب سریع یا نامنظم
- عفونت‌های مکرر را تجربه می‌کنند، زیرا استرس می‌تواند بر سیستم ایمنی بدن تأثیر بگذارد
- تغییر در اشتها و وزن
- داشتن علائم گوارشی
- داشتن افکار خودکشی یا فکر آسیب رساندن به خود
- همچنین، برخی افراد روان پریشی را تجربه می کنند که ممکن است شامل توهم، پارانویا، هذیان و فقدان بینش باشد.
درمان و پیشگیری
راه های مختلفی برای کاهش اثرات روحی و جسمی استرس وجود دارد. و استراتژی های رایج عبارتند از:
- دریافت مشاوره، معمولاً درمان شناختی رفتاری، که اغلب سی بی تی، نامیده می شود
- صحبت با پزشک در مورد داروهای ضد افسردگی، ضد اضطراب یا ضد روان پریشی
- انجام اقداماتی برای کاهش یا حل و فصل منابع استرس مانند درگیری در خانه یا محل کار
- تمرینات تنفس عمیق و مدیتیشن برای حمایت از آرامش ذهنی و فیزیکی
- انجام فعالیت‌هایی مانند یوگا و تای چی که حرکات ملایم یا کشش و تنفس کنترل شده را تقویت می‌کنند.
- دریافت حداقل 150 دقیقه ورزش با شدت متوسط هر هفته که به جلسات حدود 20 دقیقه در روز تقسیم می شود.
- گذراندن وقت در فضای باز، پیاده روی یا انجام یک سرگرمی
- صحبت کردن با دوستان، خانواده، شرکا و هم اتاقی ها در مورد احساسات دردسرساز
- بیدار شدن، غذا خوردن و ورزش بر اساس یک برنامه ثابت
- جستجوی گروه‌های پشتیبانی محلی یا آنلاین برای افرادی با تجربیات مشابه
- ایجاد یک محیط خانه راحت که خواب با کیفیت را تشویق می کند
- محدود کردن مصرف کافئین و الکل
- پرهیز از دخانیات و مواد مخدر تفریحی
- به دنبال درمان برای هر گونه بیماری روانی یا جسمی
علل و عوامل خطر
هر چیزی که بیش از آنچه بدن می تواند تحمل کند باعث ایجاد استرس می شود، ممکن است منجر به فروپاشی عصبی یا ایجاد علائم یک بیماری زمینه ای سلامت روان شود. و برخی از علل شایع و عوامل خطر عبارتند از:
- درگیری در محل کار و خانه
- غم و اندوه
- از دست دادن خانه، منبع درآمد یا یک رابطه
- شغلی که شامل موقعیت های پر استرس است
- سابقه خانوادگی شرایط سلامت روان
- شرایط یا آسیب های پزشکی شدید یا مزمن
- حوادث و تجربیات آسیب زا
- یک رابطه توهین آمیز
- شناسایی به عنوان عدم حمایت خانواده یا جامعه
- تروما مبتنی بر نژاد
- استرس مداوم، مانند جنگ
یکی از مسائل بهداشت روانی که ممکن است درگیر باشد، اختلال استرس حاد است. طبق گفته وزارت امور جانبازان، واکنشی به استرس است که 3 روز تا 1 ماه پس از یک رویداد آسیب زا رخ می دهد. اگر بیش از 1 ماه طول بکشد، پزشک ممکن است اختلال استرس پس از سانحه ، را تشخیص دهد.
منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال
سایر مقالات گروه - مقالات علمی,سایر مقالات گروه - مقالات تخصصی پزشکی,سایر مقالات گروه - مغز و اعصاب,سایر مقالات گروه - سلامت عمومی,سایر مقالات گروه - روانشناسی,
ارسال یک نظر
