خطر سرطان متاستاتیک

یک مطالعه اخیر نشان داد که ورزش هوازی با شدت بالا باعث افزایش مصرف گلوکز توسط اندام های داخلی می شود. محققان معتقدند این ارتباط باعث کاهش در دسترس بودن انرژی مورد نیاز برای رشد تومورها می شود. محققان با استفاده از داده‌های یک مطالعه آینده‌نگر، ۷۲ درصد کمتر سرطان متاستاتیک را در شرکت‌کنندگانی که به طور منظم در فعالیت‌های هوازی با شدت بالا شرکت می‌کردند، دریافتند. در مطالعه دیگری که روی موش ها انجام شد، محققان دریافتند که فعالیت هوازی باعث کاهش ایجاد تومورهای متاستاتیک در غدد لنفاوی، ریه ها و کبد حیوانات می شود. سرطان متاستاتیک سرطانی است که از جایی که شروع شده به قسمت دیگری از بدن گسترش یافته است. محققانی که در سال 2022 انجام دادند، برآورد کردند که در سال 2018، 623405 نفر در ایالات متحده با سرطان سینه، پروستات، ریه، کولورکتال یا مثانه متاستاتیک یا ملانوم متاستاتیک زندگی می کردند. پروفسور کارمیت لوی، استادیار ژنتیک مولکولی و بیوشیمی انسانی در دانشگاه تل آویو، در حین کار با سایر محققان، به چگونگی مقاومت عضلانی در برابر سرطان متاستاتیک علاقه مند شد. این کار منجر به مطالعه جدیدی از دانشگاه تل آویو شد که اخیراً در کانسر سرچ، منتشر شده است، که نشان می دهد افراد ممکن است بتوانند با انجام منظم ورزش های هوازی با شدت بالا، خطر ابتلا به سرطان متاستاتیک را کاهش دهند. پروفسور لوی به ما گفت، از کنجکاوی در مورد عضله، ما به بررسی فعالیت بدنی ختم شدیم. ما گفتیم، خوب، چیزی در مورد فعالیت عضله وجود دارد که ممکن است این اندام را از تبدیل شدن به یک مکان مشترک برای متاستاز برای همه انواع سرطان ها محافظت کند.محققان با کار خود مکانیسم پشت اثر پیشگیرانه ورزش را شناسایی کردند. آنها دریافتند که فعالیت بدنی باعث افزایش مصرف گلوکز توسط اندام های داخلی می شود که به معنای انرژی کمتر در دسترس تومور است.

بررسی اثرات ورزش در افراد بدون سرطان

برای این مطالعه، پروفسور لوی و دکتر یفتاخ گپنر، مدرس ارشد دانشکده بهداشت عمومی در دانشگاه تل آویو، داده های یک مطالعه آینده نگر انجام شده توسط مرکز اسرائیل برای کنترل بیماری منبع مورد اعتماد و دپارتمان تغذیه وزارت رژیم صهیونیستی را ترکیب کردند.  آنها 2734 مرد و زن انتخاب شده از جمعیت عمومی اسرائیل را که در اصل عاری از سرطان بودند و بین 25 تا 64 سال داشتند که قبل و بعد از دویدن مورد بررسی قرار گرفتند، بررسی کردند. شرکت کنندگان به دو پرسشنامه فعالیت بدنی در مورد فعالیت شدید و متوسط که به مدت 10 دقیقه به طول انجامید پاسخ دادند. آنها در یک دوره 20 ساله پیگیری شدند. علاوه بر این، محققان 14 دونده مرد و زن 25 تا 45 ساله را انتخاب کردند. شرکت کنندگان به دلیل سیگاری بودن، مصرف داروهای تجویز شده یا داشتن سابقه بیماری مزمن ریوی، قلبی، متابولیک یا ارتوپدی از مطالعه حذف شدند. همچنین از آنها خواسته شد تا قبل از ورود به آزمایشگاه برای آزمایش، به مدت 12 ساعت از مصرف کافئین، 3 ساعت از غذا و فعالیت بدنی شدید برای حداقل 24 ساعت اجتناب کنند. شرکت‌کنندگان به مدت 30 دقیقه روی تردمیل با بالاترین سرعتی که می‌توانستند در تمام مدت زمان دویدند. و در مرحله بعد، محققان با استفاده از تجزیه و تحلیل تنفس به تنفس، اندازه گیری های تهویه و متابولیک را جمع آوری کردند و ضربان قلب شرکت کنندگان را با استفاده از بند قفسه سینه کنترل کردند. آنها قبل و بعد از ورزش از شرکت کنندگان خون گرفتند.

اثرات ورزش بر سرطان متاستاتیک در موش

در مطالعه دیگری، محققان از یک مدل حیوانی استفاده کردند که در آن موش ها تحت رژیم های ورزشی قرار گرفتند. آنها موش های ماده را انتخاب کردند زیرا در مقایسه با نرها پاسخ متابولیک بیشتری به ورزش نشان دادند. یک گروه از موش ها به عنوان کنترل استفاده شد. دیگری تحت یک پروتکل تمرین ورزشی روی تردمیل قرار گرفت. موش ها یک روز در میان ورزش می کردند. به تدریج، محققان مدت و شدت تمرین را افزایش دادند. این به مدت 8 هفته ادامه داشت. سپس به برخی از موش ها سلول های ملانوما تزریق شد. پس از 4 روز بهبودی، محققان مجدداً این موش ها را به مدت 4 هفته دیگر تحت تمرین منظم روی تردمیل قرار دادند. بعداً، محققان ریه‌ها، غدد لنفاوی، کبد و ماهیچه‌های اسکلتی موش‌های کم‌تحرک و موش‌هایی را که برای تجزیه و تحلیل ظرفیت متابولیک پروتئومیک و خارج از بدن تحت تمرین قرار گرفتند، جمع‌آوری کردند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال