علائم و درمان عفونت مجاری ادراری در زنان و مردان (بخش اول)

حدود نیمی از زنان در مقطعی از زندگی دچار عفونت ادراری یا UTI می شوند. این اتفاق زمانی می افتد که میکروب ها سیستم ادراری بدن (کلیه ها، مثانه و لوله هایی که آنها را به هم متصل می کند) را آلوده می کنند. عفونت های مثانه معمولا شایع بوده و در صورت درمان، مسئله‌ی مهمی نیستند . اما اگر عفونت به کلیه ها سرایت کند، می تواند مشکلات جدی‌تری برای شخص ایجاد کند.

 

بیشتر عفونت‌های مجاری ادرار، عفونت های مثانه هستند که دارای علائمی همچون علائم زیر هستند:

• درد یا سوزش در هنگام ادرار کردن

• میل به تکرر ادرار

• درد در ناحیه زیر شکم

• ادراری کدر یا بدبو

برخی افراد ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند.

 

عفونت مثانه‌ی درمان نشده، می تواند به کلیه ها سرایت کند. علائم این بیماری عبارتند از:

• درد در دو طرف کمر

• تب و لرز

• تهوع و استفراغ

 

در صورت مشاهده علائم عفونت ادراری، فوراً به پزشک مراجعه کنید. عفونت مثانه مشکل حاد و غیرقابل درمانی نیست. اما برخی از افراد مانند زنان باردار ، افراد مسن و مردان و همچنین افراد مبتلا به دیابت ، مشکلات کلیوی یا سیستم ایمنی ضعیف، بیشتر در معرض عوارض هستند. 

اگرچه سوزش در هنگام دفع ادرار یک علامت عفونت مجاری ادرار است، اما می تواند نشانه مشکلات دیگری مانند عفونت قارچی واژن یا برخی بیماریهای مقاربتی همچون کلامیدیا، سوزاک و تریکومونیازیس نیز باشد. با انجام دادن آزمایشات ساده می‌توان عفونت مجاری ادراری را تشخیص داد. سیستیت بینابینی نیز علائم مشابهی با عفونت مجاری ادراری دارد. این بیماری نیز می تواند در مردان و زنان اتفاق بیفتد و معمولا بعد از عفونت ادراری و در صورت عدم درمان آن شروع شود. سیستوسکوپی (یک لوله نازک و یک دوربین که در مثانه قرار می گیرد) نمی تواند سیستیت بینابینی را تشخیص دهد، اما این روش می‌تواند به تشخیص ناهنجاری های بدتر که باعث ایجاد سیستیت می شوند، کمک کند.

 

اتفاقات نادری مانند عفونت مثانه می توانند یک ماه عسل را خراب کنند. اما این اتفاق بسیار رایج است و به آن "سیستیت ماه عسل"می‌گویند. دلیل آن هم این است که فعالیت جنسی می تواند باکتری ها را وارد مجرای ادرار کند. البته این مشکل تنها به ماه عسل محدود نمی شود. برخی از زنان تقریباً پس از هر بار رابطه جنسی، دچار عفونت مثانه می شوند. زنانی که از دیافراگم برای جلوگیری از بارداری استفاده می کنند، بیشتر در معرض ابتلا قرار دارند.

 

گاهی اوقات عفونت های ادراری بدون علائم کلاسیک رخ می دهد و ممکن است شخصی هیچ علامتی نداشته باشد. با این حال ، با انجام دادن آزمایش ادرار، وجود باکتری ها مشاهده می‌شود. در بسیاری از موارد، این عفونت نیازی به درمان ندارد. اما زنان باردار ، برخی از کودکان و دریافت کنندگان پیوند کلیه باید تحت درمان قرار گیرند تا از عفونت کلیه جلوگیری شود.

 

خطر اصلی عفونت مجاری ادرار درمان نشده این است که ممکن است عفونت از مثانه به یک یا هر دو کلیه سرایت کند. هنگامی که باکتری ها به کلیه ها حمله می کنند ، می توانند آسیب هایی را وارد کنند که عملکرد کلیه را برای همیشه کاهش می دهد. در افرادی که از قبل مشکلات کلیوی دارند، این اتفاق می تواند خطر نارسایی کلیه را افزایش دهد. همچنین در مواقع نادر عفونت می‌تواند وارد جریان خون شده و به سایر اندام ها سرایت کند.

 

بسیاری از انواع باکتری ها در روده ها و ناحیه تناسلی زندگی می کنند، اما این در مورد سیستم ادراری صادق نیست. در واقع سیستم ادراری عاری از هرگونه باکتری است. بنابراین وقتی باکتری های اشتباه ، مانند E. coli به طور تصادفی به سیستم ادراری وارد شوند، می توانند ایجاد عفونت ادراری کند. به طور معمول ، باکتری ها از مجرای ادراری به سمت مثانه حرکت می کنند. در این هنگام است که عفونت خود را نشان می‌دهد. زنان بیشتر از مردان مستعد ابتلا به عفونت‌های مجاری ادرار هستند و این احتمالا به دلیل کوتاه‌تر بودن مجاری ادراری زنان نسبت به مردان است.

عفونت های ادراری بیشتر در زنانی که فعالیت جنسی بالایی دارند، شایع است. عوامل دیگری که ممکن است خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش دهند عبارتند از:

• عدم نوشیدن مایعات کافی

• استحمام مکرر

• نگه داشتن بیش از حد ادرار در مثانه

• سنگ کلیه

 

 

منبع: webmd.com

ترجمه: تحریریه ماهان مدیکال