ژن های فعال و سلامت زنان

کارشناسان بهداشت بیان می کنند که فعال ماندن می تواند به پیری سالم در افراد مسن کمک کند. محققان کالیفرنیا دریافتند که فعالیت بدنی با هر شدتی ممکن است خطر مرگ را در زنان بالای 60 سال کاهش دهد. مطالعه سراسری آنها همچنین شواهد بیشتری نشان داد که رفتارهای بی تحرک بیشتر، بدون توجه به تمایل ژنتیکی به طول عمر، خطر مرگ و میر بیشتری را به همراه دارد. نویسندگان امیدوارند این یافته‌ها زنان مسن را تشویق کند تا برای کاهش خطر بیماری‌ها و مرگ‌های زودرس فعال باشند. و در ایالات متحده، مرکز ملی آمار سلامت، امید به زندگی مردان و زنان را به ترتیب 74.5 سال و 80.2 سال تخمین زده است. برای پیری سالم، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، منبع معتبر بیان می کند که فعالیت بدنی کلیدی است. محققان در دانشکده بهداشت عمومی و علوم طول عمر انسان هربرت ورتیم در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو و سایر موسسات برای اینکه بفهمند آیا فعالیت بدنی نسبت به ژنتیک در افزایش طول عمر مزیتی دارد یا خیر، یک مطالعه سراسری انجام دادند.

ماهان مدیکال مرجع تخصصی عرضه انواع جوراب واریس در یرند های معتبر داخلی و خارجی

پس از تجزیه و تحلیل داده‌های سلامتی بیش از 5000 زن یائسه مسن‌تر، محققان دریافتند که سطوح بالاتر فعالیت بدنی سبک، متوسط یا شدید با خطر کمتر مرگ‌های ناشی از همه علل مرتبط است. یافته‌ها بر روی مطالعات قبلی که نشان داده‌اند زمان کم تحرکی بیشتر خطرات سلامتی بیشتری را به همراه دارد، گسترش یافت. همچنین، این ارتباط در سطوح مختلف پتانسیل ژنتیکی برای زندگی طولانی‌تر ادامه داشت. و محققان نوشتند، این یافته‌ها از اهمیت فعالیت بدنی بیشتر و زمان کم تحرکی برای کاهش خطر مرگ و میر در زنان مسن‌تر، صرف‌نظر از استعداد ژنتیکی برای طول عمر حمایت می‌کند. و مطالعه آینده نگر آنها اخیراً در مجله پیری و فعالیت بدنی منتشر شده است.

مطالعه زنان اوپاچ

از سال 2012 تا 2020، محققان داده های مربوط به فعالیت بدنی بیش از 5000 زن سرپایی 63 سال و بالاتر را تجزیه و تحلیل کردند. و نویسنده اصلی الکساندر پوزیس ، دانشجوی دکترا در برنامه دکتری مشترک دانشگاه ایالتی سن دیگو در بهداشت عمومی، اهمیت مطالعه اوپاچ را به ما توضیح داد:

مطالعه اوپاچ، بر ارتباط بین فعالیت بدنی، بیماری های قلبی عروقی و خطرات آسیب تمرکز داشت. داده های تولید شده به محققان اجازه می دهد تا فعالیت بدنی و خطر مرگ و میر، سرطان ها، زوال شناختی و ناتوانی جسمی را نیز بررسی کنند. و سایر تحقیقات با استفاده از مطالعه اوپاچ، ارتباطی با فعالیت بدنی، زمان بی تحرکی و مرگ و میر در طی یک پیگیری متوسط 3 ساله پیدا کردند. با این حال، هیچ کس هیچ گونه تأثیر ژنتیکی احتمالی بر این ارتباطات را کشف نکرده بود. و هدف مطالعه سم دیگو، استفاده از یک پیگیری 6 ساله و تنظیم نتایج با، امتیاز خطر ژنتیکی وزنی، برای طول عمر بود.

جهت مشاوره با کارشناسان ماهان مدیکال در خصوص انواع مچ بند و زانوبند مشاهده لیست قیمت ها به ما تماس بگیرید.

فعالیت، انواع، و متغیرهای کمکی

شرکت کنندگان اوپاچ، به مدت 7 روز متوالی 24 ساعت در روز از شتاب سنج استفاده کردند. و این دستگاه مدت زمان حرکت یا بی حرکت بودن زنان و شدت هر فعالیتی را اندازه گیری می کرد. و محققان فعالیت بدنی کل را به عنوان حرکتی که منجر به مصرف انرژی می شود، تعریف کردند. آنها شدت فعالیت بدنی و زمان بی تحرکی، را با استفاده از نقاط برش از پیش تعیین شده اعمال شده برای شمارش شتاب سنج طبقه بندی کردند.

انتخاب ژن های طول عمر

مطالعات ارتباط گسترده ژنوم، چند شکلی تک نوکلئوتیدی یا انواع ژنتیکی را با طول عمر مرتبط کرده است. و گروه سن دیگو، یک جی ار اس، وزنی را بر اساس سه که قویاً با طول عمر مرتبط هستند ایجاد کرد. این معیار میزان بقا را با سن 90 سالگی در مقابل مرگ قبل از 90 سالگی مقایسه کرد.

متغیرهای کمکی و بیماریهای همراه

متغیرهای کمکی یا ویژگی‌های شرکت‌کنندگان در مطالعه شامل سن، سطح تحصیلات، شاخص توده بدنی، وضعیت سلامتی خود گزارش‌شده و جزئیات دیگر بود. نژاد شرکت کنندگان نیز یک عامل بود، اما محدود به قومیت های سفید، سیاه و اسپانیایی بود. و این مطالعه همچنین شرایط مزمن موجود قبل یا بعد از شرکت از جمله سرطان، افسردگی، زمین خوردن های مکرر و بیماری های قلبی عروقی را تجزیه و تحلیل کرد.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال