میگرن و سندرم تونل کارپال

محققان بررسی کردند که سردردهای میگرنی در افرادی که تحت عمل جراحی کاهش فشار عصبی قرار می گیرند چقدر شایع است. آنها دریافتند کسانی که تحت عمل جراحی رفع فشار عصبی در نقاط خاصی از بدن قرار می‌گیرند، تا ۷۰ درصد بیشتر از افرادی که در جاهای دیگر دچار رفع فشار عصبی شده‌اند، در معرض ابتلا به میگرن هستند. مطالعات بیشتری برای درک اینکه آیا رفع فشار عصبی می تواند میگرن را درمان کند، مورد نیاز است. اعصاب بازوها و دست ها می توانند در اطراف بافت های نرم و ماهیچه ها منقبض شوند و در نتیجه باعث درد و از دست دادن عملکرد شوند. انواع مختلف فشردگی عصب در این نواحی از 5% تا تقریبا 9% از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد. رفع فشار جراحی یک درمان رایج برای این بیماری است و می تواند منجر به بهبود کامل یا جزئی علائم شود. اعصابی که سر را احاطه کرده اند نیز می توانند توسط ماهیچه ها، عروق و استخوان اطراف فشرده شوند. برداشتن فشار از این اعصاب می تواند منجر به بهبود یا تسکین میگرن و سردرد شود. سندرم تونل کارپال زمانی اتفاق می‌افتد که عصبی که از ساعد تا کف دست امتداد دارد در مچ دست فشرده می‌شود. یک مطالعه مقطعی شامل 25880 شرکت‌کننده نشان داد که 34 درصد از افراد مبتلا به سندرم تونل کارپال در مقایسه با 16 درصد افراد بدون سندرم، میگرن دارند. درک اینکه آیا فشرده سازی عصب در اطراف سر با فشرده سازی عصب در دست ها و بازوها مرتبط است می تواند غربالگری بیمار را برای شرایط بهبود بخشد. محققان بررسی کردند که تشخیص میگرن در میان افرادی که تحت عمل جراحی کاهش فشار عصبی برای بازوها و دست ها قرار گرفته اند چقدر است. آنها گزارش کردند که افرادی که دارای انواع خاصی از فشرده سازی عصبی هستند، بیشتر احتمال دارد سردردهای ناشی از میگرن را تجربه کنند. دکتر شانتل استراکان، متخصص داخلی در کلمبیا و استادیار پزشکی در مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا ایروینگ در نیویورک که در این مطالعه شرکت نداشت، به ما گفت، من عجله ای در توصیه رفع فشار تونل کارپال در همه بیماران مبتلا به میگرن ندارم. تصمیم برای ادامه درمان جراحی فشردگی عصب فردی است و باید از نزدیک با تیم مراقبت از پزشکان مورد بحث قرار گیرد.

سندرم تونل کارپال

برای این مطالعه، محققان داده‌های 9558 نفر را که بین سال‌های 2009 تا 2019 تحت عمل جراحی رفع فشار عصبی بازوها و دست‌ها قرار گرفتند، بررسی کردند. محققان همچنین شرکت کنندگان را برای تشخیص میگرن غربالگری کردند. حدود 71 درصد از شرکت کنندگان تحت فشار زدایی عصب مدیان قرار گرفتند. این یک روش جراحی است که بر روی مچ دست انجام می شود تا فشار روی عصب را کاهش داده و در نتیجه علائم سندرم تونل کارپال را کاهش دهد. حدود 14 درصد از شرکت کنندگان تحت فشار عصب اولنار قرار گرفتند. این کاهش فشار عصبی از آرنج است. حدود 6.5 درصد از بیماران تحت عمل جراحی رفع فشار در نقاط مختلف بدن قرار گرفتند. در پایان، محققان دریافتند کسانی که فشار زدایی عصب مدیان و رفع فشار عصب چندگانه داشتند، 30 و 70 درصد بیشتر از کسانی که رفع فشار عصب اولنار داشتند، در معرض ابتلا به میگرن بودند. سن بالاتر و جنس مرد به طور مستقل با بروز کمتر میگرن مرتبط بودند. در همین حال، شرایطی از جمله شرایط روانپزشکی، آرتریت روماتوئید و کم کاری تیروئید با نرخ بالاتر میگرن مرتبط بود.

فشرده سازی عصب و میگرن

برای درک اینکه چگونه رفع فشار عصبی و میگرن ممکن است مرتبط باشند، ما با دکتر شان اورموند، پزشک متخصص در بیهوشی و مدیریت درد مداخله ای صحبت کرد. او خاطرنشان کرد که عواملی که باعث فشرده شدن عصب در بازوها و دست‌ها و میگرن می‌شوند به طور کامل شناخته نشده است، اما چندین نظریه وجود دارد. اورموند گفت، هم سندرم های فشرده سازی عصب اندام فوقانی و هم میگرن ممکن است عوامل خطر مشترکی مانند چاقی، سبک زندگی بی تحرک، وضعیت بدنی نامناسب یا آسیب های استرس مکرر داشته باشند. فشردگی عصب می تواند باعث ایجاد یک پاسخ التهابی در ناحیه آسیب دیده شود. همچنین شناخته شده است که التهاب در پاتوفیزیولوژی میگرن نقش دارد. وجود التهاب در یک ناحیه از بدن ممکن است به افزایش کلی التهاب کمک کند و به طور بالقوه باعث تشدید میگرن شود. اورموند خاطرنشان کرد که یک استعداد ژنتیکی ممکن است افراد را مستعدتر در برابر فشردگی عصب فوقانی و میگرن کند، اگرچه تحقیقات بیشتری برای تأیید این موضوع مورد نیاز است. استراکان گفت که آسیب عصبی ممکن است حساسیت به درد را در میان مبتلایان به میگرن افزایش دهد.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال