میکروپلاستیک‌های حامل ویروس‌ها

محققان پایداری ویروس‌ها را در طول زمان زمانی که در آب حاوی میکروپلاستیک‌ها معلق می‌شوند، بررسی کردند. و آنها دریافتند که ویروس ها می توانند به میکروپلاستیک ها بچسبند و پایدارتر از آب به تنهایی باقی بمانند.و آنها خاطرنشان می کنند که تحقیقات بیشتری برای درک مدت زمان زنده ماندن پاتوژن ها با اتصال به میکروپلاستیک ها مورد نیاز است. و میکروپلاستیک ها ذرات پلاستیکی هستند که اندازه آنها کمتر از 5 میلی متر، است. هنگامی که در محیط قرار می گیرند، به سرعت توسط میکروارگانیسم ها مستعمره می شوند. و تحقیقات قبلی منبع مورد اعتماد نشان می‌دهد که پاتوژن‌های انسانی و حیوانی ممکن است بتوانند روی میکروپلاستیک‌ها، کنند و در نتیجه به مناطق مختلف سرایت کنند. و اگرچه تصفیه خانه های فاضلاب تا 99 درصد میکروپلاستیک ها را از فاضلاب حذف می کنند، آب فاضلاب یکی از منابع اصلی ورود میکروپلاستیک ها به محیط است.

ماهان مدیکال مرجع تخصصی عرضه انواع جوراب واریس در یرند های معتبر داخلی و خارجی

و این خطری را برای پاتوژن‌های ناشی از زباله‌های انسانی به کلنی‌های باکتریایی معروف به بیوفیلم روی پلاستیک ایجاد می‌کند. و دانستن اینکه آیا پاتوژن های موجود در بیوفیلم های میکروپلاستیک عفونی باقی می مانند یا خیر، می تواند به طرح های بهداشت عمومی کمک کند. و اخیراً محققان پایداری ویروس‌ها را هنگام غوطه‌ور شدن در آب حاوی میکروپلاستیک ارزیابی کردند. و آنها دریافتند که ویروس های متصل به بیوفیلم های میکروپلاستیک نسبت به زمانی که تنها در آب هستند پایدارتر هستند.

مطالعه آب

برای این مطالعه، محققان دو نوع ویروس را آزمایش کردند. یکی، یک باکتریوفاژ، ویروس باکتری خوار، معروف به فی6، دارای یک یا پوشش لیپیدی شبیه به ویروس آنفولانزا بود، در حالی که دیگری، سویه روتاویروس، بدون پوشش بود. و برای شروع، محققان بیوفیلم‌هایی را روی گلوله‌های میکروپلاستیک پلی‌اتیلن ۲ میلی‌متری با قرار دادن آن‌ها در فلاسک‌های حاوی آب دریاچه فیلتر شده، آب دریاچه فیلتر نشده یا آب تزریق شده با مواد مغذی برای تشویق رشد میکروبی برای ۷ تا ۱۴ روز رشد دادند. و بیوفیلم‌ها روی هر سه تیمار آب تشکیل می‌شوند، اگرچه آنها با سرعت بیشتری در بین گلوله‌های منبع آب مبتنی بر مواد مغذی تشکیل می‌شوند. و سپس گلوله های پوشش داده شده با بیوفیلم در فلاسک های حاوی 100 میلی لیتر، آب دریاچه تازه و 1 میلی لیتر فی6 یا روتاویروس سا11 در غلظت های معمولی نمونه های فاضلاب قرار داده شدند. و برای ردیابی تعداد ذرات ویروس، محققان نمونه های میکروپلاستیک و 1 میلی لیتر آب را در 3 ساعت، 24 ساعت و 48 ساعت استخراج کردند. و پس از تجزیه و تحلیل نمونه ها، محققان متوجه شدند که هر دو ذرات فی6 و ار وی، روی میکروپلاستیک ها تشکیل شده اند. و در حالی که پایداری ویروس در طول زمان کاهش یافت، غیرفعال‌سازی ویروس در گلوله‌های کلون شده با بیوفیلم کمتر از نمونه‌های آب بود. و آنها همچنین خاطرنشان کردند که ویروس‌های، پایدارتر از ویروس‌های فی6 باقی مانده‌اند. آنها خاطرنشان کردند که این نشان می دهد که چگونه تعامل بین ویروس های بدون پوشش و اجزای دیواره سلولی باکتریایی می تواند عفونت و پایداری حرارتی آنها را افزایش دهد.

حفاظت از بیوفیلم

دکتر نیکلاس استاسولی، استادیار دپارتمان زیست شناسی و علوم محیطی در دانشگاه نیوهیون که در این مطالعه شرکت نداشت، در پاسخ به این سوال که چگونه ویروس ها ممکن است در حین حرکت میکروپلاستیک ها در آب شیرین دست نخورده باقی بمانند، به پزشکی نیوز تودی گفت، در طول این فرآیند، سایر چیزهای کوچکتر در اطراف، مانند ویروس ها یا ترکیبات شیمیایی، نیز می توانند به این بیوفیلم متصل شوند. به طور گسترده ای شناخته شده است که بیوفیلم می تواند از باکتری های محصور شده در آن در برابر عواملی مانند آنتی بیوتیک ها و تغییرات نامطلوب محیطی، محافظت کند، بنابراین ممکن است ویروس های متصل به این بیوفیلم از همان نوع محافظت در برابر تغییرات محیطی برخوردار شوند که ممکن است آنها را غیرفعال کند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال