فاشیای کف پا و نقرس

نقرس و فاشیای کف پا هر دو می توانند پا را تحت تاثیر قرار دهند. نقرس نوعی آرتریت است که باعث درد و تورم مفاصل می شود. فاشیای پلانتار التهاب فاسیای کف پا، رباطی در کف پا است. نقرس در نتیجه سطوح بالای اسید اوریک در بدن رخ می دهد که می تواند کریستال های دردناکی را در اطراف مفاصل ایجاد کند. فاشئیت کف پا می تواند از قوس کف پا، استفاده بیش از حد یا فشار زیاد روی پا ایجاد شود. در این مقاله به شباهت‌ها و تفاوت‌های بین نقرس و فاشیای کف پا، از جمله علائم، تشخیص، درمان و چشم‌انداز آن‌ها می‌پردازیم.

نقرس چیست؟

نقرس نوعی آرتریت است که می تواند باعث درد و تورم در مفاصل شود. نقرس زمانی رخ می دهد که اسید اوریک اضافی در بدن جمع شود و کریستال های تیز اطراف مفاصل را تشکیل دهد. عوامل خطر نقرس عبارتند از منبع مورد اعتماد:

• مرد بودن
• داشتن چاقی
• نوشیدن الکل
• داشتن برخی شرایط سلامتی مانند دیابت، عملکرد ضعیف کلیه، نارسایی قلبی و فشار خون بالا
• مصرف دیورتیک ها
• پیروی از یک رژیم غذایی سرشار از غذاهای غنی از پورین، مانند گوشت قرمز، گوشت اندام، و غذاهای دریایی

فاشیای کف پا چیست؟

فاشیای پلانتار التهاب فاسیای کف پا است، رباطی که در امتداد کف پا از پاشنه پا تا ابتدای انگشتان پا قرار دارد. فاشیای کف پا می تواند در اثر فشار یا فشار زیاد روی پا ایجاد شود. این ممکن است به دلیل:

• افزایش ناگهانی فعالیت بدنی یا ضربه های مکرر روی پاها، مانند هنگام دویدن
• دوره های طولانی ایستادن
• کفش غیر قابل حمایت
• اضافه وزن یا چاقی که فشار بیشتری به پا وارد می کند
• صافی کف پا یا قوس بلند پا
• فاشیای کف پا می تواند باعث درد و تورم در اطراف کف پا و پاشنه شود.

شباهت ها

اگرچه التهاب کف پا و نقرس شرایط متفاوتی هستند، اما شباهت هایی با یکدیگر دارند:

• هر دو شرایط التهابی هستند که می توانند باعث درد و تورم شوند.
• چاقی یک عامل خطر برای هر دو است.
• هر دو می توانند روی پاها تأثیر بگذارند، و نقرس معمولاً از شست پا شروع می شود.
• پزشکان ممکن است از معاینات فیزیکی و آزمایشات تصویربرداری برای تشخیص هر دو بیماری استفاده کنند.
• هر دو می توانند شامل درمان با یخ، داروهای ضد التهابی و مسکن ها باشند.
• درمان می تواند به مدیریت هر دو بیماری و تسکین علائم کمک کند.

تفاوت

تفاوت بین فاشیای کف پا و نقرس شامل موارد زیر است:

• فاشیای پلانتار التهاب رباط پا است، در حالی که نقرس نوعی آرتریت است که از تجمع اسید اوریک در بدن ناشی می شود.
• فاشیای کف پا فقط پاها را درگیر می کند. در مقابل، نقرس می تواند مفاصل متعددی را در سراسر بدن تحت تاثیر قرار دهد.
• پزشکان ممکن است از آزمایش خون و نمونه مایعات برای تشخیص نقرس استفاده کنند. از سوی دیگر، تشخیص ورم کف پا فقط به معاینه فیزیکی و آزمایشات تصویربرداری نیاز دارد.
• داروها، رژیم غذایی و تغییرات سبک زندگی ممکن است به درمان نقرس کمک کند. برای درمان فاشیای کف پا، پزشکان ممکن است فیزیوتراپی و در برخی موارد جراحی را توصیه کنند.

تشخیص

پزشکان نقرس و فاشیای کف پا را متفاوت تشخیص می دهند.

نقرس

برای تشخیص نقرس، پزشک ممکن است ابتدا مفاصلی را که علائم نقرس را نشان می‌دهند، معاینه کند. آنها ممکن است نمونه‌ای از مایع از مفصل را با منبع مورد اعتماد بگیرند تا زیر میکروسکوپ بررسی شود تا بلورهای اورات را بررسی کنند. پزشک ممکن است برای اندازه گیری سطح اسید اوریک آزمایش خون بگیرد. برای تأیید تشخیص، پزشک ممکن است از آزمایش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی نیز برای بررسی کریستال‌های اورات استفاده کند.

فاشیای کف پا

برای تشخیص فاشیای کف پا، پزشکان ممکن است ابتدا یک تاریخچه پزشکی بگیرند و یک معاینه فیزیکی انجام دهند. برای رد هر گونه شرایط احتمالی دیگر، پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس را انجام دهد.

درمان و مدیریت

درمان و مدیریت نیز برای این دو بیماری متفاوت است.

نقرس
هدف درمان نقرس کاهش درد، توقف شعله ور شدن و جلوگیری از عوارض است. یک برنامه درمانی ممکن است شامل پاسخ فوری برای کنترل عود نقرس باشد، مانند:

• مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، برای کمک به مدیریت درد و تورم
• مصرف کلشی سین، دارویی برای کمک به تسکین علائم دردناک در ابتدا
• قرار دادن یخ روی مفصل آسیب دیده و بالا بردن مفصل
• نوشیدن مایعات زیاد، اطمینان از پرهیز از الکل و هر گونه نوشیدنی شیرین
• تلاش برای کاهش سطح استرس، که می تواند عود نقرس را بدتر کند
• تماس با پزشک برای اطلاع رسانی از شعله ور شدن نقرس و بحث در مورد مراحل بعدی

یک برنامه درمانی طولانی مدت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مصرف کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب، مدیریت درد و کند کردن هر گونه آسیب به مفاصل
• مصرف مهارکننده های گزانتین اکسیداز، که داروهایی هستند که به جلوگیری از تولید اسید اوریک کمک می کنند
• مصرف عوامل اوریکوزوریک، که از کلیه ها برای حذف اسید اوریک اضافی از بدن حمایت می کند
• مصرف اوریکاز، دارویی که به تجزیه اسید اوریک کمک می کند تا بدن بتواند راحت تر آن را خارج کند
• مصرف سایر داروهایی که سطح اسید اوریک را کاهش می دهند، مانند آلوپورینول، فبوکسوستات یا پگلوتیکاز
• رسیدن به وزن متوسط و انجام فعالیت بدنی

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال