تست استرس هسته ای
تست استرس هسته ای نوعی تست تصویربرداری است. این دستگاه از یک دوربین و یک ردیاب رادیواکتیو - مقدار کمی از یک ماده رادیواکتیو که در رگ تزریق می‌شود. استفاده می‌کند تا نشان دهد که چگونه خون فرد در هنگام استراحت و فعالیت جریان دارد. پزشکان از تست‌های استرس هسته‌ای استفاده می‌کنند تا بررسی کنند که آیا عضلات قلب فرد جریان خون کافی دارند یا خیر. مردم همچنین به این آزمایش ها به عنوان تست استرس تالیم، اسکن پرفیوژن میوکارد یا تست رادیونوکلئید اشاره می کنند. فرد می تواند در هنگام استراحت و یا در حین ورزش این تست را انجام دهد. در طول آزمایش، پزشک یک ماده رادیواکتیو به نام رادیونوکلئید یا ردیاب را تزریق می کند. این ماده اجازه می دهد تا جریان خون فرد از طریق دوربینی که مواد رادیواکتیو را می گیرد قابل مشاهده باشد.یک آزمایش استرس هسته ای معمولاً 3 تا 4 ساعت طول می کشد منبع مورد اعتماد. اگرچه فرد در معرض مقدار کمی پرتو قرار می گیرد، متخصصان پزشکی معمولاً این آزمایش را بی خطر می دانند.
فواید
تست استرس هسته ای می تواند به پزشکان در تشخیص برخی بیماری های قلبی کمک کند. آنها این کار را با ارائه اطلاعات مهم در مورد قلب شخص انجام می دهند، مانند منابع مورد اعتماد:
- اگر تنگی یا انسداد وجود داشته باشد
- اگر آسیب ناشی از حملات قلبی قبلی وجود داشته باشد
- اگر به آنژیوگرافی کرونر نیاز دارند، اسکن تصویربرداری که انسداد رگ‌های خونی قلب را بررسی می‌کند.
- تعیین بهترین روش درمانی برای ناراحتی قفسه سینه فرد
- بررسی اینکه آیا روش های قبلی قلب باعث بهبود جریان خون شده است یا خیر
- چقدر قلب آنها فعالیت بدنی را مدیریت می کند
مزایای اضافی تست استرس هسته ای عبارتند از:
- این دقیق ترین تست برای تشخیص زودرس بیماری عروق کرونر در افرادی است که در معرض خطر حمله قلبی هستند.
- می تواند به پزشکان کمک کند تا خطر ابتلا به را در یک فرد ارزیابی کنند
- به تغییرات جزئی در جریان خون به قلب حساس است
- دقت بهتری نسبت به تست تردمیل ورزشی یا تست استرس ای جی جی، دارد
تست استرس هسته ای با ورزش
در طول تست استرس هسته ای همراه با ورزش، پزشک یک ردیاب را به رگ بازوی فرد تزریق می کند. هنگامی که ردیاب منبع قابل اعتماد جذب شد، یک دوربین گاما از قلب عکس می گیرد. متخصصان پزشکی این آزمایش را در حالی که فرد دراز کشیده است انجام می دهند. سپس فرد روی تردمیل یا دوچرخه ثابت حرکت می کند. هنگامی که قلب یک فرد در سخت ترین حالت خود کار می کند، پزشکان دوز دیگری از ردیاب را به او تزریق می کنند. پس از جذب، فرد می تواند ورزش را از سر بگیرد. در این مدت دوربین گاما از قلب فرد عکس می گیرد.
بدون ورزش
افراد مبتلا به مشکلات حرکتی یا شرایطی مانند آرتریت ممکن است نتوانند ورزش بدنی انجام دهند. این افراد ممکن است تست استرس شیمیایی یا دارویی انجام دهند. در تست استرس شیمیایی، متخصصان پزشکی داروهایی مانند منبع مورد اعتماد را به فرد تزریق می کنند:
- آدنوزین
- دی پیریدامول
- دوبوتامین
این دارو با تقلید از اثرات ورزش، ضربان قلب فرد را افزایش می دهد.
قبل از تست استرس هسته ای
در روز آزمایش فرد باید لباس راحت و گشاد بپوشد. آنها همچنین باید کفش هایی بپوشند که برای ورزش راحت باشد. انجمن قلب آمریکا اشاره می کند که فرد نباید به مدت 4 تا 6 ساعت قبل از آزمایش چیزی بخورد. در این مدت فرد همچنان می تواند آب بنوشد. پزشک ممکن است از فرد بخواهد که 24 ساعت قبل از انجام آزمایش چیزی که حاوی کافئین است نخورد یا ننوشد. یک فرد نباید حداقل 8 ساعت قبل از آزمایش سیگار بکشد یا از محصولات تنباکو استفاده کند. فرد باید در مورد هر دارو یا مکملی که مصرف می کند به پزشک خود اطلاع دهد. برخی از داروها ممکن است در آزمایش اختلال ایجاد کنند. داروهایی که ممکن است بر تست استرس هسته ای تاثیر بگذارند عبارتند از:
- نیتروگلیسیرین
- تئوفیلین
- ایزوسورباید
- مسدود کننده های بتا
- گشاد کننده عروق
قبل از انجام تست استرس هسته ای، فرد باید در صورت باردار بودن یا احتمال بارداری به پزشک خود اطلاع دهد. تشعشعات حاصل از آزمایشات ممکن است برای جنین در حال رشد مضر باشد.
منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال
ارسال یک نظر
