اثربخشی داروهای آسم

داروهایی که گیرنده‌های ب2 آدرنرژیک را تحریک می‌کنند، می‌توانند شل شدن عضلات راه هوایی ریه را تسهیل کرده و انقباض راه هوایی مشاهده شده در آسم و سایر بیماری‌های ریوی را کاهش دهند. استفاده طولانی مدت از این داروها با کاهش اثربخشی درمانی آنها و بدتر شدن بالقوه علائم آسم همراه است. با استفاده از ترکیبی از شبیه‌سازی‌های محاسباتی و آزمایش‌های آزمایشگاهی، یک مطالعه اخیر مولکول‌های جدیدی را شناسایی کرد که به‌طور انتخابی اثرات درمانی داروهایی را افزایش می‌دهند که گیرنده‌های ب2 آدرنرژیک را بدون تأثیر بر سایر مسیرها تحریک می‌کنند. تا همین اواخر، بیشتر تلاش‌ها برای تولید داروها بر روی مولکول‌هایی متمرکز بود که به یک گیرنده متصل می‌شوند تا مسیرهای سیگنال دهی داخل سلولی را فعال یا مهار کنند. با این حال، این مولکول‌هایی که به محل اولیه گیرنده هدف متصل می‌شوند، می‌توانند منجر به اثرات نامطلوب قابل توجهی در اتصال به گیرنده‌های دیگری شوند که ساختار مشابهی دارند. یک رویکرد جدید شامل استفاده از تعدیل‌کننده‌های آلوستریک منبع مطمئن است که مولکول‌هایی هستند که به محلی روی پروتئین مانند گیرنده می‌چسبند تا پاسخ گیرنده به مولکول‌هایی را که دارای اعمال تحریکی یا بازدارنده در محل اولیه گیرنده هستند تعدیل کنند. چنین تعدیل کننده های آلوستریک به خودی خود مستقیماً بر مسیرهای سیگنالینگ تأثیر نمی گذارند بلکه فقط تأثیرات اتصال آگونیست در محل اولیه گیرنده ها را تقویت یا مهار می کنند. بنابراین، تعدیل کننده های آلوستریک کمتر احتمال ایجاد عوارض جانبی دارند.