اثرات نامطلوب عشق

نویسنده Mahan Medical 1401/09/29 20:00:01 0 نظر گروه : مقالات تخصصی پزشکی,گروه : مغز و اعصاب,گروه : سلامت عمومی,گروه : روانشناسی,

بسیاری از مردم عشق را اوج وجود انسان می دانند و برخی آن را با خود خوشبختی یکی می دانند. اما گاهی اوقات، "عشق" بودن می تواند دقیقاً چنین احساسی داشته باشد، یک بیماری. در واقع، عشق عاشقانه می تواند اثرات روانی نامطلوب زیادی به همراه داشته باشد، و در این ویژگی، نگاهی به چیستی آنها می اندازیم. در روز ولنتاین، مردم در سراسر جهان به جنبه های مثبت و زیبای عشق رمانتیک می پردازند. آنها ارزشی را که این احساس منحصر به فرد برای وجود انسان به ارمغان می آورد و نقش اصلی آن در جستجوی ما برای خوشبختی را جشن می گیرند. علاوه بر این، علم نشان می دهد که فواید عصبی فیزیولوژیکی عاشق بودن بسیار زیاد است.

خرید لوازم آرایشی و بهداشتی با تخفیف های ویژه از فروشگاه همواره تخفیف ماهان مدیکال .

چند سال پیش، ما یک ویژگی در مورد اثرات مثبتی که در یک رابطه به همراه دارد، نوشتیم. از تسکین درد، کاهش فشار خون، کاهش استرس، و به طور کلی بهبود سلامت قلبی عروقی، عشق و رابطه با طیف وسیعی از مزایای سلامتی ارتباط دارد. اما اگر عشق چیزی بیش از احساسات مثبت، احساس گرما، و مواد شیمیایی خوب نبود، احتمالاً کلماتی مانند کوبیده یا عاشقانه را برای توصیف تأثیرات شدید این احساس به کار نمی‌بردیم. در این روز ولنتاین، ما تصمیم گرفتیم توجه خود را بر روی برخی از اثرات روانی کمتر هیجان انگیز و گاهی اوقات حتی تضعیف کننده، عشق رمانتیک متمرکز کنیم.

عشق و هورمون استرس

عاشق بودن باعث ایجاد ترکیبی از مواد شیمیایی در مغز می شود. برخی از هورمون‌ها، که به‌عنوان انتقال‌دهنده‌های عصبی نیز عمل می‌کنند، که بدن در هنگام شیفتگی آزاد می‌کند، می‌توانند اثر تسکین‌دهنده‌ای داشته باشند. به عنوان مثال، مردم اکسی توسین را، هورمون عشق نامیده اند، زیرا بدن آن را هنگام رابطه جنسی یا تماس فیزیکی آزاد می کند. شواهد علوم اعصاب همچنین نشان می دهد که استرس و اضطراب را کاهش می دهد. اما سطح اکسی توسین تنها پس از سال اول عشق شروع به افزایش قابل توجهی می کند. انتقال دهنده عصبی به تحکیم روابط طولانی مدت کمک می کند. یک مطالعه کوچک اما تأثیرگذار که محققان بیش از یک دهه پیش انجام دادند، افرادی را که اخیراً عاشق افرادی بودند که در یک رابطه طولانی مدت یا مجرد بودند، مقایسه کرد. ارزیابی استاندارد هورمون‌های مختلف نشان داد افرادی که در 6 ماه گذشته عاشق شده‌اند سطوح بسیار بالاتری از هورمون استرس کورتیزول داشتند. هنگامی که محققان 12 تا 24 ماه بعد دوباره شرکت کنندگان را آزمایش کردند، سطح کورتیزول آنها به حالت عادی بازگشت. محققان به این نتیجه رسیدند که سطوح بالاتر کورتیزول آزاد شده توسط مغز در 6 ماه اول عشق "نشان دهنده شرایط استرس و تحریک کننده مرتبط با شروع یک تماس اجتماعی است. سطوح بالای کورتیزول می تواند سیستم ایمنی بدن را مختل کند و منجر به افزایش خطر ابتلا به عفونت شود. همچنین احتمال ابتلا به فشار خون بالا و دیابت نوع 2 را افزایش می دهد. کورتیزول بیش از حد می تواند عملکرد مغز، حافظه را مختل کند و برخی پیشنهاد کرده اند که حتی ممکن است حجم مغز را کاهش دهد.

لیمرنس

در سال 1979، دکتر دوروتی تنوف، روانشناس، اصطلاح، لمرنس را برای توصیف جنبه تا حدودی ناتوان کننده عاشق بودن ابداع کرد. او در کتاب خود، عشق و لیمرنس: تجربه عاشق بودن، لیمرنس را به عنوان حالتی غیرارادی، بسیار شدید و بسیار پرشور تعریف می‌کند که در آن فردف آشوب‌گر می‌تواند احساس وسواس و وابستگی عاطفی به هدف خود داشته باشد. نویسنده می نویسد، در حالت بیداری یعنی احساس چیزی که معمولاً، عاشق بودن نامیده می شود. با این حال، توضیح ظریف او از این احساس، بین بیداری، عشق و رابطه جنسی تمایز قائل می شود. او می‌نویسد، عشق و رابطه جنسی می‌توانند بدون ملایمت همزیستی داشته باشند، در واقع هر یک از این سه ممکن است بدون دیگران وجود داشته باشند. تنوف چندین مؤلفه یا نشانه‌های لیمرنس را فهرست می‌کند. این شامل:

تفکر مزاحم در مورد هدف میل پرشور شما
اشتیاق شدید برای متقابل
وابستگی به اعمال سوژه های شما یا بهتر بگوییم به این احتمال که آنها احساسات شما را متقابل کنند
ناتوانی در داشتن احساسات آرام نسبت به بیش از یک نفر در یک زمان
ترس شدید از طرد شدن
گاهی اوقات خجالتی ناتوان کننده اما همیشه ناراحت کننده" در حضور جسم آرام شما
تشدید از طریق ناملایمات، به این معنی که هر چه مصرف احساس دشوارتر باشد، شدت آن بیشتر می شود.
درد قلب، ناحیه ای در مرکز جلوی قفسه سینه هنگامی که عدم اطمینان قوی است
شناوری، احساس راه رفتن روی هوا زمانی که حرکت متقابل مشهود به نظر می رسد.
شدت احساس و تمرکز محدود بر جسم آرام که در مقایسه دیگر نگرانی ها و فعالیت ها را کم رنگ می کند.
توانایی قابل توجه برای تأکید بر آنچه واقعاً در، شیء متحرک تحسین برانگیز است و اجتناب از تمرکز بر موارد منفی