نقرس چیست؟

نقرس یک نوع رایج آرتریت است که باعث درد شدید، تورم و سفتی در مفاصل می شود. معمولاً مفصل پایه شست پا را تحت تأثیر قرار می دهد که به عنوان مفصل متاتارسوفالانژیال شناخته می شود. علت اصلی آن وجود اسید اوریک بیش از حد در بدن است. نقرس بیش از 3 میلیون آمریکایی را تحت تاثیر قرار می دهد و شایع ترین شکل آرتریت التهابی در مردان است. و اگرچه احتمال کمتری دارد که به طور کلی آنها را تحت تأثیر قرار دهد، اما زنان نرخ بالاتری از ابتلا به نقرس پس از یائسگی دارند. حملات نقرس می توانند به سرعت بروز کنند و ممکن است به مرور زمان تکرار شوند. این تجدید حیات مداوم می تواند به آرامی به بافت در ناحیه التهاب آسیب برساند و می تواند بسیار دردناک باشد. فشار خون بالا، شرایط قلبی عروقی و چاقی از عوامل خطر برای نقرس هستند.

رفتار شناسی

هایپراوریسمی، که در آن اسید اوریک بیش از حد در بدن وجود دارد، علت اصلی نقرس است. افراد معمولاً این بیماری را با داروهای تجویزی درمان می کنند. این داروها می توانند به درمان علائم حملات نقرس، جلوگیری از عودهای بعدی و کاهش خطر عوارضی مانند سنگ کلیه و توفوس کمک کنند. توفی به زمانی اطلاق می‌شود که کریستال‌های اسید توده‌هایی از رشد سفید را تشکیل می‌دهند که در اطراف نواحی آسیب‌دیده ایجاد می‌شوند. داروهای رایج شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و کورتیکواستروئیدها، یکی دیگر از داروهای ضد التهابی است. اینها تورم و درد را در نواحی تحت تاثیر نقرس کاهش می دهند. سطح بیش از حد اسید اوریک معمولاً به دلیل تولید بیش از حد اسید اوریک یا مشکلات کلیه در دفع کافی این ماده منبع قابل اعتماد است. یک فرد ممکن است از داروهایی برای کاهش تولید اسید اوریک یا بهبود توانایی کلیه در حذف اسید اوریک از بدن استفاده کند. بدون درمان، حمله حاد نقرس بین 12 تا 24 ساعت پس از شروع در بدترین حالت خود خواهد بود. فرد می تواند انتظار داشته باشد که طی 1 تا 2 هفته بدون درمان بهبود یابد، اما ممکن است در این دوره درد قابل توجهی وجود داشته باشد.

آزمایشات و تشخیص

تشخیص نقرس اغلب می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا علائم آن مشابه علائم سایر بیماری ها است. در حالی که هیپراوریسمی در اکثر افرادی که به نقرس مبتلا می شوند رخ می دهد، ممکن است در طول تشدید بیماری وجود نداشته باشد. در نتیجه، فرد برای تشخیص نیازی به هیپراوریسمی ندارد. سطوح بالای اسید اوریک در خون افراد یا کریستال های اورات در مایع مفصلی آنها معیار اصلی تشخیص نقرس است. برای ارزیابی این موضوع، روماتولوژیست آزمایش خون انجام می دهد و همچنین ممکن است مایع را از مفصل آسیب دیده برای تجزیه و تحلیل استخراج کند. علاوه بر این، آنها می توانند کریستال های اورات را در اطراف مفاصل یا درون رشد با استفاده از اسکن اولتراسوند جستجو کنند. اشعه ایکس نمی تواند نقرس را تشخیص دهد، اما متخصصان مراقبت های بهداشتی ممکن است از آن برای رد علل دیگر استفاده کنند. از آنجایی که عفونت های مفاصل نیز می توانند علائم مشابهی برای نقرس ایجاد کنند، پزشکان می توانند هنگام انجام آزمایش مایع مفصلی برای رد علت باکتریایی، به دنبال باکتری باشند.

انواع

مراحل مختلفی وجود دارد که از طریق آن نقرس پیشرفت می کند.

هیپراوریسمی بدون علامت

یک فرد ممکن است سطح اسید اوریک را بدون هیچ علامت ظاهری افزایش دهد. در حالی که افراد در این مرحله نیازی به درمان ندارند، سطوح بالای اسید اوریک در خون می‌تواند باعث آسیب بافت بی‌صدا منبع مطمئن شود. در نتیجه، پزشک ممکن است به فردی با سطح اسید اوریک بالا توصیه کند که عواملی را که احتمالاً در تجمع آن نقش دارند، بررسی کند.

نقرس حاد

این مرحله زمانی رخ می دهد که کریستال های اورات در مفصل به طور ناگهانی باعث التهاب حاد و درد شدید شوند. این حمله ناگهانی یک شعله ور است و ممکن است بین 3 روز تا 2 هفته طول بکشد منبع مورد اعتماد. رویدادهای استرس‌زای زندگی و مصرف بیش از حد الکل می‌تواند در تشدید عودها نقش داشته باشد.

نقرس اینتروال یا بین بحرانی

این مرحله دوره بین حملات نقرس حاد است. با پیشرفت نقرس فرد، این فواصل کوتاه تر می شوند. در بین این دوره ها، بلورهای اورات ممکن است به تجمع در بافت ادامه دهند.

نقرس توفاسه مزمن

نقرس توفاسه مزمن ناتوان کننده ترین نوع نقرس است و ممکن است منجر به آسیب دائمی به مفاصل و کلیه ها شود. در این مرحله، افراد ممکن است به آرتریت مزمن مبتلا شوند و در نواحی سردتر بدن، مانند مفاصل انگشتان، توفوس ایجاد شود. نقرس توفاسه مزمن معمولاً پس از چندین سال رخ می دهد منبع مورد اعتماد حملات حاد نقرس. با این حال، بعید است افرادی که درمان مناسب دریافت می کنند تا این مرحله پیشرفت کنند.

علائم

علامت اصلی نقرس درد شدید مفاصل است که باعث ناراحتی، التهاب و قرمزی می شود. این عارضه اغلب پایه شست پا را درگیر می کند اما می تواند در قسمت جلویی پا، مچ پا، زانو، آرنج، مچ دست و انگشتان نیز رخ دهد.

منبع: Medicalnewstoday.com

ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال