صرع و حساسیت به نور
تشنج اختلالات الکتریکی ناگهانی در مغز شما است که باعث تغییرات موقتی در رفتار و حرکات شما می شود. علائم ممکن است از نظر شدت متفاوت باشد، از تشنج غیرقابل توجه تا شدید تمام بدن. شایع ترین علت تشنج، صرع است. صرع بسته به نوع تشنجی که تجربه می کنید و نحوه ایجاد آنها به انواع مختلفی طبقه بندی می شود. چیزی بین 2 تا 14 درصد منبع مورد اعتماد از 3.4 میلیون نفر مبتلا به صرع در ایالات متحده صرع حساس به نور را تجربه می کنند. صرع حساس به نور زمانی است که تشنج با سوسو زدن یا چشمک زدن چراغ ها ایجاد می شود.
صرع حساس به نور چیست؟
صرع حساس به نور با تشنج هایی مشخص می شود که با چشمک زدن یا سوسو زدن نور ایجاد می شود. بیشتر در کودکان شایع است و با افزایش سن کمتر شایع می شود. بازیهای ویدیویی و تلویزیون رایجترین محرکهای منبع قابل اعتماد هستند، اما منابع نور طبیعی نیز میتوانند آنها را تحریک کنند. به عنوان مثال، برخی از افراد ممکن است پس از تماشای نور خورشید که از پرده های ونیزی یا از طریق برگ های روی درخت می تابد دچار تشنج شوند. برای برخی افراد، تصاویر با رنگهای بسیار متضاد یا چرخشی نیز میتوانند باعث تشنج شوند. بسیاری از مردم تا زمانی که اولین تشنج خود را نداشته باشند، از ابتلا به صرع حساس به نور آگاه نیستند. به گفته بنیاد صرع، تقریباً همه افراد مبتلا به صرع حساس به نور اولین تشنج خود را قبل از 20 سالگی تجربه می کنند. حدود 59 تا 75 درصد افراد مبتلا به صرع حساس به نور زن هستند، اما مردان بیشتر تشنج می کنند. یکی از نظریه هایی که چرا این درست است این است که پسرها ممکن است بیشتر بازی های ویدیویی انجام دهند. صرع حساس به نور می تواند باعث ایجاد چندین نوع تشنج شود، از جمله:
- میوکلونیک
- غیبت، پتیت مال
- تونیک کلونیک، گرند مال
- تشنج کانونی
صرع حساس به نور چقدر شایع است؟
صرع حساس به نور حدود 1 نفر از هر 4000 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. این به ویژه در کودکان مبتلا به صرع عمومی ژنتیکی و سندرم های خاصی مانند صرع میوکلونیک نوجوانان و سندرم جیوون شایع است. مطالعات نشان داده است که بین 30 تا 90 درصد از افراد مبتلا به صرع میوکلونیک نوجوانان، صرع حساس به نور دارند. صرع حساس به نور افراد را در تمام گروه های قومی تحت تاثیر قرار می دهد. برخی از مطالعات نشان میدهند که نرخهای بالاتری در میان افراد اروپایی و خاورمیانهای و نرخهای پایینتری در میان افراد آفریقاییتبار وجود دارد، اما مقایسه بین مطالعات دشوار است. علت دقیق صرع حساس به نور هنوز به خوبی شناخته نشده است، حتی اگر بسیاری از محرک های رایج شناسایی شده باشند. به نظر می رسد ژنتیک در ایجاد صرع حساس به نور نقش دارد. افرادی که دارای تنوع منحصر به فرد ژن سی دی اچ 2، هستند، نسبت به افراد در جمعیت عمومی، میزان بیشتری از صرع حساس به نور دارند. مطالعات منبع معتبر نشان می دهد که امواج گاما که 30 تا 80 بار در قشر بینایی نوسان می کنند ممکن است در افراد مبتلا به صرع ناشی از نور باعث تشنج شوند، اما تحقیقات بیشتری لازم است. تحقیقات دیگر منبع معتبر نشان می دهد که در افراد مبتلا به صرع حساس به نور تغییراتی در ارتباطات بین نواحی مختلف مغز وجود دارد.
محرک صرع حساس به نور
تماشای تلویزیون و بازی های ویدیویی دو عامل رایج برای صرع حساس به نور هستند. هنگامی که در معرض منابع نوری روشن تر قرار می گیرید، احتمال بروز تشنج بیشتر است. تشنج اغلب در حضور نورهایی که 15 تا 25 بار در ثانی چشمک می زند رخ می دهد، اما فرکانس دقیق بین افراد متفاوت است. نور قرمز بیشتر از نورهای آبی و سفید باعث تشنج می شود. به گفته بنیاد صرع، موارد زیر ممکن است باعث تشنج شوند:
- تغییر سریع تصاویری که روی صفحه نمایش کامپیوتر یا تلویزیون سوسو می زنند
- بازی های ویدیویی که حاوی فلاش های سریع نور هستند
- چراغ های بارق
- نور خورشید از روی آب می تابد یا از میان درختان یا کرکره ها می لرزد
- الگوهای بصری بسیار متضاد
- احتمالاً چراغ های چشمک زن در وسایل نقلیه اضطراری
منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال
سایر مقالات گروه - مقالات علمی,سایر مقالات گروه - عارضه های چشمی,سایر مقالات گروه - مقالات تخصصی پزشکی,سایر مقالات گروه - مغز و اعصاب,سایر مقالات گروه - سلامت عمومی,