نارسایی قلبی و داروی فوروزماید

یک کارآزمایی بالینی که توسط مؤسسه ملی بهداشت، تأمین می‌شود، نشان داد که تفاوت قابل‌توجهی در اثربخشی فوروزماید و تورسماید، دو داروی نارسایی قلبی، در زمان بقای بیمار وجود ندارد. علیرغم اینکه فوروزماید دیورتیک حلقه ای است که بیشتر در بیماران نارسایی قلبی استفاده می شود، برخی مطالعات نشان داده اند که تورسماید ممکن است موثرتر باشد. اکنون، این کارآزمایی جدید، که یکی از بزرگترین تحقیقات داروهای رایج برای نارسایی قلبی است، تلاش می‌کند تا این بحث را حل کند که کدام دارو برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی که با خطر مرگ و میر بیشتری روبرو هستند، بهتر است. نارسایی قلبی زمانی است که قلب تلاش می کند تا خون کافی را در سراسر بدن پمپاژ کند. طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری در حال حاضر بیش از 6 میلیون فرد بزرگسال در ایالات متحده وجود دارد که نارسایی قلبی دارند. پیش بینی می شود که این تعداد تا سال 2030 به بیش از 8 میلیون منبع قابل اعتماد افزایش یابد. تحقیقات قبلی نشان داده است که داروی تورسماید به طور بالقوه برتری نسبت به فوروزماید در کاهش مرگ و میر ناشی از نارسایی قلبی دارد، اما این موضوع هنوز به طور قطعی حل نشده است. اکنون، نتایج یک کارآزمایی بالینی جدید نه تنها پیامدهای بالینی فوری را ارائه می‌کند، بلکه بر نیاز فوری به درمان‌های مؤثرتر و نجات‌بخش‌تر برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی تأکید می‌کند. منبع مورد اعتماد این مطالعه که توسط موسسه ملی قلب، ریه و خون در نیح، تامین مالی شده است، در مجله انجمن پزشکی آمریکا جاما منتشر شده است. تورسماید و فوروزماید به عنوان دیورتیک ها یا "قرص های آب" به کاهش احتقان و مشکلات تنفسی ناشی از تجمع مایع کمک می کنند. فوروزماید، که ده ها سال پیش کشف شد، رایج ترین دیورتیک تجویز شده برای درمان نارسایی قلبی باقی می ماند، در حالی که تورسماید یک داروی نسبتا جدیدتر است.

کارآزمایی بالینی تصادفی 

در این مطالعه، دانشمندان 2859 نفر را که به دلیل نارسایی قلبی در بیمارستان‌های 60 مرکز پزشکی مختلف در سراسر ایالات متحده بستری شده بودند، بررسی کردند. محققان به طور تصادفی این بیماران را در برنامه های درمانی فوروزماید یا تورسماید قرار دادند و آنها را تا 30 ماه تحت نظر داشتند تا میزان بقای آنها را مشاهده کنند. میانگین سنی شرکت کنندگان در مطالعه 65 سال بود. در طول پیگیری، 26 درصد از کسانی که تورسماید مصرف می کردند و 26 درصد دیگر از کسانی که فوروزماید مصرف می کردند، جان خود را از دست دادند که نتایج تقریباً یکسانی را بین دو درمان نشان داد. به طور خلاصه، محققان گفتند که این مطالعه نشان داد که تورسماید نرخ بقا را در مقایسه با فوروزماید برای گروه پرخطر بیماران نارسایی قلبی افزایش نمی‌دهد و نرخ بستری شدن در بیمارستان برای هر دو دارو نیز مشابه بود. تقریباً 37٪ زن و نزدیک به 34٪ سیاه پوستان آمریکایی بودند، جمعیت هایی که اغلب در تحقیقات بالینی نارسایی قلبی کمتر نشان داده می شوند. دکتر رابرت منتز، متخصص قلب و دانشیار پزشکی در مرکز پزشکی دانشگاه دوک در کارولینای شمالی و همچنین نویسنده اصلی این مطالعه، یافته‌های کلیدی را به ما توضیح داد. و او گفت، ما دریافتیم که وقتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و بستری شدن اخیر در بیمارستان با استراتژی دیورتیک لوپ فوروزماید در مقابل تورسماید، یعنی قرص‌های مختلف آب درمان شدند، تفاوتی در نتایج بالینی وجود نداشت.

آیا این نتایج بر روی رژیم های درمانی فعلی تأثیر می گذارد؟

منتز خاطرنشان کرد که این مطالعه محدودیت‌هایی دارد و به ما گفت، این یک کارآزمایی عمل‌گرایانه بود که به این معنی بود که در مراقبت‌های بالینی معمول تعبیه شده بود و برای به حداقل رساندن بار بر روی سایت‌های ثبت‌نام و بیماران کار می‌کرد. در حالی که این امر از تعمیم پذیری مطالعه پشتیبانی می کند، یعنی توانایی استفاده از بیماران تحت مراقبت های معمول، ما نرخ های متقاطع بالاتری را بین گروه های مطالعه داشتیم، که ممکن است توانایی تشخیص تفاوت بین این داروها را محدود کرده باشد. منتز توضیح داد.

منبع : Medicalnewstoday.com

ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال