بی اختیاری ادرار چیست؟

بی اختیاری ادرار نشت غیر ارادی ادرار است. یعنی زمانی که فرد نمی خواهد ادرار می کند. کنترل بر اسفنکتر ادرار یا از بین رفته یا ضعیف شده است. بی اختیاری ادرار یک مشکل رایج است که بسیاری از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. و طبق گزارش انجمن اورولوژی آمریکا، یک چهارم تا یک سوم مردان و زنان در ایالات متحده بی اختیاری ادرار را تجربه می کنند. بی اختیاری ادرار در زنان بیشتر از مردان است. تخمین زده می شود که 30 درصد از زنان 30 تا 60 ساله در مقایسه با 1.5 تا 5 درصد مردان از آن رنج می برند.

بی اختیاری ادرار چیست؟

بی اختیاری ادرار زمانی است که فرد نمی تواند از نشت ادرار به بیرون جلوگیری کند. این می تواند به دلیل عوامل استرس زا مانند سرفه باشد، می تواند در دوران بارداری و بعد از آن اتفاق بیفتد و در شرایطی مانند چاقی شایع تر است.

رفتارشناسی

درمان به عوامل مختلفی از جمله نوع بی اختیاری، سن بیمار، سلامت عمومی و وضعیت روانی او بستگی دارد.

بی اختیاری استرسی

تمرینات کف لگن که به عنوان تمرینات کگل نیز شناخته می شود، به تقویت اسفنکتر ادرار و عضلات کف لگن کمک می کند، عضلاتی که به کنترل ادرار کمک می کنند.

آموزش مثانه

• به تأخیر انداختن رویداد: هدف کنترل میل است. بیمار یاد می گیرد که چگونه هر زمان که نیاز به انجام این کار وجود دارد، دفع ادرار را به تعویق بیندازد.
• ادرار مضاعف: این شامل ادرار کردن است، سپس چند دقیقه صبر می کند و سپس دوباره ادرار می کند.
• جدول زمانی توالت: فرد در ساعات معینی در طول روز، برای مثال، هر 2 ساعت یکبار، حمام را برنامه ریزی می کند.

آموزش مثانه به بیمار کمک می کند تا به تدریج کنترل مثانه خود را به دست آورد.

داروهای بی اختیاری ادرار

اگر از داروها استفاده می شود، این معمولاً با سایر تکنیک ها یا تمرینات ترکیب می شود. داروهای زیر برای درمان بی اختیاری ادرار تجویز می شود:

•     آنتی کولینرژیک ها مثانه های بیش فعال را آرام می کنند و ممکن است به بیماران مبتلا به بی اختیاری فوری کمک کنند.
•     استروژن موضعی ممکن است بافت در مجرای ادرار و نواحی واژن را تقویت کند و برخی از علائم را کاهش دهد.
•     ایمی پرامین، یک داروی ضد افسردگی سه حلقه ای است.

تجهیزات پزشکی

دستگاه های پزشکی زیر برای خانم ها طراحی شده اند.

• درج مجرای ادرار: خانمی قبل از فعالیت دستگاه را وارد می کند و زمانی که می خواهد ادرار کند آن را خارج می کند.
• پساری: حلقه سفت و محکمی که در واژن قرار داده می شود و در تمام طول روز از آن استفاده می شود. این به نگه داشتن مثانه و جلوگیری از نشت کمک می کند.
• درمان با فرکانس رادیویی: بافت در دستگاه ادراری تحتانی گرم می شود. هنگامی که بهبود می یابد، معمولا سفت تر است و اغلب منجر به کنترل بهتر ادرار می شود.
• بوتاکس،سم بوتولینوم نوع آ: تزریق به عضله مثانه می تواند به افرادی که مثانه بیش فعال دارند کمک کند.
• حجم دهنده ها: این مواد به بافت اطراف مجرای ادرار تزریق می شوند و به بسته نگه داشتن مجرای ادرار کمک می کنند.
• محرک عصب ساکرال: در زیر پوست باسن کاشته می شود. یک سیم آن را به عصبی متصل می کند که از نخاع به مثانه می رود. سیم یک پالس الکتریکی ساطع می کند که عصب را تحریک می کند و به کنترل مثانه کمک می کند.

عمل جراحي

اگر سایر روش های درمانی موثر واقع نشوند، جراحی یک گزینه است. زنانی که قصد بچه دار شدن دارند باید قبل از تصمیم گیری درباره گزینه های جراحی با پزشک مشورت کنند.

• روش های زنجیر: یک توری زیر گردن مثانه برای کمک به حمایت از مجرای ادرار و جلوگیری از نشت ادرار قرار می گیرد.
• کولپوسوسپانسیون: بلند کردن گردن مثانه می تواند به کاهش بی اختیاری استرس کمک کند.
• اسفنکتر مصنوعی: ممکن است یک اسفنکتر مصنوعی یا دریچه برای کنترل جریان ادرار از مثانه به مجرای ادرار وارد شود.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال