مننژیت سیفلیس چیست؟

مننژیت سیفلیس نوعی مننژیت باکتریایی است که به دلیل عارضه سیفلیس ایجاد می شود. بدون درمان، می تواند منجر به آسیب دائمی یا مرگ شود. اگر فرد بیماری را شناسایی و درمان نکند، می تواند به مننژیت سیفلیس به عنوان عارضه سیفلیس، یک عفونت مقاربتی، مبتلا شود. هنگامی که پزشکان سیفلیس را تشخیص دادند، اغلب آن را با پنی سیلین یا سایر آنتی بیوتیک ها درمان می کنند و از ایجاد مننژیت سیفلیس جلوگیری می کنند. در این مقاله، مننژیت سیفلیس چیست، چگونه آن را تشخیص دهیم و چه چیزی باعث آن می شود، می پردازیم. ما همچنین درمان‌های متداول، استراتژی‌های پیشگیری و چشم‌انداز افرادی را که به این بیماری مبتلا هستند، بررسی می‌کنیم.

مننژیت سیفلیس چیست؟

مننژیت سیفلیس نوعی مننژیت است که به عنوان عارضه سیفلیس درمان نشده رخ می دهد. سیفلیس یک نوع عفونت مقاربتی باکتریایی است. اگر فردی برای سیفلیس درمان نشود، باکتری می تواند به مغز رفته و باعث مننژیت سیفلیس شود. این معمولاً در عرض 1 سال منبع معتبر عفونت اولیه رخ می دهد. مننژیت نوعی عفونت ویروسی، باکتریایی یا قارچی است که بر مننژها، بافتی که سیستم عصبی مرکزی، مغز و نخاع را می پوشاند، تأثیر می گذارد. مننژیت سیفلیس نوعی مننژیت آسپتیک است. این عفونت قابل درمان است، اما تهدید کننده زندگی نیز هست. از زمان کشف پنی سیلین، این شکل از مننژیت بسیار نادر بوده است.

علائم

ممکن است فرد هیچ علامتی از مننژیت سیفلیس را تجربه نکند. در موارد دیگر، علائم ممکن است ایجاد شده و سپس به خودی خود برطرف شوند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، اغلب شامل موارد زیر می شوند:

•     از دست دادن شنوایی
•     سرگیجه
•     سردرد
•     بینایی تغییر می کند
•     گرفتگی گردن
•     دردهای عضلانی
•     گیجی
•     تصرف
•     حساسیت به نور

در صورت عدم درمان، مننژیت سیفلیس می تواند در هر زمان از 6 ماه تا 6 یا 7 سال پس از تشخیص بدتر شود. علائم بدتر شدن عفونت عبارتند از:

•     سکته
•     تصرف
•     آنوریسم
•     مرگ
•     بیماری قلبی

علل

عامل سیفلیس، باکتری به نام ترپونما پالیدوم است. بدون درمان، می تواند به شکل بالقوه کشنده مننژیت تبدیل شود. سیفلیس یک بیماری مقاربتی است، به این معنی که هر فردی که از نظر جنسی فعال است ممکن است با عفونت تماس پیدا کند و به آن مبتلا شود. برخی از افراد در معرض خطر بالاتری هستند، از جمله:

•     افرادی که سایر بیماری های مقاربتی دارند
•     کارگران جنسی
•     افراد مبتلا به اچ آیی وی
•     افرادی که از داروی داخل وریدی استفاده می کنند
•     افرادی که در مناطقی زندگی می کنند که عفونت وجود دارد
•     افرادی که رابطه جنسی مقعدی دارند

تشخیص

پزشک ممکن است با معاینه فیزیکی و آزمایش خون بتواند سیفلیس را تشخیص دهد. با این حال، تظاهرات بالینی آن می تواند تشخیص آن را از سایر عفونت ها دشوار کند. اگر پزشک تشخیص دهد که فردی با علائم مننژیت مبتلا به سیفلیس است، به طور کلی یک مورد مننژیت سیفلیس را نشان می دهد و به او اجازه می دهد عفونت زمینه ای را درمان کند.

درمان ها

استاندارد مراقبت از سیفلیس پنی سیلین است که نوعی آنتی بیوتیک است. هنگامی که یک فرد تشخیص داده می شود، احتمالاً 10 تا 14 روز به آنتی بیوتیک های داخل وریدی، برای درمان عفونت نیاز دارد. پس از دوزهای اولیه، پزشک ممکن است تزریق هفتگی را برای حداکثر 3 هفته توصیه کند. افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند گزینه های دیگری نیز در دسترس دارند. پزشک بهترین گزینه را بر اساس حساسیت و تحمل فرد به داروها توصیه می کند.

جلوگیری

سیفلیس یک عفونت مقاربتی است. یک فرد می تواند با انجام برخی از مراحل زیر خطر ابتلا به عفونت مقاربتی، را کاهش دهد:

•     انجام غربالگری های منظم
•     کاهش تعداد شرکای جنسی
•     تمرین پرهیز
•     استفاده از کاندوم
•     حفظ یک رابطه متقابل تک همسری با یک شریک

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال