داروهای میگرن

نویسنده Mahan Medical 1402/02/01 20:00:01 0 نظر گروه : مقالات علمی,گروه : مقالات تخصصی پزشکی,گروه : مغز و اعصاب,گروه : سلامت عمومی,

انواع مختلفی از داروها برای افراد مبتلا به سردردهای میگرنی وجود دارد. برخی به کاهش علائم در هنگام بروز کمک می کنند. برخی دیگر از بروز اپیزودها جلوگیری می کنند. مصرف هر دارویی می تواند عوارض جانبی داشته باشد، اما برخی از آنها بی خطرتر از سایرین هستند. دو راه اصلی وجود دارد که داروها برای درمان سردردهای میگرنی کار می کنند. هدف داروهای حاد درمان علائم سردردهای میگرنی در زمان بروز است. داروهای پیشگیرانه در وهله اول خطر بروز سردردهای میگرنی را کاهش می دهند. این مقاله انواع مختلف داروهای سردرد میگرنی و خطرات احتمالی آنها را مورد بحث قرار خواهد داد.

داروهای بدون نسخه

داروهای مختلفی برای سردردهای میگرنی وجود دارد که نیازی به تجویز پزشک ندارند. داروهای ضد درد مانند آسپرین، استامینوفن یا ایبوپروفن نیز ممکن است به کاهش درد کمک کنند. بسیاری از این داروهای ضد درد، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی هستند. این بدان معنی است که آنها همچنین التهاب را کاهش می دهند، که ممکن است به علائم کمک کند. بهتر است این داروها را با بروز اولین علائم یک دوره مصرف کنید. ورود داروها به جریان خون زمان می برد و مصرف آنها با تشدید سردرد ممکن است به این معنی باشد که فرد برای مدت طولانی تری درد دارد.

داروهای تجویزی

هنگامی که داروهای بدون نسخه موثر واقع نمی شوند، پزشک ممکن است داروهای تجویزی قوی تری را توصیه کند. چندین نوع مختلف وجود دارد، از جمله:

تریپتان ها

تریپتان ها روی علائم سردرد میگرنی در مراحل اولیه تاثیر می گذارند. آنها سردرد میگرنی را متوقف نمی کنند، اما می توانند به علائمی مانند:

حالت تهوع

درد

حساسیت به نور

به گفته بنیاد ملی سردرد، سازمان غذا و دارو تریپتان ها را برای درمان میگرن های متوسط تا شدید تایید کرده است. میگرن متوسط تا شدید سردردهای میگرنی هستند که علائم آن در توانایی انجام کارهای روزانه اختلال ایجاد می کند. چندین داروی تریپتان وجود دارد، مانند:

سوماتریپتان
زولمیتریپتان
ریزاتریپتان

فرد باید به محض شروع علائم میگرن از این داروها استفاده کند. اگر در طول هاله میگرنی مصرف شوند، ممکن است اثری نداشته باشند. آنها به صورت قرص، قرص متلاشی کننده خوراکی، اسپری بینی یا تزریق در دسترس هستند.

آلکالوئیدهای ارگوت

بنیاد میگرن آمریکا اشاره می کند که در حالی که پزشکان معمولا آلکالوئیدهای ارگوت را تجویز نمی کنند، اگر کسی به سایر مسکن ها پاسخ ندهد، ممکن است پزشک آنها را توصیه کند. دو نوع اصلی آلکالوئیدهای ارگوت دی هیدروارگوتامین و ارگوتامین هستند. آنها می توانند به درمان علائم در موارد شدید، که سایر داروها موثر نبوده اند، کمک کنند. با این حال، آلکالوئیدهای ارگوت ممکن است باعث باریک شدن عروق خونی شوند که می تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد.

داروهای ضد تهوع

داروهای ضد تهوع که به عنوان داروهای ضد تهوع نیز شناخته می شوند، می توانند به افراد مبتلا به سردردهای میگرنی کمک کنند، حتی اگر احساس تهوع نداشته باشند. داروهای ضد استفراغ درد را کاهش نمی دهند، بنابراین برخی از افراد آنها را در کنار داروهای مسکن مصرف می کنند. نمونه هایی از داروهای ضد تهوع عبارتند از:

کلرپرومازین
متوکلوپرامید
پروکلروپرازین
پرومتازین
آنتاگونیست های گیرنده

اخیراً چندین دارو را تأیید کرده است که گیرنده های پپتید مرتبط با ژن کلسی تونینرا مسدود می کنند. یک مولکول است که معمولاً در اپیزودهای میگرن دخیل است. نمونه‌هایی از آنتاگونیست‌های گیرنده آنتاگونیست های گیرنده که اخیراً تأیید شده‌اند عبارتند از هر دوی این داروها را برای درمان فوری میگرن تایید کرده است.

بوتاکس

پزشکان ممکن است بوتاکس را برای افراد مبتلا به سردردهای مزمن میگرنی توصیه کنند. بر اساس مجله ، اگر فردی حداقل 15 سردرد در ماه را به مدت 3 ماه تجربه کرده باشد، پزشک ممکن است بوتاکس تجویز کند - هشت مورد از این سردردها باید شامل علائم میگرن باشد. پزشکان دو یا سه نوع داروی دیگر را قبل از بوتاکس توصیه می کنند. بوتاکس به صورت تزریقی می آید و می تواند عوارض جانبی زیادی داشته باشد. پزشکان پیشرفت را با دقت زیر نظر دارند و در صورت عدم پاسخ پس از 8 تا 12 هفته ممکن است درمان را متوقف کنند. همچنین اگر دوره های میگرنی به کمتر از 10 در ماه کاهش یابد، پزشکان ممکن است درمان را به مدت 3 ماه متوقف کنند.

درمانهای خانگی

برخی از افراد پس از محرک های خاص سردردهای میگرنی را تجربه می کنند. شناسایی این محرک ها می تواند به کاهش دوره های میگرن بدون دارو کمک کند. نمونه هایی از محرک های میگرن می تواند شامل موارد زیر باشد: