تومورهای دسموئید

نویسنده Mahan Medical 1402/02/05 14:00:01 0 نظر گروه : مقالات علمی,گروه : مقالات تخصصی پزشکی,گروه : سلامت عمومی,گروه : داخلی,

تومورهای دسموئید تومورهای غیرسرطانی هستند که در بافت همبند مانند ماهیچه ایجاد می شوند. آنها تقریباً در هر نقطه از بدن می توانند رشد کنند. اگرچه این تومورها خوش خیم هستند، اما می توانند سریع رشد کنند و برداشتن آنها ممکن است دشوار باشد. تومورهای دسموئید بسیار نادر هستند. در ایالات متحده، سالانه حدود 900 نفر تشخیص این بیماری را دریافت می کنند. در این مقاله به علل و درمان تومورهای دسموئید و همچنین چشم انداز افراد مبتلا به این رشد می پردازیم.

تومور دسموئید چیست؟

تومور دسموئید از بافت همبند رشد می کند که اندام ها و بافت ها را در سراسر بدن به هم متصل می کند. بافت همبند حاوی سلول هایی به نام فیبروبلاست است که از اندام های حیاتی حمایت و محافظت می کند. جهش های ژنتیکی در فیبروبلاست ها می تواند باعث رشد غیرقابل کنترل آنها شود. در این مرحله به تومورهای دسموئید تبدیل می شوند. این تومورها گسترش نمی یابند. با این حال، آنها می توانند آنقدر بزرگ شوند که در عملکردهای حیاتی بدن اختلال ایجاد کنند. به عنوان مثال، آنها می توانند ریه ها، کبد، روده ها یا سایر اندام های حیاتی را تحت فشار قرار دهند. آنها همچنین می توانند به بافت ها و ساختارهای مجاور حرکت کنند. برداشتن تومورهای دسموئید ممکن است دشوار باشد، به این معنی که ممکن است زندگی آنها را تهدید کند.

علائم

بسته به محل آن در بدن، تومور دسموئید ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند. شایع ترین علامت تومور دسموئید یک توده یا توده نسبتا سفت است که اغلب باعث درد خفیف می شود. علائم دیگر عبارتند از:

خونریزی مقعدی و درد شدید شکمی، زمانی که یک تومور دسموئید در شکم به روده ها فشار وارد می کند.
درد یا سفتی موضعی، زمانی که تومور دسموئید اعصاب، رگ‌های خونی یا اندامی را فشرده می‌کند.
لنگیدن و سایر مشکلات حرکتی
از دست دادن خواب
اضطراب

با توجه به طیف گسترده ای از مکان های احتمالی تومور دسموئید، علائم آن ممکن است بسیار متفاوت باشد. اگرچه تومورهای دسموئید می توانند در بیشتر قسمت های بدن رشد کنند، اما معمولاً در شانه ها، پاها یا بازوها ایجاد می شوند. آنها همچنین معمولا در داخل و اطراف اندام های شکمی مانند روده رشد می کنند. به همین دلیل، پزشکان اغلب تومورهای دسموئید را به صورت داخل شکمی یا خارج شکمی توصیف می کنند. تومورهای دسموئید داخل شکمی در داخل شکم رشد می کنند، در حالی که تومورهای دسموئید خارج شکمی در خارج از آن رشد می کنند.

تشخیص

تشخیص تومور دسموئید معمولاً با سونوگرافی رشد شروع می شود. پزشک همچنین از بیوپسی برای بررسی سلول های سرطانی و رد سایر علل احتمالی تومور استفاده می کند. برای انجام بیوپسی، آنها به طور کلی یا چند سلول یا کل تومور را برمی دارند. سپس نمونه را برای تجزیه و تحلیل زیر میکروسکوپ به آزمایشگاه می فرستند. پس از تایید تشخیص، پزشک باید ارزیابی کند که آیا تومور به اندام های مجاور متصل است یا خیر. این اطلاعات تعیین می کند که آیا جراح می تواند آن را با خیال راحت از بین ببرد. پزشک همچنین ممکن است درخواست ام ار ایی، یا سی تی اسکن کند. این تست های تصویربرداری می توانند اطلاعات بیشتری در مورد محل و سرعت رشد تومور ارائه دهند.

رفتار

بهتر است درمان تومور دسموئید را از یک تیم پزشکی متخصص در مدیریت سارکوم دریافت کنید. تیم باید شامل موارد زیر باشد:

انکولوژیست های پزشکی
جراحان
انکولوژیست های پرتوشناسی
متخصصان ژنتیک
پرستاران

در برخی موارد، پزشکان ممکن است به سادگی تومورهای دسموئید را کنترل کنند، زیرا گاهی اوقات می توانند بدون مداخله کوچک شوند. جامعه پزشکی به سلول های سرطانی غیرقابل تقسیم به عنوان در حالت خاموش اشاره می کند. بسته به ویژگی‌های تومور، گاهی اوقات یک دوره «انتظار و تماشا» بهترین اقدام قبل از انجام درمان شدیدتر است.

عمل جراحی

جراحی یک درمان استاندارد برای تومور دسموئید است، اما تنها در صورتی یک گزینه است که جراح بتواند تومور را بدون آسیب رساندن به اندام‌های اطراف خارج کند. جراح همچنین حاشیه‌ای از بافت اطراف تومور را برمی‌دارد. تومورهای دسموئید اغلب به ساختارهای اطراف، از جمله رگ های خونی و اندام ها حمله می کنند. برداشتن بافت اضافی خطر این اتفاق را کاهش می دهد. با این حال، جراحی برای افراد مبتلا به تومور دسموئید کمتر رایج می شود زیرا تومور می تواند پس از درمان در محل اصلی خود رشد کند.

شیمی درمانی

در این نوع درمان، یک متخصص پزشکی به صورت داخل وریدی داروهایی را تجویز می‌کند که سلول‌های غیرطبیعی را هدف قرار می‌دهند و می‌کشند. برای تومور دسموئید، پزشکان معمولا از داروهای زیر استفاده می کنند: