تاندونیت آشیل

تاندون آشیل ماهیچه های ساق پا را به استخوان پاشنه می پیوندد و از پشت ساق پا می گذرد. هنگامی که این تاندون تحت فشار بیش از حد قرار می گیرد، ممکن است ملتهب شود. این التهاب تاندون آشیل است. تاندون آشیل بزرگترین تاندون بدن است. می تواند نیروی زیادی را تحمل کند، اما همچنان مستعد آسیب است. تاندونیت آشیل یا تاندونیت معمولاً در اثر ریزش تاندون در حین تمرینات شدید و با ضربه زیاد مانند دویدن ایجاد می شود. بدون درمان، تاندون ممکن است پاره یا پاره شود. در موارد خفیف، درمان ممکن است شامل استراحت یا تغییر یک برنامه ورزشی باشد، اما موارد شدیدتر ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.

رفتارشناسی

هدف از درمان تسکین درد و کاهش تورم است. انتخاب درمان بستگی به شدت بیماری و اینکه آیا بیمار یک ورزشکار حرفه ای است یا خیر بستگی دارد. پزشک احتمالاً ترکیبی از استراتژی ها را پیشنهاد می کند. روش های درمان تاندونیت آشیل عبارتند از:

• کیسه های یخ: قرار دادن این کیسه ها روی تاندون، هنگام درد یا بعد از ورزش، می تواند درد و التهاب را کاهش دهد.
• استراحت: این به بافت زمان می دهد تا بهبود یابد. نوع استراحت مورد نیاز بستگی به شدت علائم دارد. در موارد خفیف، ممکن است به معنای کاهش شدت تمرین باشد، اما موارد شدید ممکن است نیاز به استراحت کامل برای روزها یا هفته ها داشته باشد.
• بالا بردن پا: بالا نگه داشتن پا بالاتر از سطح قلب می تواند تورم را کاهش دهد.
• تسکین درد: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، مانند ایبوپروفن، می توانند درد و تورم را کاهش دهند. افراد مبتلا به آسم، بیماری کلیوی یا بیماری کبد باید ابتدا با پزشک مشورت کنند.
• تزریق استروئید: به عنوان مثال، کورتیزون می تواند تورم تاندون را کاهش دهد، اما همچنین با خطر بیشتر پارگی تاندون همراه است. انجام تزریق در حین اسکن ناحیه با سونوگرافی می تواند این خطر را کاهش دهد.
• باندهای فشاری و دستگاه‌های ارتز: ساپورت‌های مچ پا و درج‌های کفش می‌توانند به بهبودی کمک کنند زیرا فشار را از روی تاندون خارج می‌کنند. لیفت پاشنه، که پا را از پشت کفش دور می کند، ممکن است به بیماران مبتلا به التهاب تاندون آشیل کمک کند.
• شوک ویو درمانی برون بدنی:  از امواج شوک با انرژی بالا برای تحریک روند بهبودی استفاده می شود. نتایج ثابت نبوده است، اما اگر اقدامات دیگر کارساز نبود، ممکن است ارزش آن را داشته باشد که قبل از انتخاب جراحی تلاش کنید.

عمل جراحي

جراحی می تواند آسیب وارد شده به تاندون در نتیجه التهاب تاندون آشیل را ترمیم کند. آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا تنها در صورتی جراحی را توصیه می کند که درد به مدت 6 ماه یا بیشتر ادامه یابد. متداول ترین روش رکود گاستروکنمیوس است. این شامل طولانی شدن یکی از دو عضله تشکیل دهنده ساق پا است تا دامنه حرکتی وسیع تری به مچ پا بدهد.

کشش و ورزش

یک فیزیوتراپ می تواند تمرینات کششی را برای بهبود انعطاف پذیری و افزایش قدرت ساق پا آموزش دهد. در اینجا دو تمرین پیشنهاد شده توسط وجود دارد.

• کشش ساق پا
• با دستان خود به دیوار خم شوید.
• یک پا را روی زمین، با ساق پا صاف و یک پا را جلوی آن، با زانو خم کنید.
• باسن خود را به سمت دیوار فشار دهید و 10 ثانیه نگه دارید.
• استراحت کنید و 20 بار برای هر پا تکرار کنید.
• افت پاشنه دو طرفه
• نیمه جلویی پای خود را روی پله بایستید و پاشنه پا را بیرون بیاورید و یک ریل در دست بگیرید تا مطمئن شوید که تعادل خود را حفظ کرده و سقوط نمی کنید.
• به آرامی پاشنه های خود را بلند کرده و تا جایی که می توانید پایین بیاورید.
• 20 بار تکرار کنید.
• هر دو تمرین باید به آرامی و به صورت کنترل شده انجام شوند. انجام سریع آنها می تواند آسیب را افزایش دهد.

این ممکن است به بهبود تاندون آشیل و جلوگیری از آسیب های بعدی کمک کند. فیزیوتراپی معمولاً برای تاندونیت آشیل بدون درج مؤثرتر است.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال