تب حلزون چیست؟

بیلهرزیا یا تب حلزون، یک بیماری است که توسط یک کرم انگلی ایجاد می شود. کرم یا فلوک چندین گونه مختلف دارد. ترجیحاً روده ها و سیستم ادراری را تحت تأثیر قرار می دهد، اما از آنجایی که در رگ های خونی زندگی می کند، می تواند به سایر سیستم های بدن نیز آسیب برساند. و منبع مورد اعتماد سازمان بهداشت جهانی، بیلهرزیا، که امروزه بیشتر به نام شیستوزومیازیس شناخته می شود - به عنوان یک بیماری حاد و مزمن توصیف می کند. علائم با واکنش بدن به حضور انگل ظاهر می‌شوند، اما عوارض می‌توانند در درازمدت باقی بمانند. این بیماری می تواند قسمت های مختلف بدن از جمله ریه ها، سیستم عصبی و مغز را درگیر کند. منطقه آسیب به گونه انگل بستگی دارد. بیلهرزیا معمولاً بلافاصله کشنده نیست، اما یک بیماری مزمن است که می تواند به اندام های داخلی آسیب جدی وارد کند. در کودکان، می تواند منجر به کاهش رشد و مشکلات رشد شناختی شود. برخی از انواع بیلهارزیا می توانند پرندگان و پستانداران مانند گاومیش آبی را تحت تاثیر قرار دهند.

انتقال تب حلزون چگونه است؟

به گفته منبع سازمان بهداشت جهانی، عفونت زمانی شروع می شود که فرد در تماس مستقیم با آب شیرین قرار می گیرد، جایی که انواع خاصی از حلزون های آبی حامل کرم هستند. انگل ها زمانی وارد بدن می شوند که فرد در حال شنا کردن، شستن یا دست و پا زدن در آب آلوده است. آنها همچنین می توانند با نوشیدن آب یا خوردن غذایی که فرد در آب تصفیه نشده شسته است، آلوده شوند. شکل عفونی فلوک به نام، سرکاریا، شناخته می شود. سرکاریه ها، از حلزون ها بیرون می آیند، وقتی در آب هستند از پوست فرد عبور می کنند و به کرم های بالغ تبدیل می شوند که در خون فرد زندگی می کنند. بسته به نوع کرم، بیلهارزیا می تواند بر موارد زیر تأثیر بگذارد:

•     روده ها
•     سیستم ادراری، خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می دهد
•     کبد
•     طحال
•     ریه ها
•     نخاع
•     مغز

چرخه عفونت انگل زمانی شروع می شود که تخم کرم از طریق مدفوع و ادرار انسان هایی که قبلاً به این عفونت مبتلا شده اند وارد آب شیرین می شود. تخم ها در آب بیرون می آیند و لاروهای ریز را آزاد می کنند و لاروها در داخل حلزون های آبی تولید مثل می کنند. بعد از اینکه آنها حلزون های آبی را آلوده کردند، سرکاریه ها کرم آزاد می شود. سرکاریه ها می تواند تا 48 ساعت زنده بماند. سرکاریه ها می تواند به پوست انسان نفوذ کرده و وارد جریان خون شود. در آنجا، آنها از طریق رگ های خونی ریه ها و کبد و سپس به وریدهای اطراف روده و مثانه حرکت می کنند. بعد از چند هفته کرم ها بالغ می شوند. آنها جفت می شوند و شروع به تولید تخم می کنند. این تخمک ها از دیواره های مثانه، روده یا هر دو عبور می کنند. در نهایت از طریق ادرار یا مدفوع از بدن خارج می شوند. در این مرحله، چرخه دوباره شروع می شود. فرد مبتلا به شیستوزومیازیس نمی تواند آن را به فرد دیگری منتقل کند. انسان فقط از طریق آب آلوده که حلزون ها در آن زندگی می کنند آلوده می شوند. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، بیش از 200 میلیون نفر از افراد منبع مورد اعتماد در سراسر جهان به بیلهرزیا مبتلا هستند، اگرچه این انگل در ایالات متحده وجود ندارد. و مکان هایی که انگل رخ می دهد عبارتند از منبع مورد اعتماد:

•     آفریقا، از جمله مصر و دره نیل
•     آمریکای جنوبی و بخش هایی از دریای کارائیب
•     جنوب شرقی آسیا
•     یمن، در خاورمیانه

بیلهرزیا می تواند افراد در هر سنی را در یک منطقه آسیب دیده تحت تاثیر قرار دهد، اما کسانی که بیشتر در معرض خطر هستند عبارتند از:

•     فرزندان
•     افرادی که شنا می کنند، کار می کنند یا با رودخانه های آب شیرین، کانال ها، دریاچه ها و نهرها تماس دارند.

بیلهرزیا در ایالات متحده رخ نمی دهد، اما مردم پس از قرار گرفتن در معرض گونه های مرتبط از شیستوزوم ها، انگلی که باعث بیلهرزیا می شود، جوش هایی را ایجاد کرده اند که به عنوان خارش شناگر یا درماتیت سرکاریال شناخته می شود. مقامات بهداشتی شیوع درماتیت سرکاریال را در دریاچه استابلفیلد در شمال نیومکزیکو و یکی در دریاچه پراسپکت در قلب کلرادو اسپرینگز، کلرادو بررسی کرده اند. آمریکایی ها در صورت سفر به مناطقی که این بیماری وجود دارد در معرض خطر عفونت قرار دارند. هر کسی که از این مناطق بازدید می کند باید در مورد اقدامات احتیاطی که ممکن است لازم باشد با پزشک مشورت کند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال