انواع جوراب واریس
در این بخش قصد داریم انواع جوراب واریس از جنبه های مختلف را بررسی نموده و گروه بندی های مختلف آن را بیان نماییم.این امر به افراد کمک میکند تا در انتخاب بهترین نوع جوراب واریس متناسب با شرایط خود ، جنبه های مختلف را در نظر گرفته و در نهایت مناسب ترین نوع جوراب واریس را تهیه نمایند.
جوراب های فشاری و یا در اصلاح عمومی جوراب های واریس از جبه های مختلف به گروه های مختلفی تقسیم بندی میشوند که در زیر در ابتدا بصورت تیتر وار به آنها اشاره خواهیم کرد و در ادامه بصورت مشروح به برسی آنها خواهیم پرداخت:
- از نظر درمانی و غیر درمانی بودن
- از نظر کلاس فشار
- از نظر پوشش دهی
1- جوراب های فشاری در یک گروه کلی از نظر در مانی و غیر درمانی بودن به دو دسته تقسیم میشوند. جوراب های غیر درمانی گروهی از جوراب های فشاری هستند که میزان فشار کمتری را نسبت به جوراب های درمانی ، به اندام وارد خواهند کرد. این نوع از جوراب ها برای مصارف عمومی ، همچون، جلوگیری از اتلا به واریس احتمالی و یا جهت از بین بردن خستگی ناشی از فعالیت روزانه کاربرد دارند. و گروه دوم جوراب های فشاری درمانی هستند که در محدوده مشخصی فشار عمودی مشخصی را به اندام فرد وارد میکندد وجهت درمان مشکلاتی همچون، واریس، ترومبوز، DVT و یا سایر بیماری های مرتبط با عروق خونی و سیستم لنفاوی بدن مورد استفاده قرار خواهند گرفت. بنابراین همانطر که متوجه شدید این نوع از گروه بندی در ارتباط مستثیم با گروه بندی دوم یعنی کلاس فشار جوراب فشاری می باشد. که در ادامه بطور مشروح به معرفی آن خواهیم پرداخت.
2- دسته بندی از نظر کلاس فشار، نیازمندی آگاهی در مورد اصول فیزیکی و فنی بکار رفته در این جوراب هاست. در سال 1848 اولین بیماری که مبتلا به واريس بود و با جوراب ها ی الاستیکی درمان شد فردی به نام William Brown بود و پس از آن فردی به نام Ganzoni، کمپانی Ganzoni را در سوئیس جهت تولید جوراب واريس تاسیس نمود، و فعالیت خود را با تولید انواع بانداژهای الاستیکی و جوراب های درمانی الاستیکی آغاز نمود؛ سپس در سال 1950 Dr Karl Sigg مدرنیزه کردن جوراب واريس را ابداع و با کمک Ganzoni منجر به تولید جوراب هایی مدرن با الیاف جدید و به شكل امروزى جوراب واریس در سال 1990 گردید. فشار وارد شده در این جوراب ها بصورت عمودی بوده و مناسب ترین نوع جوراب فشاری ، مدلی خواهد بود که از سیستم فشار تدریجی بهره مند است. در این سیستم بیشترین میزان فشار در انتهای اندام و دورترین نقطه از قلب و کمترین میزان فشار در بخشی از اندام که کمترین فاصله را قلب را دارد وارد خواهد شد. علت وجود این سیتم تسهیل گردش خون در اندام وجریان دادن خون از سمت انتهای اندام به سمت قلب میباشد. بسیاری از مشکلات مرتبط با مباحث واریس در ارتباط با همین اختلالات جریان خون در اندام ها بوجو می آیند.
کمپانی های مختلف تولید کننده جوراب های فشاری، عموما از یک استاندارد تقریبا یکسان در تقسیم بندی کلاس فشار جوراب های خود پیروی میکنند. این بدین معناست که با کمی تلرانس میتوانیم گروه های مختلف کلاسی از نظر فشار را بشکل زیر تقسیم بندی نماییم. در جدول زیر در یک نگاه علل استفاده از جوراب های درمانی و کلاس متناسب با آن را مشاهده مینمایید.
| کلاس های فشاری متفاوت جوراب واریس | ||
| علت استفاده از جوراب | کلاس فشار | میزان فشار تدریجی |
| پیشگیری از واریس | A | 12 - 15 میلیمتر جیوه |
| واریس خفیف و ورم کم در فلبیت | 1 | 18 - 22 میلیمتر جیوه |
| واریس شدید و زخم وریدی | 2 | 23 - 32 میلیمتر جیوه |
| ادم لنفاوی | 3 | 34 - 46 میلیمتر جیوه |
کلاس فشار A ( از 12 تا 15 میلیمتر جیوه )
پیشگیری از اختلالات و نارساییهای وریدی در افراد در معرض خطر.
مناسب جهت افرادی که بعد از فعالیت های روزانه احساس خستگی و سنگینی در پا دارند.
پیشگیری از سندرم ECONOMY-CLASS در پروازهای طولانی مدت و مناسب و توصیه شده جهت مهمانداران و خلبانان.
پیشگیری از ایجاد ترومبوز و آمبولی در بیماران بی تحرک و افرادی که کاندیدای عمل جراحی هستند. (جوراب های آنتی آمبولی).
توصیه شده توسط متخصصان جهت مشاغلی چون، جراحان، پرسنل اتاق عمل، معلمان، پرستاران، کارمندان و تمامی مشاغلی که مجبور به فعالیت بلند مدت بطور ایستاده و یا نشسته هستند.
کلاس فشار 1 ( 18 - 22 میلیمتر جیوه )
پیشگیری از اختلالات و نارساییهای وریدی در افراد در معرض خطر.
درمان و مانعی جهت پبشرفت واریس های خفیف در طول حاملگی.
درمان و مانعی جهت پیشرفت واريس های خفیف بدون ادم (تورم) قابل توجه.
مناسب جهت افرادی که بعد از فعالیت های روزانه احساس خستگی و سنگینی در پا دارند.
جلوگیری ار تشدید وریدهای عنکبوتی (که در اصطلاح پزشکی به آنها تلانژکتازی گفته می شود).
درمان نارساییهای مزمن وریدی ( C1 از دسته بندی CEAP ) که در ادامه توضیح داده خواهد شد.
کلاس فشار 2 ( 23 - 32 میلیمتر جیوه )
جهت واریس هایی به همراه ادم خفیف.
بعد از ترومبوفلبیت وریدهای عمقی و سطحی.
جهت نارساییهای وریدی شدیدتر در طول حاملگی.
برای ادامه موفقیت درمان بعد از اسکلروتراپی یا دیگر جراحی های وریدی.
نارسایی مزمن وریدی ( C4 - C3 - C2 از دسته بندی CEAP ) در ادامه توضیح داده خواهد شد.
در DVT بمنظور جلوگیری یا کنترل PTS ( سندرم پست ترومبوتیک ) ، بعد از تکمیل درمان های اولیه.
بعد از التیام زخم های وریدی در نارسایی های مزمن ( C5 از دسته بندی CEAP ) که در ادامه توضیح داده خواهد شد.
کلاس فشار 3 ( 34 - 46 میلیمتر جیوه )
جهت واریس شدید با ادم قابل توجه
جهت نارسایی مزمن وریدی پیشرفته
بعد از التیام زخمهای وریدی وخیم و عود کننده
ورم ایجاد شده پس از ضربه
لنف ادم برگشت پذیر
این نوع دسته بندی بطور عمومی در تمامی کمپانی های تولید کننده جوراب واریس رعایت میشود.
ارسال یک نظر
