میوزیت استخوانی

میوزیت استخوانی وضعیتی است که در آن بافت استخوانی در داخل ماهیچه یا سایر بافت نرم پس از آسیب تشکیل می‌شود. در بزرگسالان جوان و ورزشکارانی که احتمال بیشتری برای تجربه آسیب های تروماتیک دارند، ایجاد می شود. اغلب اوقات، میوزیت استخوانی در عضلات بزرگ بازوها یا پاها رخ می دهد.

علل

میوزیت استخوانی معمولاً در جایی اتفاق می‌افتد که فرد یک آسیب تروماتیک را تجربه کرده باشد، مانند ضربه خوردن در حین بازی فوتبال یا فوتبال که باعث کبودی عمیق عضلانی می‌شود. همچنین ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که یک آسیب مکرر در همان ناحیه مانند ران اسب سواران وجود داشته باشد. به ندرت، میوزیت استخوانی ممکن است پس از کشیدگی شدید عضلانی رخ دهد. صرف نظر از علت، میوزیت استخوانی زمانی اتفاق می افتد که بدن در روند بهبودی دچار خطا می شود. سلول‌های عضلانی که فیبروبلاست‌ها نیز نامیده می‌شوند، به طور تصادفی با سلول‌های استخوانی نابالغ در محل آسیب جایگزین می‌شوند. در نهایت، این می تواند باعث ایجاد یک توده یا برآمدگی سخت در داخل عضله شود. این یک روند تدریجی است و در عرض چند هفته پس از آسیب اولیه شروع می شود. پیش‌بینی اینکه چه کسی به میوزیت استخوانی مبتلا می‌شود دشوار است، اما این وضعیت در بزرگسالان جوان فعال و ورزشکاران شایع‌تر است. میوزیت استخوانی در افرادی که در تمام سطوح ورزش می کنند، از کسانی که صرفاً برای سرگرمی بازی می کنند تا ورزشکاران بسیار رقابتی یا حرفه ای، رخ می دهد. همچنین افرادی که از ناحیه کمر به پایین فلج هستند، حتی اگر آسیب خاصی نداشته باشند، بیشتر در معرض ابتلا به میوزیت استخوانی هستند.

علائم

برخلاف سایر کشیدگی‌ها یا آسیب‌های عضلانی معمولی، افراد مبتلا به میوزیت استخوانی ممکن است متوجه شوند که دردشان به‌جای بهتر شدن، با گذشت زمان بدتر می‌شود. فردی که این بیماری را دارد نیز ممکن است متوجه تغییراتی در عضله آسیب دیده شود، از جمله:

• گرما
• تورم
• یک توده یا برآمدگی
• کاهش دامنه حرکتی

تشخیص

قبل از تشخیص میوزیت استخوانی، پزشک در مورد آنچه اتفاق افتاده، چند وقت پیش، علائم و اقداماتی که فرد برای مدیریت درد یا آسیب انجام داده است، می پرسد. اگر حداقل 2 تا 3 هفته از شروع درد یا سایر علائم گذشته باشد، پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری را برای جستجوی شواهدی از رشد استخوان در بافت نرم تجویز کند. انواع آزمایشاتی که پزشک ممکن است از آنها استفاده کند عبارتند از

• اشعه ایکس: تشخیص میوزیت استخوانی در مراحل اولیه تنها با اشعه ایکس دشوار است. اکثر عکس‌برداری‌های اشعه ایکس هیچ گونه ناهنجاری را در ۲ تا ۳ هفته اول پس از آسیب نشان نمی‌دهند، اما بعد از ۳ تا ۴ هفته تغییرات را نشان می‌دهند.
• اولتراسوند: سونوگرافی از امواج صوتی برای مشاهده بافت های نرم استفاده می کند. آنها یکی از تست های تشخیصی اولیه هستند که می توانند برای بررسی تغییرات مرتبط با میوزیت استخوانی استفاده شوند. سونوگرافی به توانایی فردی که اسکن ها را می خواند بستگی دارد، بنابراین بسیاری از پزشکان اغلب آن را به عنوان اولین آزمایش توصیه نمی کنند.
• اسکن توموگرافی کامپیوتری : پزشکان معمولاً می توانند رشد اولیه بافت استخوانی را در بافت های نرم مشاهده کنند. با این حال، 100 درصد قابل اعتماد نیست، و اگر پزشک مشکوک باشد که فردی به میوزیت استخوانی مبتلا است، ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای تشخیص انجام دهد.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی : روشی ارجح برای بررسی رشد بافت نرم است. پزشک همچنان ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای مقایسه و تأیید تشخیص تجویز کند. بیوپسی از رشد نیز ممکن است گرفته شود و در آزمایشگاه ارزیابی شود.

گاهی اوقات، آزمایش های تشخیصی اولیه می تواند میوزیت استخوانی را با انواع خاصی از سرطان های بافت نرم اشتباه بگیرد. در نتیجه، پزشک ممکن است آزمایشات بیشتری را برای تأیید تشخیص تجویز کند.

منبع : Medicalnewstoday.com

ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال