عفونت انگل و پیری
تحقیقات نشان داده است که عدم وجود عفونت های انگل ممکن است با افزایش شیوع بیماری های التهابی مرتبط باشد. بر اساس یک بررسی جدید از مطالعات موجود، انگل ها ممکن است دارای خواص ضد التهابی باشند که ممکن است به جلوگیری از پیری کمک کند. درمان های ترمیمی کنترل شده می تواند برای تنظیم یک پاسخ ایمنی مناسب مفید باشد. در طی قرن‌ها تکامل، بدن انسان و محیط‌های اطراف آن برای بهبود سلامت و افزایش طول عمر سازگار شده‌اند. به عنوان مثال، تاکید روزافزون بر بهداشت در مبارزه با انگل هایی که باعث بیماری می شوند موثر بوده است. این تغییرات بسیار مهم بوده است، همانطور که امید به زندگی بیشتر و نرخ کمتر بیماری در مناطق خاصی از جهان نشان می دهد. با این حال، این مزایا با معاوضه همراه است. انگل ها و انسان ها تاریخچه ای طولانی از همزیستی مشترک دارند. این احتمال وجود دارد که عملکرد ایمنی انسان در ارتباط با مکانیسم های انگلی توسعه یافته باشد. فرضیه منبع معتبر دوستان قدیمی بیان می کند که این انگل ها مانند دوستان قدیمی بدن انسان بودند که به بهبود تحمل و عملکرد کمک کردند و کاهش آنها منجر به شیوع بیشتر پاسخ های آلرژیک و شرایط خودایمنی شد. این کاهش همچنین ممکن است باعث التهاب شود، که یک شکل مزمن التهاب است که با افزایش سن بدتر می شود. التهاب به چندین بیماری مرتبط با سن، مانند زوال عقل، سرطان، پوکی استخوان و بیماری قلبی کمک می کند. یک مطالعه اخیر منبع معتبر نشان می دهد که التهاب ممکن است علائم کووید 19 را نیز تشدید کند. بروس ژانگ و دکتر دیوید جمز، از موسسه پیری سالم در دانشگاه کالج لندن در بریتانیا، مروری بر ادبیات موجود برای کشف استفاده از کرم‌های انگل به عنوان درمانی برای معکوس کردن شرایط مرتبط با التهاب انجام دادند. این مقاله مروری در مجله ای لایف ظاهر می شود. نویسندگان تحقیقات خود را بر روی گروه خاصی از کرم‌های انگلی به نام کرم‌ها متمرکز کردند که شامل کرم‌های گرد، کرم‌های نواری و فلوک می‌شود. این انگل ها در داخل ارگانیسم های میزبان مانند بدن انسان زندگی می کنند و از پاسخ های ایمنی خود برای زنده ماندن بهره می برند. این یافته‌ها همچنین نگاهی اجمالی به پیچیدگی‌های عملکردهای ایمنی بدن انسان ارائه می‌کنند.
شرایط التهابی پیش از پیری
دانشمندان کاهش کرم‌ها را با شرایط التهابی متعددی که در اوایل زندگی رخ می‌دهند مرتبط می‌دانند. اینها عبارتند از آسم، اگزما، ام اس، آرتریت روماتوئید، بیماری التهابی روده و دیابت نوع 1. شواهد فعلی از این ایده حمایت می کند که هم عفونت طبیعی و هم عمدی با کرم ها می تواند با این شرایط التهابی مبارزه کند. در واقع، در سال 1976، محقق گزارشی منتشر کرد که در آن توضیح داد که عفونت کرم قلابدار شدت آلرژی او را کاهش می دهد. یک مطالعه جدیدتر - که مارک چاراباتی، از دانشگاه مونترال در کانادا رهبری کرد - نشان داد که آلوده کردن موش‌ها به کرم‌های کرمی علائم ام اس را کاهش می‌دهد.
شرایط مرتبط با التهاب
اگرچه این یافته‌ها نشان می‌دهد که درمان کرمی ترمیمی ممکن است به شرایط التهابی پیش از پیری رسیدگی کند، اما این سوال که آیا می‌تواند از شرایطی که در سنین بالاتر رخ می‌دهند یا نه جلوگیری کند، باقی می‌ماند. یکی از مشخصه های اصلی التهاب، افزایش مداوم پروتئین های پیش التهابی در خون است. آزمایش های متعدد نشان داده اند که عفونت کرمی می تواند سطح این پروتئین های پیش التهابی را سرکوب کند. در مقابل، تجویز درمان‌های ضد کرم - که می‌تواند کرم‌ها را از بین ببرد - پاسخ التهابی این پروتئین‌ها را افزایش داد. اگرچه تجویز مستقیم کرم ها می تواند مفید باشد، اما می تواند باعث عفونت های ناخواسته نیز شود. یک جایگزین مناسب، استفاده از اجزای مولکولی مکانیسم های کرمی است. یک آزمایش، که جنی کرو و دیگران در دانشگاه گلاسکو در بریتانیا انجام دادند، این مفهوم را در مدل موش‌ای که رژیم غذایی پرکالری مصرف می‌کرد، گنجاند. به طور خاص، این تیم پروتئینی به نام ES-62 را تجویز کردند که یک مولکول ضد التهابی است که از ترشح کرم گرد به دست می‌آید.
منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال
ارسال یک نظر
