سندرم گیلن باره
سندرم گیلن باره یک اختلال عصبی نادر و جدی است. این یک بیماری خودایمنی است که سیستم عصبی محیطی را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند منجر به ضعف و فلج شود که ممکن است ماه ها یا سال ها طول بکشد. سندرم گیلن باره اغلب پس از عفونت تنفسی یا گاستروانتریت ظاهر می شود که بیشتر به عنوان مسمومیت غذایی شناخته می شود. علائم در عرض چند روز یا چند هفته پس از عفونت شروع می شود. در موارد نادر منبع قابل اعتماد، سندرم گیلن باره ممکن است به دنبال واکسیناسیون باشد. در ایالات متحده، حدود 1 نفر از هر 100000 نفر منبع مورد اعتماد هر سال سندرم گیلن باره را توسعه می دهند. کارشناسان نمی دانند چرا این بیماری در برخی افراد رخ می دهد و در برخی دیگر نه. ارثی و مسری نیست. این مقاله علائم، علل، تشخیص و درمان سندرم گیلن باره را بررسی می کند. همچنین به پیوندهای احتمالی با واکسیناسیون می پردازد.
سندرم گیلن باره چیست؟
سندرم گیلن باره یک بیماری خودایمنی جدی و نادر منبع قابل اعتماد است که می تواند هر بخشی از سیستم عصبی خارج از مغز و نخاع را تحت تاثیر قرار دهد. به این سیستم عصبی محیطی می گویند. یک بیماری خودایمنی باعث می شود که سیستم ایمنی به گروه های خاصی از سلول های سالم حمله کند و آنها را از بین ببرد. در مورد سندرم گیلن باره یک اختلال عصبی نادر و جدی است. این یک بیماری خودایمنی است که سیستم عصبی محیطی را تحت تاثیر قرار می دهد ، به غلاف میلین اعصاب محیطی حمله می کند. غلاف های میلین آکسون های اعصاب را می پوشانند. میلین به این ضایعات طولانی و نازک سلول های عصبی کمک می کند تا پیام ها را منتقل کنند. در برخی موارد، سندرم گیلن باره یک اختلال عصبی نادر و جدی است. این یک بیماری خودایمنی است که سیستم عصبی محیطی را تحت تاثیر قرار می دهد به خود آکسون ها نیز حمله می کند. این آسیب مانع از ارسال اعصاب اطلاعات خاصی مانند حس لمس به نخاع و مغز می شود. این باعث احساس بی حسی می شود. علاوه بر این، مغز و نخاع دیگر نمی‌توانند سیگنال‌ها را به بدن برگردانند که منجر به ضعف عضلانی می‌شود. هر فردی که احساس سوزن سوزن شدن و ضعف غیرقابل توضیحی دارد باید در اسرع وقت تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرد. انواع سندرم گیلن باره یک اختلال عصبی نادر و جدی است. این یک بیماری خودایمنی است که سیستم عصبی محیطی را تحت تاثیر قرار می دهد سندرم گیلن باره یک اختلال عصبی نادر و جدی است. این یک بیماری خودایمنی است که سیستم عصبی محیطی را تحت تاثیر قرار می دهد می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. پلی رادیکولونوروپاتی دمیلینه کننده التهابی حاد شایع ترین نوع منبع مورد اعتماد سندرم گیلن باره یک اختلال عصبی نادر و جدی است. این یک بیماری خودایمنی است که سیستم عصبی محیطی را تحت تاثیر قرار می دهد در ایالات متحده است. به طور معمول، ضعف در قسمت پایین بدن شروع می شود و به تدریج به سمت بالا حرکت می کند تا نواحی دیگر را تحت تأثیر قرار دهد. سندرم میلر فیشر یک بیماری عصبی اکتسابی و گونه ای از سندرم گیلن باره یک اختلال عصبی نادر و جدی است. این یک بیماری خودایمنی است که سیستم عصبی محیطی را تحت تاثیر قرار می دهد است. حدود 5 تا 10 درصد از موارد سندرم گیلن باره یک اختلال عصبی نادر و جدی است. این یک بیماری خودایمنی است که سیستم عصبی محیطی را تحت تاثیر قرار می دهد را در ایالات متحده نشان می دهد که این بیماری می تواند منجر به مشکلاتی در راه رفتن و تعادل شود. بر عضلات چشم و رفلکس های تاندون تاثیر می گذارد. یکی دیگر از اشکال نادر منبع مطمئن سندرم میلر فیشر، نوروپاتی حاد آکسون حرکتی است که باعث ضعف ناگهانی در اندام ها و گاهی اوقات مشکل در تنفس می شود. ممکن است اعصاب سر را درگیر کند. شکل مشابهی از سندرم گیلن باره ، نوروپاتی آکسونی حاد حسی حرکتی است که با تغییرات حسی مانند سوزن سوزن شدن یا بی حسی شروع می شود. برخی از انواع آهسته‌تر شروع می‌شوند و علائم مداوم را شامل می‌شوند. در پلی نوروپاتی دمیلینه کننده التهابی مزمن، دوره های ضعف طی چند سال عود می کند. در نوروپاتی حرکتی چند کانونی، ضعف بر چندین عضله در ناحیه خاصی از یک یا هر دو بازو یا پا تأثیر می گذارد.
علائم
علائم سندرم گیلن باره اغلب در عرض 3 هفته پس از عفونت شروع می شود. آنها معمولاً با گزگز و ضعف در پاها و دست ها یا درد در پاها یا پشت شروع می شوند. کودکان ممکن است در راه رفتن مشکل داشته باشند. گاهی اوقات ضعف از قسمت بالایی بدن شروع می شود، اما معمولاً از پایین پاها شروع می شود و به سمت بالا گسترش می یابد. در برخی موارد، ممکن است فراتر از پاها گسترش نیابد. اگر ضعف از پاها فراتر رود، ممکن است فرد دچار موارد زیر شود:
- ضعف در دو طرف بدن
- مشکل در تنفس
- ضعف عضلانی در بازوها
- فلج کل بدن
علائم می تواند طی چند ساعت، روز یا هفته بدتر شود. در 9 مورد از 10 مورد منبع قابل اعتماد، علائم در هفته سوم بدتر می شوند. پس از 4 هفته منبع مورد اعتماد، بعید است که ضعف بدتر شود. علاوه بر ضعف و گزگز عضلانی، تغییرات عصبی می تواند منجر به موارد زیر شود:
- مشکلات بینایی، به دلیل ضعف در عضلات چشم
- مشکل در صحبت کردن، جویدن و بلعیدن
- درد شدید به خصوص در شب
- مشکلات هماهنگی
- تغییرات در ضربان قلب یا فشار خون
- مشکلات گوارشی و کنترل مثانه
هر فردی با این علائم نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. در برخی موارد، افراد استفاده از عضلات خود را از دست می دهند و در نتیجه فلج می شوند. و مشکلات تنفسی و تغییرات قلبی عروقی می تواند تهدید کننده زندگی باشد. سندرم گیلن باره می تواند اثرات عاطفی نیز داشته باشد. سازگاری با فلج سریع و نیاز به کمک می تواند ناراحت کننده باشد. پس از 4 هفته که علائم به اوج خود رسید، برای مدتی ثابت می ماند و اعصاب به تدریج بهبود می یابند.
منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال
ارسال یک نظر
