سندرم پیریفورمیس چیست؟

نویسنده Mahan Medical 1401/09/17 02:00:01 0 نظر گروه : مقالات علمی,گروه : مقالات تخصصی پزشکی,گروه : ارتوپدی,گروه : سلامت عمومی,گروه : داخلی,

سندرم پیریفورمیس باعث درد در باسن و لگن می شود. زمانی اتفاق می افتد که عضله پیریفورمیس عصب سیاتیک را تحریک می کند. این تحریک می تواند باعث درد، بی حسی، سوزن سوزن شدن و تیراندازی در باسن و لگن و گاهی در ران ها و پاها شود. سندرم پیریفورمیس می تواند باعث درد گاه به گاه شود یا به یک بیماری مزمن تبدیل شود.

سندرم پیریفورمیس چیست؟

پیریفورمیس ماهیچه ای گلابی شکل در باسن است که از پایه ستون فقرات تا بالای ران امتداد دارد. سندرم پیریفورمیس زمانی اتفاق می‌افتد که این عضله دچار اسپاسم می‌شود و عصب سیاتیک مجاور را به دام می‌اندازد. سندرم پیریفورمیس می تواند به طور ناگهانی و معمولاً به دنبال آسیب ظاهر شود یا به تدریج در طی چند ماه ظاهر شود.

گزینه های درمان

یک فرد می تواند برای کمک به درمان علائم سندرم پیریفورمیس به استراتژی های مختلفی روی بیاورد. برخی از استراتژی ها را که فرد می تواند در خانه امتحان کند و برخی دیگر به نظارت پزشک نیاز دارند. استراتژی ها عبارتند از:

درمانهای خانگی

هنگامی که علائم نسبتاً خفیف هستند، فرد می تواند موارد زیر را امتحان کند:

استفاده از کیسه های یخ یا گرما
کل ناحیه باسن و باسن را ماساژ دهید
مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه با این حال، فرد نباید از این داروها برای کاهش درد ورزش استفاده کند. در واقع، فرد باید از فعالیت هایی که درد را بدتر می کند، مانند دویدن، اجتناب کند.
استراحت پس از آسیب آشکار
کشش و ورزش

افراد همچنین ممکن است بخواهند تمرینات و کشش های خاصی را برای تقویت عضله پیریفورمیس انجام دهند. این ممکن است به کاهش شدت اسپاسم عضلانی و رفع گرفتگی عضلات کمک کند. چند نمونه از تمرینات کششی که ممکن است به تسکین علائم کمک کند عبارتند از:

به پشت دراز بکشید و زانوها را خم کنید. مچ پای آسیب دیده را روی پای دیگر قرار دهید، ران طرف آسیب ندیده را بگیرید، به سمت قفسه سینه بکشید و به مدت 15 تا 30 ثانیه دراز بکشید.
با پاهای صاف روی ساعد دراز بکشید و باسن را از روی زمین بلند کنید و در یک خط مستقیم قرار دهید و به مدت 15 ثانیه در این حالت بمانید.
روی پهلوی آسیب ندیده دراز بکشید، باسن و زانوهای خود را به هم خم کنید، سپس پای بالایی را به سمت سقف بالا بیاورید در حالی که پاشنه ها را به مدت 2 ثانیه در تماس نگه دارید.
فرد باید هر کشش را سه تا پنج بار تکرار کند. اگر فردی قادر به ادامه کار نیست یا درد دارد، نباید ادامه دهد.

سایر ورزش‌هایی که می‌توانند به شما کمک کنند شامل تمرین‌های اکستنشن و ابداکشن لگن است که باسن را در برابر مقاومت حرکت می‌دهد. پیاده روی همچنین می تواند به کاهش تنش عضلانی در سراسر بدن کمک کند و از تشدید اسپاسم جلوگیری کند.

درمان های بالینی

اگر درد شدید است، در طی چند روز بدتر می‌شود، یا پس از یک هفته مدیریت خانگی همچنان وجود دارد، فرد باید به دنبال کمک پزشکی باشد. تعدادی از درمان های پزشکی وجود دارد که می تواند به تسکین درد شدید ناشی از سندرم پیریفورمیس کمک کند. این موارد عبارتند از منبع مورد اعتماد:

تزریق بوتاکس که می تواند اسپاسم عضلانی منبع مطمئن را کاهش دهد و درد را تسکین دهد.
تجویز داروهای مسکن یا شل کننده های عضلانی. فرد باید در مورد خطرات و مزایای داروهای مسکن با پزشک خود صحبت کند، زیرا این داروها می توانند اعتیادآور باشند.
تزریق کورتیکواستروئید یا بیهوشی.
طب سوزنی و ماشه درمان نقطه ای منبع معتمد.
فیزیوتراپی برای استفاده مجدد از پیریفورمیس و جلوگیری از هدر رفتن ناشی از عدم استفاده و اختلال در عملکرد عضلات اطراف.
به‌عنوان آخرین راه‌حل، فرد ممکن است جراحی با منبع معتمد را برای بریدن تاندون پیریفورمیس در جایی که به مفصل ران می‌چسبد یا برش دادن پیریفورمیس برای کاهش فشار روی عصب سیاتیک در نظر بگیرد.

علائم

سندرم پیریفورمیس معمولا باعث درد مبهم یا تیراندازی، گزگز یا بی حسی در ناحیه باسن می شود. درد ممکن است از پشت ساق پا، همسترینگ و گاهی به ساق پا و پاها سرایت کند. افراد مبتلا به این عارضه ممکن است نتوانند برای مدت طولانی بنشینند، در هنگام حرکت باسن خود درد بیشتری را تجربه کنند، یا هنگام بیرون آمدن منبع مورد اعتماد از رختخواب درد بیشتری داشته باشند. همچنین ممکن است پس از دویدن یا راه رفتن در طبقه بالا، درد بیشتری را تجربه کنند

علل

مانند تنش عضلانی در سایر نواحی بدن، علل سندرم پیریفورمیس نیز متفاوت است. آنها ممکن است شامل منبع مورد اعتماد باشند:

ضربه به لگن یا باسن که منجر به تورم یا سفت شدن عضله پیریفورمیس می شود
اسپاسم عضله پیریفورمیس
استفاده بیش از حد از عضله پیریفورمیس، مانند ورزش مکرر یا دویدن
دوره های طولانی نشستن
ناهنجاری های آناتومیکی خاص
خونریزی در ناحیه عضله پیریفورمیس

تشخیص

سندرم پیریفورمیس یک تشخیص بحث برانگیز بوده است. محققان استدلال کرده‌اند که معیارهای تشخیصی کافی برای افتراق این بیماری از شرایط مشابه وجود ندارد، که عمدتاً به دلیل فقدان آزمایش‌های معتبر علمی است. اخیراً، محققان متوجه شده اند که ساختارهای مختلفی وجود دارد که می تواند عصب سیاتیک را به دام بیندازد و تنها یکی از آنها عضله پیریفورمیس است. به همین دلیل، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی اکنون ترجیح می‌دهند که منبع مورد اعتماد این بیماری را با اصطلاح گسترده‌تر سندرم گلوتئال عمیق بخوانند.

منبع : Medicalnewstoday.com

ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال

سایر مقالات گروه - مقالات علمی,سایر مقالات گروه - مقالات تخصصی پزشکی,سایر مقالات گروه - ارتوپدی,سایر مقالات گروه - سلامت عمومی,سایر مقالات گروه - داخلی,