رایحه درمانی چیست؟

رایحه درمانی یا اسانس درمانی به طیف وسیعی از درمان های سنتی، جایگزین یا مکمل اطلاق می شود که از اسانس ها و سایر ترکیبات گیاهی معطر استفاده می کنند. اسانس ها برای نزدیک به 6000 سال است که با هدف بهبود سلامت یا خلق و خوی افراد استفاده می شود. انجمن ملی آروماتراپی کل نگر، رایحه درمانی را به عنوان، کاربرد درمانی یا استفاده دارویی از مواد معطر، روغن‌های ضروری برای درمان جامع تعریف می‌کند. در سال 1997، سازمان استاندارد بین‌المللی یک اسانس را به عنوان، محصولی که از مواد خام گیاهی، یا از طریق تقطیر با آب یا بخار، یا از اپی کارپ مرکبات به‌وسیله یک فرآیند مکانیکی یا با تقطیر خشک به‌دست می‌آید، تعریف کرد. طیف وسیعی از اسانس ها دارای درجات مختلفی از فعالیت ضد میکروبی هستند و اعتقاد بر این است که دارای خواص ضد ویروسی، نماتد کش، ضد قارچ، حشره کش و آنتی اکسیدانی هستند. کاربردهای آروماتراپی شامل ماساژ، کاربردهای موضعی و استنشاق است. و با این حال، کاربران باید بدانند که محصولات، طبیعی نیز مواد شیمیایی هستند و در صورت استفاده نادرست می توانند خطرناک باشند. هنگام استفاده از روغن های ضروری، رعایت توصیه های یک متخصص آموزش دیده بسیار مهم است.

استفاده از رایحه درمانی

 آروماتراپی معمولاً از طریق استنشاق یا به عنوان یک کاربرد موضعی استفاده می شود.

• استنشاق: روغن ها با استفاده از ظرف پخش کننده، اسپری یا قطرات روغن در هوا تبخیر می شوند یا مثلاً در حمام بخار تنفس می کنند. روغن های آروماتراپی علاوه بر ایجاد بوی مطبوع، می توانند ضد عفونی کننده تنفسی، ضد احتقان و فواید روانی باشند. استنشاق روغن‌های ضروری سیستم بویایی را تحریک می‌کند، بخشی از مغز که به بویایی متصل است، از جمله بینی و مغز. مولکول هایی که وارد بینی یا دهان می شوند به ریه ها و از آنجا به سایر قسمت های بدن می رسند. هنگامی که مولکول ها به مغز می رسند، بر سیستم لیمبیک تأثیر می گذارند که با احساسات، ضربان قلب، فشار خون، تنفس، حافظه، استرس و تعادل هورمونی مرتبط است. به این ترتیب، اسانس ها می توانند تأثیری ظریف و در عین حال جامع بر بدن داشته باشند.
• کاربردهای موضعی: روغن های ماساژ، حمام و محصولات مراقبت از پوست از طریق پوست جذب می شوند. ماساژ ناحیه ای که قرار است روغن در آن اعمال شود می تواند گردش خون را تقویت کرده و جذب را افزایش دهد. برخی استدلال می‌کنند که نواحی غنی‌تر از غدد عرق و فولیکول‌های مو، مانند سر یا کف دست، ممکن است روغن‌ها را بهتر جذب کنند. روغن های ضروری هرگز به طور مستقیم روی پوست مالیده نمی شوند. آنها باید همیشه با روغن حامل رقیق شوند. معمولاً غلظت آن چند قطره اسانس به یک اونس روغن حامل است. رایج ترین روغن های حامل روغن بادام شیرین یا روغن زیتون هستند.

برای انجام تست آلرژی:

•     اسانس را با دو برابر غلظتی که قصد استفاده از آن را دارید در روغن حامل رقیق کنید
•     مخلوط را به قسمتی به اندازه یک چهارم در قسمت داخلی ساعد بمالید

اگر در عرض 24 تا 48 ساعت پاسخ آلرژیک مشاهده نشد، استفاده از آن بی خطر است. برخی افراد گزارش می دهند که پس از چندین بار استفاده از روغن های ضروری، آلرژی دارند. اگر یک پاسخ آلرژیک جدید ظاهر شد، فرد باید بلافاصله استفاده از آن را متوقف کند و از بوی آن اجتناب کند. برای رسیدن به رقت 0.5 تا 1 درصد، از 3 تا 6 قطره اسانس در هر اونس حامل استفاده کنید. برای رقت 5 درصد، 30 قطره را به یک اونس حامل اضافه کنید. حداکثر غلظت 5 درصد به طور کلی برای بزرگسالان بی خطر در نظر گرفته می شود. خوردن یا بلع روغن های ضروری توصیه نمی شود. مصرف خوراکی این روغن ها می تواند به کبد یا کلیه ها آسیب برساند. آنها همچنین می توانند منجر به تداخل با سایر داروها شوند و ممکن است در روده دچار تغییرات غیرمنتظره شوند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال