درماتیت حساس به نور

درماتیت حساس به نور شرایطی است که پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا برخی از انواع نور مصنوعی باعث التهاب پوست یا واکنش اگزماتوز می شود. این می تواند افراد در هر سنی و انواع پوست را تحت تاثیر قرار دهد و به دلیل واکنش غیر طبیعی به برخی از اجزای طیف الکترومغناطیسی نور خورشید، که شامل یو وی، و نور مرئی است، رخ می دهد. افراد مبتلا به درماتیت حساس به نور معمولا نمی توانند خود را در معرض نور مستقیم خورشید و حتی برخی از اشکال نور مصنوعی بدون واکنش پوست قرار دهند. در این مقاله، درماتیت حساس به نور، از جمله علائم، علل و درمان را مورد بحث قرار می دهیم.

تعریف درماتیت حساس به نور

درماتیت حساس به نور شرایطی است که در آن پوست فرد در پاسخ به اشعه ماوراء بنفش، نور مرئی یا هر دو در نور خورشید و منابع نور مصنوعی، واکنش‌های غیرعادی مانند فوران‌های اگزمایی ایجاد می‌کند. حساس به نور به واکنش به نور اشاره دارد، در حالی که درماتیت اصطلاحی برای التهاب پوست است. برخی از افراد ممکن است به درماتیت حساس به نور به عنوان حساسیت به نور، فتودرماتوز، فتودرماتیت، آلرژی خورشید، آلرژی نوری یا درماتیت اکتینیک مزمن اشاره کنند. در حال حاضر هیچ داده ای در مورد بروز و شیوع درماتیت حساس به نور وجود ندارد، زیرا تشخیص ها منبع مورد اعتماد نادر هستند. این احتمالاً به دلیل تشخیص‌های نادرست بالقوه است - ممکن است به عنوان درماتیت آتوپیک بدون هیچ نشانه‌ای از حساسیت به نور شروع شود یا افراد ممکن است آن را با آفتاب سوختگی یا قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید مرتبط کنند.

علائم

متخصصان می توانند درماتیت حساس به نور را با ضایعات توزیع شده با عکس و برآمدگی های پوستی مشخص کنند. اینها در قسمت‌های پوستی که در معرض آفتاب قرار دارند، مانند قسمت بیرونی بازوها و دست‌ها، قفسه سینه و پشت و کنار گردن ظاهر می‌شوند. مناطقی که معمولاً در معرض نور خورشید قرار نمی گیرند، مانند چین های پلک بالایی، فضای بین انگشتان و نواحی سایه دار زیر بینی و چانه، معمولاً این ضایعات را ایجاد نمی کنند. این وضعیت همچنین ممکن است شبیه یک نوع اغراق‌آمیز آفتاب‌سوختگی باشد، اما واکنش‌ها حتی با قرار گرفتن در معرض نور شدیدتر نیز رخ می‌دهند. بروز علائم پس از قرار گرفتن در معرض نور نیز ممکن است فوری یا با تاخیر باشد.

علل

در درماتیت حساس به نور، یک واکنش فوتوتوکسیک یا آلرژیک نوری باعث پاسخ غیر طبیعی فرد به نور خورشید می شود. هر دو واکنش به دلیل درمان های موضعی یا داروها در بدن فرد رخ می دهد.

واکنش های فوتوتوکسیک

واکنش های فوتوتوکسیک نوع رایج واکنش های حساسیت به نور است. در اینجا، فرد داروهایی مانند عوامل سیستمیک مصرف می‌کند یا از محصولات مراقبت از پوست حاوی عوامل حساس‌کننده به نور استفاده می‌کند که به نور یو وی واکنش نشان می‌دهند. آسیب های پوستی شبیه آفتاب سوختگی و بثورات پوستی به نظر می رسد و کاملاً مشخص است. واکنش پوستی اغلب در عرض چند دقیقه تا چند ساعت ظاهر می شود، اما در برخی موارد ممکن است روزها طول بکشد. با دوز شیمیایی کافی و قرار گرفتن در معرض نور، ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد.

واکنش های فتوآلرژیک

کمتر رایج است و برخلاف واکنش های فوتوتوکسیک، واکنش های آلرژیک نوری شامل حساسیت بیش از حد ایمنی می شود. در اینجا، اشعه ماوراء بنفش پس از مصرف یک ماده شیمیایی یا آنتی ژن بر روی پوست خود اثر متقابل دارد و ساختار آن را تغییر می دهد. سیستم ایمنی تغییر را تشخیص می دهد، آن را به عنوان یک تهدید می بیند و آنتی بادی هایی برای حمله به آن تشکیل می دهد. بثورات، تاول‌ها و ضایعات تراوش‌شده ممکن است چند روز پس از قرار گرفتن در معرض نور ظاهر شوند. گاهی اوقات، مواد شیمیایی ممکن است هم واکنش های فوتوتوکسیک و هم واکنش های آلرژیک نوری را در افراد ایجاد کنند. عوامل شیمیایی رایجی که ممکن است باعث واکنش شوند عبارتند از عطرها، مواد شیمیایی خاص در برخی ضدآفتاب ها، محصولات تار، داروهای حساس به نور به نام پسورالن و ضد عفونی کننده ها. این واکنش ممکن است با داروهای خاصی مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و رتینوئیدها نیز رخ دهد. علاوه بر واکنش های شیمیایی و ناشی از دارو، درماتیت حساس به نور نیز ممکن است ارثی یا به دلیل یک بیماری زمینه ای باشد. یک مطالعه سال 2019 نشان می دهد که افراد مسن در معرض خطر ابتلا به واکنش های حساسیت به نور هستند. همچنین اشاره می کند که بیش از یک پنجم داروهای آنها به طور بالقوه فوتوتوکسیک، نور آلرژیک یا هر دو هستند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال