بیماری شریان محیطی
بیماری شریان محیط، یک بیماری عروق خونی خارج از قلب و مغز است. بیماری شریان محیط اغلب به دلیل تجمع رسوبات چربی در شریان ها رخ می دهد. بیماری شریان محیط همچنین به عنوان بیماری شریانی محیطی یا بیماری عروق محیطی که شامل شریان ها و وریدها می شود، نیز شناخته می شود. بیماری شریان محیط بر رگ‌های خونی تأثیر می‌گذارد و باعث باریک شدن آنها می‌شود، بنابراین جریان خون به بازوها، کلیه‌ها، معده و معمولاً پاها را محدود می‌کند. تخمین زده می شود که 8.5 میلیون نفر از افراد منبع مورد اعتماد در ایالات متحده به بیماری شریان محیطی مبتلا هستند که تقریباً 12 تا 20 درصد از آمریکایی های بالای 60 سال را تحت تأثیر قرار می دهد. بیماری شریان محیطی یک عامل خطر اصلی برای حمله قلبی و سکته است. بیماری شریان محیط در منبع مورد اعتماد آفریقایی-آمریکایی ها بیشتر از سایر گروه های نژادی رایج است. و مردان کمی بیشتر از زنان به بیماری شریان محیط مبتلا می شوند. بیماری عروق محیطی نیز در افراد سیگاری شایع تر است. اگرچه این بیماری می تواند عواقب جدی داشته باشد، اما فعالیت بدنی می تواند به طور قابل توجهی علائم را بهبود بخشد.
علائم بیماری عروق محیطی چیست؟
کارشناسان می گویند که حدود نیمی از افراد مبتلا به بیماری شریان محیط نمی دانند که به این بیماری مبتلا هستند. این به این دلیل است که بسیاری از افراد هیچ علامتی ندارند. علائم احتمالی عبارتند از:
- ریزش مو در پاها و ساق پا
- عضلات ران یا ساق پا ممکن است هنگام راه رفتن یا بالا رفتن از پله احساس درد کنند. برخی از افراد از درد باسن شکایت دارند.
- ضعف پا.
- ممکن است پا یا ساق پا احساس سردی کند.
- بی حسی در پاها.
- ناخن های شکننده پا.
- ناخن های پا به کندی رشد می کنند.
- زخم ها یا زخم های روی پاها و پاها که مدت زیادی طول می کشد تا بهبود یابند.
- پوست پاها براق می شود یا رنگ پریده یا آبی می شود.
- مشکل در یافتن نبض در ساق یا پا.
- اختلال نعوظ.
علل بیماری عروق محیطی
شایع ترین علت مورد اعتماد بیماری شریان محیط آترواسکلروز است. آترواسکلروز یک فرآیند تدریجی است که در آن مواد چربی در داخل رگ ها تجمع می یابد.علل کمتر شایع بیماری شریان محیطی لخته شدن خون در شریان ها، آسیب به اندام ها و آناتومی غیرعادی عضلات و رباط ها است. عوامل خطری که در ایجاد بیماری شریان محیط نقش دارند عبارتند از دیابت، سیگار کشیدن، چاقی، فشار خون بالا، افزایش سن، کلسترول بالا، سابقه خانوادگی بیماری قلبی، و سطوح اضافی پروتئین واکنشی سی یا هموسیستئین.
بیماری شریان محیطی چگونه تشخیص داده می شود؟
روش های مختلفی برای تشخیص بیماری شریان محیط وجود دارد، در صورت مشکوک بودن به بیماری، پزشک در ابتدا پاهای بیمار را بررسی می کند. شاخص مچ پا رایج ترین تست منبع مورد اعتماد برای بیماری شریان محیط آزمایشی است که فشار خون مچ پا را با فشار خون در بازو مقایسه می کند. اسکن اولتراسوند، آنژیوگرافی و آزمایش خون همچنین ممکن است برای بررسی سطح کلسترول، هموسیستئین و پروتئین واکنش‌گر سی توصیه شود. تصویربرداری داپلر و اولتراسوند یک روش غیر تهاجمی که شریان را با امواج صوتی تجسم می‌کند و جریان خون را در شریان اندازه‌گیری می‌کند تا وجود انسداد را نشان دهد. آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری آزمایش غیر تهاجمی دیگری که از شریان‌های شکم، لگن و پاهای بیمار تصویربرداری می‌کند. این آزمایش به ویژه در بیمارانی که ضربان ساز یا استنت دارند مفید است. آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی اطلاعاتی مشابه با اطلاعات تولید شده توسط سی تی اسکن، اما بدون نیاز به اشعه ایکس می دهد. آنژیوگرافی این معمولاً برای استفاده همراه با روش های درمان عروقی اختصاص دارد. در طی آنژیوگرافی، ماده حاجب به داخل شریان تزریق می شود و برای نشان دادن جریان خون و مشخص کردن انسدادهای موجود، اشعه ایکس گرفته می شود. بیماری شریان محیط تشخیص داده نشده یا درمان نشده می تواند خطرناک باشد. می تواند منجر به علائم دردناک، از دست دادن پا، افزایش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر و آترواسکلروز کاروتید نقطه تنگ شدن شریان هایی شود که خونرسانی به مغز می کنند. از آنجایی که افراد مبتلا به بیماری شریان محیط خطر حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش می دهند، منبع معتبر انجمن قلب آمریکا افراد در معرض خطر را تشویق می کند تا برای اطمینان از تشخیص و درمان به موقع، با پزشک خود در مورد بیماری شریان محیط صحبت کنند.
منبع Medicalnewstoday.com:
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال
ارسال یک نظر
