مسمومیت با مس
مسمومیت مس می تواند ناشی از قرار گرفتن مزمن یا طولانی مدت در معرض سطوح بالای مس از طریق منابع غذایی و آب آلوده باشد. علائم این بیماری شامل اسهال، سردرد و در موارد شدید نارسایی کلیه است. برخی از اختلالات ژنتیکی مانند بیماری ویلسون نیز می تواند منجر به مسمومیت با مس شود. در این مقاله سمیت مس را به همراه علل، علائم و درمان آن تعریف می کنیم. ما همچنین راه های پیشگیری از این وضعیت و زمان تماس با پزشک را مورد بحث قرار می دهیم.
در مورد مس
مس یک فلز سنگین و یک ماده معدنی ضروری است که از عملکردهای زیر پشتیبانی می کند:
- متابولیزه کردن آهن
- تشکیل آنزیم هایی که انرژی تولید می کنند
- ساخت بافت های همبند
- ایجاد عروق خونی جدید
- تعادل هورمون هایی که سلول های عصبی را می سازند
- تنظیم بیان ژن
- ارتقاء عملکرد سالم سیستم ایمنی
در حالی که بسیاری از منابع غذایی گیاهی و حیوانی به طور طبیعی حاوی مس هستند، بدن انسان تنها حدود 50 تا 120 میلی گرم منبع مورد اعتماد این ماده را ذخیره می کند. بدن مس اضافی را در صفرا، مایع گوارشی تولید شده توسط کبد، دفع می کند. پزشک می تواند سطح مس فرد را از طریق آزمایش خون بررسی کند. غلظت معمولی مس بین 63.5-158.9 میکروگرم در هر دسی لیتر منبع مطمئن خون متغیر است. مقدار توصیه شده غذایی مس بین 340 تا 890 میکروگرم در روز برای کودکان 18 سال یا کمتر و 900 میکروگرم در روز برای بزرگسالان، طبق دستورالعمل‌های رژیم غذایی 2015-2020 برای منبع معتبر آمریکایی‌ها متغیر است. طبق گفته مؤسسه ملی بهداشت، بزرگسالان نباید بیش از 10 میلی گرم مس در روز مصرف کنند. مقادیر بیش از حد این فلز می تواند منجر به اثرات نامطلوب سلامتی شود.
علل
افراد به ندرت دچار سمیت مس می شوند. با این حال، زمانی رخ می دهد که فرد سطوح بالایی از این ماده را از آب، غذا یا هوای آلوده بخورد. طبق گزارش آژانس ثبت مواد سمی و بیماری، صنایع در سال 2000 حدود 1.4 میلیارد پوند مس را در محیط زیست منتشر کردند.
مس در آب
در سال 1991، آژانس حفاظت از محیط زیست مقرراتی به نام قانون سرب و مس منتشر کرد که بر اساس آن آب آشامیدنی عمومی نباید بیش از 1.3 میلی گرم مس در هر لیتر آب داشته باشد. آب لوله کشی که از لوله های مسی یا شیرهای برنجی عبور می کند می تواند ذرات مس را جذب کند، به خصوص اگر این قطعات خورده باشند. زباله های کشاورزی و صنعتی نیز می توانند به مخازن عمومی سرازیر شوند و آب آشامیدنی را آلوده کنند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها توصیه می‌کند که سیستم‌های آب خانگی آلوده به مس را قبل از نوشیدن یا پختن با آب شستشو دهید. آنها همچنین پیشنهاد می کنند که اگر شیر برای شش ساعت یا بیشتر بدون استفاده بماند، حداقل 15 ثانیه آب از هر شیر آب جاری شود.
مس در غذا
بسیاری از غذاها به طور طبیعی حاوی مس هستند. نمونه هایی از غذاهای غنی از مس عبارتند از:
- گوشت حیوانات، مانند گوشت گاو و بوقلمون
- گوشت های اندام مانند جگر و قلوه
- صدف، مانند صدف، خرچنگ و خرچنگ
- غلات، مانند ارزن و غلات
- سبزیجات، مانند اسفناج، مارچوبه و گوجه فرنگی
- محصولات لبنی مانند شیر و ماست
- دانه ها، مغزها و حبوبات
- توفو
- سیب زمینیها
- قارچ
- آووکادوی خام
- شکلات
مردم روزانه حدود 1 میلی گرم مس می خورند و می نوشند. بدن به طور موثری از ورود سطوح بالای این ماده به جریان خون جلوگیری می کند. با این حال، اگر فردی غذای سرو شده یا تهیه شده با ظروف، ظروف یا ظروف مسی خورده شده را بخورد، ممکن است دچار مسمومیت با مس شود.
منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال
ارسال یک نظر
