5 عامل پیشگیری از ریفلاکس معده

 

ریفلاکس معده (GERD) یک بیماری شایع است که در آن اسید معده به مری برمی گردد و باعث ایجاد علائم یا عوارض در مسیر گوارشی می شود. در ایران تقریبا 25 درصد مردم با این بیماری درگیر هستند که معمولاً باعث سوزش معده و مشکل در بلع می شود. با وجود اثربخشی داروهایی که برای GERD استفاده می شود ، نگرانی هایی در مورد استفاده طولانی مدت برخی از این داروها وجود دارد. در این میان تغییر سبک زندگی برای درمان این بیماری خیلی مورد توجه قرار گرفت. در ادامه بیشتر در این مورد صحبت خواهیم کرد.

درمان های پزشکی فعلی

پایه اصلی درمان GERD نوعی دارو به نام بازدارنده پمپ پروتون(PPI) است. بسیاری از داروهای معمول تجویز شده برای GERD ، از جمله esomeprazole (Nexium) و omeprazole (Prilosec) ، در این گروه داروها قرار دارند. PPI ها با مسدود کردن پمپ های اسیدی واقع در سلول های اصلی تولید اسید معده ، تولید اسید معده را به میزان قابل توجهی کاهش می دهند.

 

آنتاگونیست های گیرنده های H2 مانند فاموتیدین (پپسید) یا سایمتیدین (تاگامت) نیز معمولاً برای درمان ریفلاکس معده استفاده می شوند. این دسته از داروها گیرنده های هیستامین را در سلولهای تولید کننده اسید معده مسدود می کند ، و به طور مشابه تولید اسید معده و اسیدیته محتوای معده را کاهش می دهد. در حالی که اکثر بیمارانی که از این داروها استفاده کرده‌ و بهبود یافته‌اند، حدود 10 تا 40 درصد از بیماران همچنان درگیر این بیماری هستند و حتی با استفاده از داروها بهبود علائم نداشته اند.

 

 

نگرانی در مورد داروهای GERD

در سال 2019 ، رانیتیدین(Zantac) ، که یک آنتاگونیست گیرنده H2 که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد ، به دلیل وجود نوعی ماده به نام NDMA ، که خطر ابتلا به سرطان را در مصرف کنندگان این دارو به وجود می‌آورد از لیست دارویی آمریکا خارج شد. به غیر از رانیتیدین هیچ کدام از داروهای مورد استفاده برای ریفلاکس معده دارای این ماده نبودند.

اخیراً نگرانی هایی در مورد ارتباط احتمالی بین داروهای PPI و ارتباط آن در دراز مدت بر سلامتی، مانند زوال عقل ، بیماری کلیوی ، پوکی استخوان ، عفونت های خاص و اختلال در جذب برخی ویتامین ها و مواد معدنی مطرح شده است.

 

 

این بحث وجود دارد که آیا داروهای PPI واقعا خطر برخی از این عوارض جانبی بالقوه را افزایش می دهند یا خیر. در بسیاری از موارد ، مطالعات نتایج متفاوتی را نشان داده اند ، یا فقط افزایش کمی خطر در استفاده از PPI را نشان داده اند. به عنوان مثال ، یک مطالعه اخیر نشان داد که هیچ خطر افزایش زوال عقل در کاربران PPI وجود ندارد. PPI در کل به عنوان داروهای ایمن در نظر گرفته می شود و در مواردی که نیاز بالینی واضحی وجود داشته باشد ، مزایای آن معمولاً بیشتر از خطرات آن است.

 

مطالعه به بررسی مداخلات مربوط به سبک زندگی برای پیشگیری از GERD می پردازد

با وجود ایمنی و اثربخشی کلی داروهای ضد رفلاکس ، نگرانی در مورد استفاده از آنها، منجر به افزایش علاقه افراد تغییر سبک زندگی برای کنترل بیماری شده است که می تواند در مدیریت ریفلاکس مفید باشد. بسیاری از تغییرات در سبک زندگی می‌تواند برای جلوگیری و درمان ریفلاکس مفید باشد و فرد را از خوردن داروهای گوناگون راحت کند.

 

محققان پنج مورد از تغییر سبک زندگی را برای درمان و یا جلوگیری از ابتلا به ریفلاکس معده را بررسی کردند.

این پنج عامل عبارتند از:

1. کنترل وزن بدن (شاخص توده بدن بین 18.5 تا 25)

2. ترک سیگار

3. ورزش روزانه به مدت 30 دقیقه

4. کاهش مصرف چای، نوشابه و قهوه (حداکثر 2 فنجان)

5. داشتن رژیم غذایی سالم (مصرف میوه ، سبزیجات ، غلات سبوس دار ، حبوبات ، مرغ و ماهی).

این مطالعه نشان داد که هر یک از این پنج عامل به طور مستقل با کاهش خطر ابتلا به GERD ارتباط دارند. از پنج عامل سبک زندگی، رسیدن به وزن طبیعی بیشترین تاثیر را در کنترل و درمان ریفلاکس معده داشته است ولی این به این معنی نیست که تاثیر ترک سیگار کمتر است. بر اساس نتایج این مطالعه، افرادی که هر 5 مورد را رعایت کرده‌اند، احتمال ابتلا به ریفلاکس معده در آن‌ها کمتر از 50٪ بوده است.

رعایت برخی از موارد در سبک زندگی یا تغییر آن‌ها می‌تواند شما را از ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها از جمله پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی نجات دهد. برخی از پزشکان توصیه می‌کنند هنگام خواب، سر کمی مایل به سمت بالا باشد، این عمل می‌تواند در پیشگیری یا درمان ریفلاکس موثر باشد. 

 

توجه به این نکته مهم است که حتی در کسانی که همه‌ی 5 مورد را رعایت می کنند ، افرادی هستند که باز از ریفلاکس معده رنج می‌برند. برای این افراد معمولا درمان دارویی انجام می‌گیرد تا بیماری کنترل شود، در کنار استفاده از دارو، تغییر سبک زندگی برای این افراد می‌تواند در روند درمان کمک کننده است. بنابراین مداخلات در شیوه زندگی و داروهای ضد ریفلاکس نقش مهمی در بهبودی این بیماری دارند.