غشای اپی رتینال
غشاهای اپی رتینال لایه های نازک و شفافی از بافت های فیبری هستند که لایه ای را در سطح داخلی شبکیه تشکیل می دهند. غشای اپی رتینال، اغلب در افراد بالای 50 سال رخ می دهد. طبق گفته انجمن متخصصان شبکیه آمریکا، حداقل 2 درصد از افراد بالای 50 سال و 20 درصد بالای 75 سال دارای غشاهای اپی رتینال هستند، اما اکثر آنها نیازی به آن ندارند. رفتار. تا 20 درصد از افراد مبتلا به غشاهای اپی رتینال آن را در هر دو چشم دارند، اما علائم و شدت آن برای هر چشم متفاوت است.
علائم
غشاهای اپی رتینال ها زمانی شدید هستند که قسمت مرکزی شبکیه را که مسئول دیدن جزئیات دقیق است، به عنوان مثال هنگام خواندن یا تشخیص چهره، تحت تأثیر قرار می دهند. در شدیدترین موارد، بینایی تار و مخدوش می‌شود، به‌طور مشابه با دید تحریف‌شده از طریق یک دوربین دوچشمی تنظیم‌نشده. خطوط مستقیم، مانند خطوط در ورودی، ممکن است برای افرادی که دارای غشاهای اپی رتینال هستند موج دار به نظر برسند. از دست دادن بینایی غشاهای اپی رتینال غیر قابل توجه شروع می شود و به طور فزاینده ای شدید می شود. فرد باید هر یک از علائم زیر را به پزشک یا متخصص چشم گزارش کند:
- کاهش دید یا از دست دادن بینایی مرکزی. دید مرکزی به چشم ها اجازه می دهد تا جلوتر را ببینند تا بخوانند یا رانندگی کنند یا جزئیات دقیق را ببینند.
- تحریف یا تاری دید.
- دوبینی
- دید موج دار.
- مشکل در خواندن حروف کوچک
عوامل خطر و علل آن چیست؟
خطر ابتلا به غشاهای اپی رتینال در افراد با افزایش سن افزایش می‌یابد و افرادی که وضعیت چشمی یا بینایی دارند ممکن است قبل از 50 سالگی به غشاهای اپی رتینال مبتلا شوند. شرایط چشمی که فرد را در معرض خطر ایجاد غشاهای اپی رتینال قرار می دهد عبارتند از:
- جدا شدن زجاجیه خلفی: جدا شدن ژلی که پشت چشم را تا شبکیه پر می کند.
- پارگی یا جداشدگی شبکیه: پارگی شبکیه یک شکستگی در شبکیه است در حالی که جداشدگی شبکیه زمانی رخ می‌دهد که شبکیه از پشت چشم دور شود.
- صدمات: صدمات یا ضربه های چشمی می توانند باعث غشاهای اپی رتینال شوند.
- جراحی: جراحی های چشم، مانند جراحی آب مروارید، می تواند باعث ایجاد غشاهای اپی رتینال شود.
- بیماری های عروقی شبکیه: شرایطی که بر رگ های خونی چشم تأثیر می گذارد، مانند رتینوپاتی دیابتی. رتینوپاتی دیابتی می تواند افراد مبتلا به دیابت را تحت تاثیر قرار دهد
- غشاهای اپی رتینال موجود: داشتن غشاهای اپی رتینال در یک چشم به معنای احتمال بیشتری برای ابتلا به آن در چشم دیگر است.
داشتن عوامل خطر غشاهای اپی رتینال تضمین نمی کند که فردی به این وضعیت در یک چشم یا هر دو مبتلا شود. همچنین، فردی که هیچ فاکتور خطری ندارد می تواند غشاهای اپی رتینال ایجاد کند.
چه کسی غشاهای اپی رتینال دریافت می کند؟
مردان و زنان به طور مساوی تحت تأثیر غشاهای اپی رتینال قرار می گیرند، اما حداقل یک مجله پزشکی با این موضوع مخالف است. یک مطالعه تحقیقاتی که در مجله بی ام جی، گزارش شده است، نشان می دهد که زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر غشاهای اپی رتینال ها قرار می گیرند. همچنین ممکن است افراد از نژادهای خاص بیشتر از سایرین تحت تأثیر این بیماری قرار گیرند. به عنوان مثال، بی ام جی گزارش داد که 39 درصد از افراد مبتلا به این بیماری از نژاد چینی، 27.5 درصد قفقازی، 26.2 درصد آفریقایی و 29.3 درصد اسپانیایی تبار بودند.
تشخیص
غشاهای اپی رتینال ها را می توان در طول یک معاینه معمول بینایی تشخیص داد. در بسیاری از موارد، بینایی تحت تأثیر قرار نمی گیرد. اکثر انواع غشاهای اپی رتینال تغییر نمی کنند و علائم بینایی ایجاد می کنند. با این حال، برخی از غشاهای اپی رتینال بدتر می شوند و باعث تاری و اختلال بینایی می شوند. تنها زمانی که پزشک درمان را پیشنهاد می کند زمانی است که علائم بینایی وجود داشته باشد. یک تست تشخیصی به نام توموگرافی انسجام نوری که از امواج نور برای اسکن و مشاهده لایه‌های شبکیه استفاده می‌کند، می‌تواند به تشخیص غشاهای اپی رتینال کمک کند. چشم پزشک همچنین ممکن است از آزمایش دیگری به نام آنژیوگرافی فلورسین استفاده کند. این آزمایش شامل استفاده از رنگ برای روشن کردن نواحی شبکیه است.
رفتار
به غیر از جراحی، هیچ درمان موثر دیگری برای غشاهای اپی رتینال ها وجود ندارد. عینک یا تماسی و حتی قطره های چشمی تجویزی درمان موثری نیستند. طبق یک گزارش از مجله چشم پزشکی هند، حدود 15 درصد از منابع غشاهای اپی رتینال نیاز به جراحی دارند. علاوه بر این، مداخله جراحی در بیشتر موارد موفقیت آمیز است، حتی اگر بهبود بینایی برای 25 تا 50 درصد منبع مورد اعتماد در حدود 20/40 باشد. اندازه گیری 20/40 برای تعریف دقت بصری، وضوح و وضوح استفاده می شود. اندازه‌گیری بینایی 20/40 به این معنی است که فردی در ارتفاع 20 فوتی چیزی را می‌بیند که یک فرد با دید طبیعی در ارتفاع 40 فوتی می‌بیند.
روش جراحی ویترکتومی
جراحی برای غشاهای اپی رتینال ها ویترکتومی نامیده می شود. در حین ویترکتومی، جراح بریدگی های ریزی در چشم آسیب دیده ایجاد می کند و مایع را از داخل چشم خارج می کند. سپس جراح غشای اپی رتینال را از شبکیه نگه می دارد و به آرامی جدا می کند و مایع موجود در چشم را جایگزین می کند. در نهایت، پزشک یک پد و محافظ روی چشم قرار می دهد تا از عفونت یا آسیب محافظت کند.
منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال
ارسال یک نظر
