دیستوشی شانه

دیستوشی شانه یک عارضه بالقوه خطرناک زایمان است. زمانی اتفاق می‌افتد که سر نوزاد بیرون می‌آید، اما شانه‌های آن‌ها در پشت استخوان شرمگاهی والدین متولد می‌شوند. دیستوشی شانه نسبتاً ناشایع است و در 0.5 تا 1 درصد از زایمان های واژینال رخ می دهد. هنگامی که سر نوزاد بیش از یک دقیقه به دنیا می آید و شانه ها بیرون نمی آیند، پزشکان آن را دیستوشی شانه می دانند. این یک اورژانس پزشکی است که نیاز به درمان فوری دارد. می تواند عوارض جدی برای والدین و نوزادان ایجاد کند. برای آشنایی با دیستوشی شانه، از جمله عوارض، گزینه های درمانی و موارد دیگر، ادامه مطلب را بخوانید.

دیستوشی شانه چیست؟

دیستوشی شانه باعث گیر افتادن نوزاد در هنگام تولد می شود. به طور خاص، سر آن‌ها ظاهر می‌شود، اما حداقل یک شانه پشت استخوان شرمگاهی والدین متولد شده گیر کرده است. این می تواند صدمات جدی ایجاد کند، به خصوص اگر کودک برای مدت طولانی گیر بماند. مداخله سریع برای به دنیا آوردن نوزاد می تواند خطرات احتمالی را کاهش دهد. در بیشتر موارد، اگر شانه‌های نوزاد در عرض 1 دقیقه پس از تولد سر ظاهر نشود، پزشک یا ماما این وضعیت را دیستوشی شانه می‌داند. برخی از افراد می توانند با تغییر موقعیت نسبتاً به راحتی این وضعیت را مدیریت کنند. پزشک در مورد تغییر وضعیت به فرد توصیه می کند و به او کمک می کند تا نوزاد را با خیال راحت به دنیا بیاورد. با این حال، در موارد شدید، آنها ممکن است مداخله مهم تری را توصیه کنند. آنها ممکن است نیاز به شکستن استخوان ترقوه نوزاد برای زایمان یا انجام یک زایمان سزارین اضطراری داشته باشند.

عوارض

اگر زایمان سریع باشد، نوزادان مبتلا به دیستوشی شانه اغلب بدون آسیب به دنیا می آیند. با این حال، هر چه تاخیر در زایمان بیشتر باشد، احتمال بروز عوارض بیشتر است. شایع ترین عارضه آسیب شبکه بازویی است که 3 تا 17 درصد از نوزادان را تحت تأثیر قرار می دهد. این باعث آسیب به اعصاب اطراف شانه و گردن می شود. نوزادان مبتلا به این عارضه ممکن است حرکت کمتری داشته باشند یا در حرکت بازوها یا دست‌های خود دچار مشکل شوند. اکثر آنها ظرف چند ماه بهبود می یابند، اما برخی نیاز به جراحی دارند و تعداد کمی مشکلات حرکتی طولانی مدت دارند. برخی از عوارض دیگر عبارتند از:

• شکستگی ترقوه: 1٪ تا 9.5٪ از نوزادان مبتلا به دیستوشی شانه را تحت تأثیر قرار می دهد.
• شکستگی استخوان بازو: 1 تا 4.2 درصد از نوزادان مبتلا به دیستوشی شانه را تحت تاثیر قرار می دهد.
• آسیب مغزی هیپوکسیک: این آسیب بسیار نادر است و حدود 0.3 درصد از نوزادان مبتلا به دیستوشی شانه را تحت تاثیر قرار می دهد. زمانی اتفاق می افتد که اکسیژن به مغز محدود شود.
• مرگ: این بسیار نادر است و 0.35 درصد از نوزادان مبتلا به دیستوشی شانه را تحت تأثیر قرار می دهد.

یک مطالعه در سال 2017 متخصصان مراقبت های بهداشتی را دنبال کرد که پروتکل های خاصی را برای دیستوشی شانه اجرا کردند. این پروتکل‌ها در 99 درصد موارد زایمان را در کمتر از 3 دقیقه فعال می‌کنند و عوارض را تا حد زیادی کاهش می‌دهند. در هر 1000 تولد 1.4 صدمات به نوزادان وارد شده است.

مدیریت و مانور

بسیاری از تکنیک های مدیریتی مختلف می توانند تحویل ایمن را انجام دهند. بیشتر شامل تغییر وضعیت و حرکت دادن کودک است. این تکنیک ها شامل منبع قابل اعتماد است:

• مانور مک رابرتس: این مداخله خط اول شامل خم کردن زانوهای خود و خم کردن ران های خود به سمت شکم است. این می تواند فضا را در کانال زایمان افزایش دهد.
• فشار سوپراپوبیک: افراد گاهی از این روش در کنار تغییر وضعیت استفاده می کنند. این شامل اعمال فشار رو به پایین بر روی ناحیه شرمگاهی برای تشویق زایمان است.
• مانور گسکین: گزینه خط دوم اگر مانور مک رابرت با شکست مواجه شود، شامل قرار دادن فرد روی دست و زانو است. سپس یک متخصص مراقبت های بهداشتی دستی را وارد واژن می کند تا فشار رو به پایین بر روی شانه نوزاد وارد کند.
• حرکت دادن نوزاد: چندین مداخله شامل تلاش برای حرکت دادن نوزاد است. به عنوان مثال، یک پزشک ممکن است از فرد زایمان بخواهد که موقعیتی را برای گشاد کردن کانال زایمان اتخاذ کند. پس از آن یک متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است یکی از بازوهای کودک را تحویل دهد و عبور از کانال زایمان را برای او آسان تر کند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال