درمان فیبروم کف پا

قوس پا رشد اغلب باعث درد و ناراحتی می شود حتی اگر خوش خیم باشد. فیبروم کف پا مردان را بیشتر از زنان مبتلا می کند و در افراد میانسال یا مسن تر دیده می شود. به طور معمول، برخی از افراد ممکن است چندین فیبروم روی پای خود ایجاد کنند، وضعیتی که به عنوان فیبروماتوز کف پا شناخته می شود.

علائم چیست؟

علل فیبروم کف پا مشخص نیست. علامت اولیه یک توده با رشد آهسته در قوس پا است. اندازه آن معمولاً کمتر از 1 اینچ است. توده ممکن است در ابتدا درد یا ناراحتی کمی ایجاد کند. اما فیبروم می‌تواند بزرگ‌تر شود یا فیبروم‌های دیگر ممکن است به مرور زمان در نزدیکی ظاهر شوند. توده های بزرگتر اغلب دردناک هستند. درد ممکن است بدتر شود زمانی که:

• اعمال فشار به توده
• پوشیدن کفش های محدود کننده
• پابرهنه راه رفتن
• ایستادن برای مدت طولانی

علل

علت فیبروم کف پا مشخص نیست.

ممکنه ژنتیکی باشه؟

برخی تحقیقات نشان می دهد که ژنتیک ممکن است نقش داشته باشد. فیبروم های کف پا در میان مردم اروپای شمالی شایع تر است و به ندرت افراد آسیایی تبار را مبتلا می کند.

آیا تروما یک عامل است؟

برخی از کارشناسان معتقدند که ضربه فیزیکی به پا ممکن است عاملی برای ایجاد فیبروم کف پا باشد. آسیب های مکرر پا می تواند منجر به پارگی فاسیا در قوس شود که رشد فیبروم ها را تشویق می کند. با این حال، انجمن ارتوپدی پا و مچ پا آمریکا، تروما را به عنوان عاملی در رشد ندول کاهش می دهد.

آیا سبک زندگی می تواند کمک کند؟

تحقیقات چندین شرایط پزشکی و انتخاب سبک زندگی را با ایجاد فیبروم کف پا مرتبط کرده است. با این حال، این مطالعه می افزاید که این شرایط احتمالاً به جای ایجاد مستقیم فیبروم کف پا باعث ایجاد فیبروم کف پا می شود. شرایط شامل:

• بیماری مزمن کبدی
• دیابت
• صرع
• سوء مصرف طولانی مدت الکل

همچنین ارتباطی بین فیبروم کف پا و برخی داروها و مکمل ها از جمله:

• داروهای ضد تشنج مانند فنی توئین
• بتا بلوکرهای فشار خون بالا
• گلوکزامین و کندرویتین
• ویتامین سی در دوزهای زیاد

آیا عوارضی دارد؟

فیبروم های کف پا حتی اگر خوش خیم باشند می توانند عوارضی ایجاد کنند.

مشکلات راه رفتن و ایستادن

اگر فیبروم بسیار بزرگ شود یا فیبروم های متعدد ایجاد شود، می تواند بر شکل قوس پا تأثیر بگذارد و منجر به مشکل در ایستادن یا راه رفتن شود.

مداخله جراحی

گاهی اوقات فرد برای برداشتن توده نیاز به جراحی دارد. مانند هر جراحی دیگری، خطر عوارض از جمله عفونت وجود دارد. همچنین خطر بازگشت فیبروم وجود دارد.

تشخیص

فیبروم کف پا توسط پزشک قابل تشخیص است. پزشک با معاینه پای فرد می تواند فیبروم کف پا را تشخیص دهد. ممکن است در برخی موارد آزمایشات اضافی لازم باشد. در طول معاینه فیزیکی، پزشک روی فیبروم و ناحیه اطراف آن فشار می آورد. آنها درد را بررسی می کنند و توانایی فرد را برای ایستادن و راه رفتن راحت ارزیابی می کنند. پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری از جمله اسکن اشعه ایکس و تصویربرداری تشدید مغناطیسی را برای رد سایر بیماری‌های پا از جمله:

• کیست ها
• عفونت
• تاندون های متورم
• تاندون های پاره شده
• تومورها

آیا بیوپسی لازم است؟

معمولاً نیازی به بیوپسی نیست، مگر در مواردی که اسکن های تصویربرداری نشان می دهد که توده ممکن است سرطانی باشد. بیوپسی شامل برداشتن نمونه ای از بافت ندول برای بررسی آن در زیر میکروسکوپ است.

گزینه های مداوا چه هست؟

هدف از درمان کاهش درد و کاهش اندازه توده است. فیبروم های کوچک کف پا که علائمی ایجاد نمی کنند ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. گزینه های درمانی برای فیبروم های بزرگتر یا دردناک عبارتند از:

ژل موضعی

ژل موضعی فیبروم کف پا را با توقف رشد بافت فیبروز درمان می کند. برخی از ژل ها ادعا می کنند که می توانند درد را ظرف چند ماه پس از استفاده کاهش دهند. شواهد برای اثربخشی آن محدود است.

تزریق کورتیکواستروئید

تزریق داروهای استروئیدی به توده می تواند درد و التهاب را کاهش دهد، که ممکن است به افراد اجازه دهد با راحتی بیشتری بایستند و راه بروند. تزریق کورتیکواستروئید اغلب به عنوان یک راه حل موقت در نظر گرفته می شود زیرا مانع از رشد فیبروم نمی شود.

کفی و پد ارتوز

درد ناشی از فیبروم ممکن است با پوشیدن کفی یا پد کفش کاهش یابد. این درج های ارتوتیک وزن بدن را در سراسر پا توزیع می کنند تا فشار روی قوس و فیبروم را کاهش دهند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال