تلومرها و طول عمر

تلومرها کلاه‌های، انتهای کروموزوم‌ها که از دی ان ایی، در برابر آسیب محافظت می‌کنند، با طول عمر بیشتر مرتبط هستند. در تئوری، تلومرهای طولانی‌تر باید به سلول اجازه دهد تا بارهای بیشتری تقسیم شود و در نتیجه عمر طولانی‌تری داشته باشد. با این حال، یک مطالعه جدید نشان داده است که تلومرهای طولانی تر می توانند خطر ابتلا به بیماری های مزمن را در افراد افزایش دهند. بنابراین آیا تلومرهای بلندتر کلید طول عمر هستند یا باید به دنبال راه های دیگری برای زندگی طولانی تر و سالم تر باشیم؟

ما در مورد چگونگی ارتباط طول تلومر با فرآیندهای پیری چه می دانیم؟

افزایش سن بزرگترین عامل خطر برای بسیاری از شرایط سلامتی است. با این حال، به نظر می‌رسد برخی از افراد بهتر از دیگران پیر می‌شوند و از زندگی فعال و سالم تا مدت‌ها در سنین پیری لذت می‌برند. پس چگونه این کار را انجام می دهند؟ برخی به سبک زندگی سالم، برخی دیگر شانس و برخی دیگر به ژنتیک اعتبار می دهند. یک نظریه در مورد پیری به خوبی در کروموزوم ها یا به طور خاص تر، تلومرهای ما نهفته است - طول های محافظ اسید دئوکسی ریبونوکلئیک تکراری منبع مطمئن و پروتئین موجود در انتهای هر کروموزوم. درون هر سلول بدن انسان 23 جفت کروموزوم وجود دارد. هر کروموزوم از دی ان ایی، زخم شده در اطراف پروتئین ها تشکیل شده است. آن دی ان ایی، حاوی ژن‌های تراست است، دستورالعمل‌های به ارث رسیده برای تمام عملکردهای سلول. تلومرها در ناحیه انتهایی هر کروموزوم یافت می شوند و حاوی ژن نیستند. هر بار که یک سلول تقسیم می شود، کروموزوم ها تکثیر می شوند و تلومرها کوتاه می شوند. این به سلول اجازه می دهد تا بدون از دست دادن ژن های حیاتی تقسیم شود. در نهایت، تلومرها برای تقسیم مجدد سلول خیلی کوتاه هستند و سلول پیر می شود یا می میرد. تلومرهای کوتاه‌تر منبع معتبر با افزایش بروز بیماری و کاهش زمان بقا مرتبط است. سلول‌های پیر دیگر تقسیم نمی‌شوند، اما فعال باقی می‌مانند و در بسیاری از بیماری‌های پیری مانند استئوآرتریت، تصلب شرایین و سرطان نقش دارند. تلومرهای طولانی‌تر به این معنی است که سلول‌ها می‌توانند قبل از رسیدن به پیری یا مرگ بیشتر تقسیم شوند، بنابراین طول عمر را افزایش می‌دهند. مطالعات حیوانی منبع معتبر نشان داده است که تلومرها در حیوانات کوتاه مدت سریعتر از حیوانات با عمر طولانی تر کوتاه می شوند. مطالعه‌ای روی موش‌های تراست که برای داشتن تلومرهای بسیار بلند پرورش یافته بودند، نشان داد که آنها لاغر هستند، سطح کلسترول و ال دی ال پایینی داشتند و تحمل گلوکز و انسولین را بهبود می‌بخشند. آنها همچنین عمر طولانی تری داشتند و نسبت به موش های معمولی سرطان کمتری داشتند. بنابراین تلومرهای طولانی تر به معنای زندگی طولانی تر و سالم تر است.

تلومرها و سن بیولوژیکی

تلومرها توسط آنزیم تلومراز منبع مطمئن نگهداری می شوند. این امر به تلومرها می افزاید و از کوتاه شدن سریع آنها جلوگیری می کند و در نتیجه به سلول ها اجازه می دهد برای مدت طولانی تری زندگی کنند. شاید تا زمانی که یاد نگیریم سلول های سرطانی مقدار تلومراز را افزایش داده اند که به آنها اجازه می دهد به تقسیم خود ادامه دهند، چیز خوبی است. طول تلومر به یک «منبع مطمئن ساعت بیولوژیکی تشبیه شده است که تلومرهای کوتاه‌تر نشان‌دهنده سن بیولوژیکی بیشتر است. چندین عامل سبک زندگی با تلومرهای کوتاه‌تر مرتبط است. یکی عدم فعالیت بدنی است. در یک مطالعه، زنان کم تحرک تلومرهایی داشتند که نشان می داد از نظر بیولوژیکی 8 سال بزرگتر از زنان هم سن و سالی که بیشتر ورزش می کردند، هستند. سیگار کشیدن خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها را افزایش می دهد و همچنین کوتاه شدن تلومرها را تسریع می کند. مطالعه‌ای نشان داد که کوتاه شدن تلومر در گلبول‌های سفید خون در گردش افراد سیگاری افزایش یافته و سرعت پیری بیولوژیکی را افزایش می‌دهد. خواب ناکافی می تواند بر طول تلومر تأثیر بگذارد و تلومرها را حتی در دوران کودکی کوتاه کند که ممکن است منجر به اختلال در سلامتی شود. همه اینها با التهاب مرتبط هستند، که نه تنها با کوتاه شدن تلومر مرتبط است، بلکه با تعدادی از بیماری‌ها که در سال‌های بعد شایع‌تر هستند، مرتبط است. سایر عواملی که طول تلومر را کاهش می دهند استرس، افسردگی و جهش های ژنی خاص هستند، مانند جهش هایی که منجر به پروگریا می شود - وضعیت نادری که در آن کودکان بسیار سریع پیر می شوند و به ندرت از سنین نوجوانی خود می گذرند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال