آنژیولیپوما چیست؟

آنژیولیپوما شکل کمتر شایع لیپوم یا توده خوش خیم بافت چربی است. آنژیولیپوما بیشتر در ساعد دیده می شود. تفاوت آنژیولیپوم ها با لیپوم ها در این است که رگ های خونی بیشتری از خود عبور می کنند و احتمال دردناک شدن آنها بیشتر است.آنژیولیپوم ها نسبتاً شایع هستند و تخمین زده می شود که 5 تا 17 درصد منبع قابل اعتماد همه لیپوم ها را تشکیل می دهند. مانند سایر لیپوم ها غیر سرطانی هستند. درمان آنژیولیپوم ها همیشه ضروری نیست، اگرچه در صورت نیاز به برداشتن آنها می توان از جراحی جزئی استفاده کرد. در این مقاله نگاهی دقیق‌تر به آنژیولیپوما از جمله علائم، درمان، برداشتن و ارتباط آن با سرطان و سایر بیماری‌ها می‌اندازیم.

آنژیولیپوما چیست؟

آنژیولیپوم ها توده های کوچک و نرمی هستند که در زیر پوست یافت می شوند و معمولاً کمتر از 4 سانتی مترعرض دارند. تمایز آنها از لیپوم ها از طریق بینایی دشوار است مگر اینکه حاوی رگ های خونی قابل مشاهده باشند.این توده ها معمولاً بعد از بلوغ ایجاد می شوند و در سنین 20 تا 30 سال بیشتر دیده می شوند. آنژیولیپوم می تواند در هر نقطه از بدن رخ دهد، اما در موارد زیر شایع است:

• ساعدها
• بازوهای بالایی
• تنه

نواحی کمتر رایجی که ممکن است آنژیولیپوم ظاهر شود شامل پاها، سر، صورت، گردن و دست ها است. در موارد بسیار نادر، آنژیولیپوم‌ها می‌توانند در بافت‌های عمیق‌تر رخ دهند، جایی که همانژیوم عضلانی نامیده می‌شوند. آنژیولیپوم ستون فقرات می تواند باعث درد، مشکل در راه رفتن یا مشکل در ادرار شود. به طور مشابه، اگر آنژیولیپوما به اندازه کافی بزرگ باشد، لیپوم های گوارشی می توانند باعث درد معده، خونریزی یا انسداد روده شوند.

علائم

برخلاف سایر لیپوم ها، آنژیولیپوم ها ممکن است حساس یا حتی دردناک باشند. پوست روی آنژیولیپوم معمولاً سالم است. یک فرد معمولاً می تواند آن را احساس کند و ممکن است متوجه چندین ضایعات دیگر در اطراف آن شود. توده های آنژیولیپوما معمولاً علائم زیر را دارند:

• از نظر ظاهری گرد یا کروی
• نرم برای لمس
• هنگام لمس یک بافت خمیری یا لاستیکی
• به راحتی جابجا شد
• اغلب به صورت چندگانه رخ می دهد

علل آنژیولیپوم ها

برخی از آنژیولیپوم ها هیچ علت شناخته شده ای ندارند. در موارد دیگر، آنها می توانند ناشی از:

• ژنتیک اگر والدین یا خواهر و برادری مبتلا به آنژیولیپوم باشند، احتمال ابتلای فرد به آن نیز بیشتر است.
• جراحت. آنژیولیپوم‌ها می‌توانند در اثر ضربه‌های شدید مانند یک تصادف رانندگی قبلی ایجاد شوند.
• درمان های ضد رتروویروسی داروهایی که برای کاهش بروز ویروس‌ها مانند اچ ایی وی، استفاده می‌شوند، می‌توانند احتمال آنژیولیپوم را افزایش دهند.
• دیابت. احتمال ابتلا به آنژیولیپوم در فرد مبتلا به دیابت بیشتر است.

رفتار

معمولاً نیازی به برداشتن آنژیولیپوم نیست مگر اینکه علائم یا مشکلات قابل توجهی برای فرد ایجاد کند. برداشت آنژیولیپوم ها معمولاً با جراحی آسان است، اگرچه برداشتن آن می تواند با رشد در بافت های عمیق تر مانند ستون فقرات پیچیده باشد. اگر نیازی به جراحی نباشد، تزریق کورتیکواستروئید می‌تواند با کوچک شدن و مرگ سلول‌های چربی، آنژیولیپوما را کوچک یا از شر آن خلاص کند. این شامل تزریق یک بی حس کننده موضعی و مخلوط استروئیدی به لیپوم است. گاهی اوقات، پزشک باید چندین تزریق انجام دهد. هنگامی که پزشک لیپوم را برمی دارد، به ندرت در همان محل برمی گردد.

تشخیص

پزشکان معمولاً نمی توانند از طریق معاینه فیزیکی ساده تشخیص دهند که یک فرد لیپوما دارد یا آنژیولیپوم. وجود درد ممکن است نشان دهنده آنژیولیپوما باشد تا لیپوم. آنژیولیپوم ها حاوی رگ های خونی بیشتری نسبت به لیپوم ها هستند. پزشک معمولاً برای تشخیص وجود رگ های خونی در تومور نیاز به بیوپسی دارد. آنژیولیپوم ها سرطانی نیستند، اما ممکن است شبیه لیپوسارکوم باشند، که نوعی سرطان است که سلول های چربی را تحت تاثیر قرار می دهد. اگر پزشک مشکوک باشد که رشد جدید ممکن است سرطانی باشد، ممکن است آزمایش‌های بیشتری مانند بیوپسی یا اسکن ام ار ایی، را برای جستجوی بافت‌های سرطانی درخواست کند. لیپوسارکوم در افراد زیر 30 سال بسیار نادر است. لیپوم های سرطانی بیشتر در نواحی مانند پشت دیواره شکم، شانه ها و اندام تحتانی رخ می دهد. همچنین آنژیولیپوم ها را می توان با سایر اختلالات مانند بیماری درکوم اشتباه گرفت که باعث می شود توده های دردناک متعدد همراه با علائم دیگر مانند افزایش وزن، افسردگی و بی حالی ظاهر شوند. این وضعیت بسیار نادر است.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال