گودی خاجی چیست؟

فرورفتگی های خاجی شکاف های کوچکی در پایه ستون فقرات هستند. آنها در نوزادان تازه متولد شده نسبتاً شایع هستند و معمولاً نشان دهنده مشکل نیستند. در موارد نادر، افراد ممکن است علائم را در مراحل بعدی زندگی تجربه کنند. در این مقاله با عوارض احتمالی گودی خاجی آشنا شوید.

گودی خاجی چیست؟

گودی خاجی یک گودی یا شکاف کوچک در پایه نخاع است. در قسمت کوچک پشت، نزدیک استخوان دنبالچه، که به عنوان ساکروم نیز شناخته می شود، یافت می شود. این یک بیماری مادرزادی است، یعنی فرد با آن متولد می شود. گودی خاجی گاهی اوقات به عنوان گودی پیلونیدال شناخته می شود. اغلب، هنگامی که یک پزشک برای اولین بار یک نوزاد را معاینه می کند، آنها کشف می شوند. گودی خاجی در نوزادان سالم و تازه متولد شده نسبتاً شایع است و به طور معمول نشانه نگرانی نیست. آنها در حدود 2 تا 4 درصد از تولدها دیده می شوند، اگرچه علت آنها ناشناخته است. در بیشتر موارد، فرورفتگی های خاجی به سادگی نشانه هایی از ناهنجاری های جزئی هستند که نوزاد در داخل رحم رشد می کند. در موارد نادر، آنها می توانند نشان دهنده یک ناهنجاری عمیق تر ستون فقرات باشند. آنها همچنین می توانند در زندگی بعدی وجود داشته باشند و مشکلی ایجاد نکنند.

علائم

گودی خاجی به صورت یک گودی یا گودال کوچک در قسمت پایین کمر ظاهر می شود. معمولاً بسیار کم عمق است و پایین آن به راحتی دیده می شود. یک فرورفتگی خاجی ممکن است در چین بین باسن قرار داشته باشد. با این حال، برخی از ویژگی‌ها می‌توانند نشانه‌ای از نقص‌های بیشتر باشند و باید با سونوگرافی بررسی شوند. این شامل:

• تورم در ناحیه
• برچسب های پوستی
• یک علامت مادرزادی در منطقه
• یک تکه مو کنار گودی
• یک توده چربی
• گودی بزرگتر یا عمیق تر از 5 میلی متر 
• تغییر رنگ
• لطافت

گودی خاجی نیز می تواند در کودکان یا بزرگسالان ایجاد شود. اگرچه علت دقیق آن ناشناخته است، اعتقاد بر این است که زمانی اتفاق می‌افتد که موهای شل به پوست فشار می‌آورند. برخی از شرایط برای افزایش خطر بروز گودی خاجی شناخته شده است. این شامل:

• چاقی
• سن بین 15 تا 40 سال
• داشتن موهای بدن بالاتر از حد متوسط
• داشتن موهای زبر یا مجعد بدن
• آسیب قبلی به ناحیه
• سابقه خانوادگی این بیماری
• داشتن شغلی که شامل رانندگی یا نشستن برای مدت طولانی است

عوارض

گودی های خاجی که جزئی و کم عمق هستند معمولاً هیچ عارضه ای ندارند و هیچ عامل خطر شناخته شده ای وجود ندارد. این گودی ها نیازی به درمان ندارند. با این حال، حفره‌های عمیق‌تری که در داخل بدن ادامه دارند، می‌توانند مستقیماً به نخاع یا روده بزرگ متصل شوند. این همچنین می تواند باعث ایجاد بثورات مزمن شود. در این موارد، گودی باید بسته شود. چاله های عمیق تر اغلب می توانند عفونی شوند و ممکن است آبسه یا کیست ایجاد شود. اغلب این نوع رشد تا زمانی که فرد در سنین نوجوانی خود نباشد اتفاق نمی افتد. هیچ ارتباط شناخته شده ای بین وجود گودی خاجی و دیسرافییسم ستون فقرات یا همجوشی ناقص ستون فقرات یا نخاع وجود ندارد. اگر نگرانی وجود داشته باشد که گودی خاجی نشانه ای از یک مشکل اساسی است، سونوگرافی برای ارزیابی کانال نخاعی اغلب اولین آزمایشی است که انجام می شود. معمولاً 3 یا 4 ماه پس از تولد کودک انجام می شود. اگر آزمایش مشکل تولد مربوط به گودی خاجی را نشان دهد، نوزاد ممکن است برای درمان تحت ارزیابی و تشخیص بیشتر قرار گیرد. این می تواند شامل تصویربرداری رزونانس مغناطیسی باشد. گاهی اوقات فرورفتگی های بزرگ یا عمیق ساکرال نشانه ای از نقص مادرزادی است که نخاع یا استخوان های ستون فقرات را درگیر می کند. شایع ترین آنها اسپینا بیفیدا است که در آن یک بی نظمی کوچک در یکی از مهره ها وجود دارد. افرادی که نگران گودی خاجی هستند در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر باید با پزشک خود تماس بگیرند:

• تخلیه چرک
• سرخی
• تورم
• لطافت

قبل از تصمیم گیری در مورد بهترین اقدام، پزشک به تاریخچه پزشکی فرد نگاه می کند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال