عملکرد سیستم تنفسی
سیستم تنفسی به افراد اجازه تنفس می دهد. از چندین اندام و ساختار تشکیل شده است که هوا را به داخل و خارج از ریه ها منتقل می کند و اکسیژن را با دی اکسید کربن مبادله می کند. در حالی که سیستم تنفسی به فرد کمک می‌کند تا نفس بکشد، در مقابل جذب ذرات مضر از طریق سرفه، عطسه یا بلع نیز محافظت می‌کند. این مقاله قسمت های مختلف دستگاه تنفسی، برخی از شرایط تنفسی و نحوه تنفس فرد را بررسی می کند. همچنین به عملکرد ریه و فرآیندهای دم و بازدم می پردازد.
برای حرکت در مدل و خواندن اطلاعات بیشتر در مورد سیستم تنفسی، روی بادی مپ، تعاملی زیر کلیک کنید.
بخش هایی از دستگاه تنفسی
دستگاه تنفسی به دو قسمت فوقانی و تحتانی تقسیم می شود. دستگاه فوقانی شامل:
- بینی و حفره بینی
- سینوس ها
- حلق
- حنجره
دستگاه تنفسی تحتانی شامل:
- ریه ها
- نای
- دیافراگم
بخش های زیر هر قسمت از سیستم تنفسی را با جزئیات بیشتری بررسی می کند.
بینی و حفره بینی
بینی با تشکیل دهانه خارجی اصلی سیستم تنفسی، از قسمت قدامی حفره بینی محافظت می کند. بینی نیز منحصر به فرد است، زیرا تنها بخشی از سیستم است که از بیرون قابل مشاهده است. حفره بینی بالاترین قسمت دستگاه تنفسی است که توسط تیغه بینی به دو قسمت تقسیم می شود. این بهترین ورودی برای هوای بیرون است، زیرا موها و مخاط دیواره داخلی را می پوشانند و به عنوان پاک کننده هوا عمل می کنند. در این فضای توخالی، هوا قبل از رسیدن به ریه ها گرم، مرطوب و فیلتر می شود. بینی از رسیدن گرد و غبار، کپک و سایر آلودگی ها به ریه ها جلوگیری می کند.
سینوس ها
سینوس های پارانازال، به معنای اطراف بینی چهار فضای توخالی و جفتی در بالا و پایآنها با سوراخ های کوچک به بینی متصل می شوند و دما و رطوبت هوای استنشاقی را تنظیم می کنند. این حفره ها به صدا نیز تن می دهند. سینوس ها پس از تولد ایجاد می شوند و در حدود 20 سالگی به اندازه نهایی خود می رسند.
حلق
حلق یا گلو یک لوله عضلانی همه کاره به شکل قیف است که هوا را از دهان و بینی به نای یا نای می رساند. همچنین حفره های بینی و دهان را با حنجره و مری متصل می کند. حلق کلید سیستم تنفسی و گوارشی است. این اجازه می دهد تا هوای استنشاقی از حفره بینی به حنجره، نای و ریه ها عبور کند. بخشی از حلق به نام نازوفارنکس میزبان اپی گلوت است. این باعث می شود که مسیر مری پوشیده شود و از ورود هوا به دستگاه گوارش جلوگیری شود.
حنجره
حنجره در سیستم تنفسی عملکرد دوگانه ای دارد: به عنوان یک کانال هوا به ریه ها، در حالی که غذا و نوشیدنی را از انسداد راه هوایی جلوگیری می کند و به عنوان، جعبه صدا که حاوی تارهای صوتی برای گفتار است. حنجره یک لوله 2 اینچی است که از 9 قطعه غضروف تشکیل شده است. حلق را به نای متصل می کند و توسط رباط ها، غشاها و بافت فیبری به هم متصل می شود.
ریه ها
ریه ها اندام های اولیه سیستم تنفسی هستند، زیرا نقش حیاتی در تنفس دارند: تبادل گاز. هوایی که فرد از طریق بینی و دهان تنفس می کند حاوی اکسیژن و گازهای دیگر است. اکسیژن وارد ریه ها و سپس جریان خون می شود و به بدن اجازه می دهد تا به طور طبیعی عمل کند. با این حال، ریه ها نیز دی اکسید کربن خون را می گیرند و با بازدم فرد در هوا آزاد می کنند. کیسه های انگور مانند به نام آلوئول در هر ریه اجازه می دهد تا تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن انجام شود.
نای
نای از گردن و بالای قفسه سینه عبور می کند. این یک لوله عریض و توخالی است که حنجره را به برونش ها یا راه های هوایی ریه ها متصل می کند. حیاتی ترین عملکرد آن فعال کردن جریان هوا به ریه ها و از آن است. غشای فیبرالاستیک در طی دم و بازدم منبسط و منقبض می شود.
دیافراگم
دیافراگم یک صفحه ماهیچه ای گنبدی شکل است که در زیر ریه ها قرار دارد. قفسه سینه را از شکم جدا می کند. دیافراگم به عنوان عضله اصلی تنفس عمل می کند و به تنفس کمک می کند منبع مورد اعتماد. سیستم عصبی پاراسمپاتیک انقباض و شل شدن دیافراگم و عضلات بین دنده ای را تنظیم می کند.
منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال
ارسال یک نظر
