سندرم تونل تارسال چیست؟

سندرم تونل تارسال که برای اولین بار توسط کک و لام در سال 1962 توصیف شد، وضعیتی است که در اثر فشردگی عصب تیبیا یا شاخه‌های مرتبط با آن در حین عبور عصب از زیر رتیناکولوم فلکسور در سطح مچ پا یا دیستال ایجاد می‌شود. این شبیه به سندرم تونل کارپال مچ دست است. و سندرم تونل تارسال یک نوروپاتی فشاری چند وجهی است که به طور معمول با درد و پارستزی که از مچ پا داخلی به سمت دیستال و گاهی اوقات از ناحیه پروگزیمال تابش می‌کند، ظاهر می‌شود.

ماهان مدیکال مرجع تخصصی عرضه انواع جوراب واریس در یرند های معتبر داخلی و خارجی

این یافته ها ممکن است دلایل مختلفی داشته باشند که می توانند به عنوان عوامل بیرونی، درونی یا کششی در ایجاد علائم و نشانه های سندرم تونل تارسال طبقه بندی شوند. و علل بیرونی ممکن است به ایجاد سندرم تونل تارسال کمک کند. به عنوان مثال می توان به ترومای خارجی به دلیل آسیب له شدن، آسیب کششی، شکستگی، دررفتگی مچ پا و عقبی پا، و پیچ خوردگی شدید مچ پا اشاره کرد. و علل محلی ممکن است علل ذاتی نوروپاتی باشند. به عنوان مثال می توان به توده های فضایی، تومورهای موضعی، برجستگی های استخوانی و یک شبکه وریدی در کانال تارسال اشاره کرد. و تنش عصبی ناشی از پای والگوس می‌تواند علائمی ایجاد کند که مشابه علائم فشرده‌سازی عصب محیطی است. و علائم سندرم تونل تارسال از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اما یافته های بالینی به طور کلی شامل موارد زیر است:

•     اختلال حسی که از درد شدید تا از دست دادن حس متغیر است
•     اختلال حرکتی همراه با آتروفی عضلانی درونی
•     ناهنجاری راه رفتن

تغییر شکل والگوس عقبی ممکن است علائم سندرم تونل تارسال را تشدید کند زیرا تغییر شکل ممکن است به دلیل افزایش ورژن و دورسی فلکشن، تنش را افزایش دهد.

آناتومی شناسی سندرم تونل تارسال

تونل تارسال ساختاری در پا است که بین استخوان های زیرین پا و بافت فیبری پوشاننده ایجاد می شود. فلکسور رتیناکولوم سقف تونل تارسال را تشکیل می دهد و توسط فاسیای عمقی ساق پا و فاسیای عرضی عمیق مچ پا تشکیل می شود. مرزهای پروگزیمال و تحتانی تونل توسط حاشیه تحتانی و فوقانی شبکیه فلکسور تشکیل شده است. کف تونل از قسمت فوقانی استخوان پاشنه، دیواره میانی تالوس و قسمت دیستال میانی استخوان درشت نی تشکیل شده است. و کانال فیبرو استخوانی باقیمانده تونل تیبیوکالکانئال را تشکیل می دهد. تاندون های عضله فلکسور هالوسیس لونگوس، عضله فلکسور انگشتی بلند، عضله تیبیالیس خلفی، عصب تیبیال خلفی و شریان تیبیال خلفی از تونل تارسال عبور می کنند. و عصب تیبیال خلفی بین عضله تیبیال خلفی و عضله فلکسور انگشت بلند در ناحیه پروگزیمال ساق قرار دارد و سپس از بین خم کننده انگشت بلند و فلکسور هالوسیس لونگوس در ناحیه دیستال ساق عبور می کند. عصب تیبیال از پشت مالئول داخلی و از تونل تارسال عبور می کند و سپس به شاخه های پوستی، مفصلی و عروقی تقسیم می شود. و تقسیمات اصلی عصب تیبیال خلفی شامل شاخه های عصب پاشنه ای، کف پا داخلی و عصب کف پا جانبی است. عصب کف پا داخلی بالاتر از عضلات ابدکتور هالوسیس و فلکسور هالوسیس لونگوس قرار می گیرد و بعداً به سه عصب دیجیتالی مشترک داخلی پا و عصب پوستی کف پا داخلی هالوکس تقسیم می شود. عصب پلانتار جانبی مستقیماً از طریق شکم عضله ابداکتور هالوسیس حرکت می کند، جایی که بعداً به شاخه هایی تقسیم می شود. و عصب دهی شاخه های عصب تیبیال خلفی به شرح زیر است:

شاخه پاشنه، جنبه های داخلی و خلفی پاشنه پا شاخه میانی کف پا، شاخه های پوستی به قسمت داخلی کف پا. شاخه های حرکتی به عضلات ابدکتور هالوسیس و خم کننده انگشتان برویس. و به مفاصل تالوناویکولار و پاشنه اویکولار منشعب می شود شاخه جانبی پلانتار، شاخه های حرکتی به عضلات ابدکتور انگشتی و چهارپایان پلانته. عصب جلدی به عدد پنجم؛ شاخه ارتباطی به چهارمین عصب دیجیتال مشترک. شاخه های موتور به قسمت های کمر شاخه های بین استخوانی دوم، سوم و چهارم به سر عرضی هالوسیس اددکتور و عضلات اولین فضای بین استخوانی

منبع : Medscape.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال