انسولین پایه چیست؟

افراد مبتلا به دیابت نوع 1 برای تنظیم سطح قند خون باید انسولین مصرف کنند. انواع مختلفی از انسولین در دسترس هستند که با سرعت های متفاوتی اثر می گذارند و برای مدت زمان متفاوتی دوام می آورند. انسولین پایه یک نوع کند اثر است. بدن افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نمی تواند انسولین کافی برای کنترل قند خون تولید کند. هر فرد مبتلا به نوع 1 باید قند خون خود را کنترل کند و در نقاط مختلف روز انسولین مصرف کند. با این حال، اکنون بسیاری از مردم از یک پمپ الکترونیکی برای تهیه انواع مختلف انسولین در نقاط مختلف روز مانند بعد از غذا استفاده می کنند. اینها با سرعت های متفاوتی برای کاهش گلوکز خون عمل می کنند. دیابت نوع 2 توانایی سلول ها برای پاسخ به انسولین و جذب گلوکز یا قند خون را کاهش می دهد و باعث گردش بیش از حد جریان خون می شود. افراد مبتلا به نوع 2 معمولاً به جای انسولین از کنترل رژیم غذایی و ورزش منظم برای کنترل گلوکز خون استفاده می کنند. آنها ممکن است از داروهای غیر انسولین مانند متفورمین استفاده کنند. برخی از افراد مبتلا به این نوع در صورتی که اقدامات سبک زندگی و داروهای غیر انسولین موثر نباشد به انسولین نیاز خواهند داشت. در این مقاله به توضیح انسولین پایه، اثرات آن، انواع مختلف و میزان مصرف آن می پردازیم.

انسولین پایه چیست؟

انسولین پایه به کندی عمل می کند و برای افرادی که دیابت نوع 1 را مدیریت می کنند مهم است. برخی از افراد مبتلا به نوع 2 نیز ممکن است به این هورمون نیاز داشته باشند. انواع مختلفی از انسولین موجود است. تولید کنندگان آنها را به روش های زیر طبقه بندی می کنند:

• زمان شروع، یا سرعت عملکرد آنها
• مدت، یا مدت زمان اثرات آنها
• زمان اوج یا زمانی که اثرات انسولین به اوج خود می رسد

هنگام مدیریت قند خون با انسولین، برنامه ریزی کلیدی است. زمان و نوع بسیار مهم است. بعد از غذا، فرد برای اثرات سریع که با افزایش ناگهانی گلوکز خون مقابله می کند، به یک انسولین سریع الاثر نیاز دارد. بین وعده‌های غذایی و شبانه، انسولین آهسته‌تر برای کاهش شدید قند خون در مدت طولانی‌تر لازم است در حالی که گلوکز جدیدی وارد بدن نمی‌شود. انسولین کند اثر به انسولین پایه نیز معروف است و نقش حیاتی در مدیریت دیابت در طول روزه داری دارد. در این زمان‌ها، بدن به طور مداوم گلوکز را در جریان خون آزاد می‌کند که انرژی سلول‌ها را تامین می‌کند. انسولین پایه به کنترل گلوکز کمک می کند. انسولین چند ساعت پس از تزریق به جریان خون می رسد. سطح گلوکز را در طول روز و شب ثابت نگه می دارد. به طور کلی، انسولین پایه تا 24 ساعت در سیستم باقی می‌ماند، اگرچه برخی چرخه‌های کوتاه‌تر یا طولانی‌تر در بدن دارند.

انواع انسولین پایه

همه انواع انسولین پایه طولانی اثر هستند. پزشک ممکن است این نوع انسولین را برای دیابت نوع 1 و 2 تجویز کند. به طور کلی تا 24 ساعت در بدن عمل می کند، اگرچه برخی از انواع می توانند بیشتر از این دوام داشته باشند. بسته به نوع انسولین مورد استفاده و نیاز بیمار، فرد باید انسولین پایه طولانی مدت را یک یا دو بار در روز تزریق کند. انسولین طولانی اثر تمایل به فعالیت اوج ندارد و عملکرد طبیعی پانکراس را تقلید می کند. این امکان تحویل مداوم را فراهم می کند و سطح قند خون را در طول روز و شب ثابت نگه می دارد. سه انسولین طولانی اثر مختلف وجود دارد.

گلارژین

گلارژین به عنوان سه محصول مختلف موجود است. اینها ویژگی های زیر را دارند:

• آنها فعالیت ثابتی را از حدود 1 ساعت پس از تزریق ارائه می دهند.
• آنها تا 24 ساعت کار می کنند.
• معمولاً یک فرد نیاز به تزریق گلارژین یک بار در روز دارد.

دتمیر

داروخانه ها دتمیر را با نام تجاری لوومیر می فروشند. دیتمیر دارای ویژگی های زیر است:

• فعالیت ثابتی را از 1 ساعت پس از تزریق ایجاد می کند.
• دتمیر معمولاً به اندازه گلارژین دوام ندارد و میانگین مدت آن حدود 7.6 تا 24 ساعت است.
• یک فرد روزانه به 1 تا 2 واکسن دتمیر نیاز دارد.

دگلودک

انسولین دگلودک که با نام ترسیبا، نیز به فروش می رسد، فعالیت ثابتی را برای بیش از 42 ساعت ارائه می دهد و برنامه تزریق انعطاف پذیرتری را امکان پذیر می کند. حتماً بین دوزهای دگلودک 8 ساعت فاصله بگذارید.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال