اختلالات گفتاری چیست؟

اختلال گفتار به هر شرایطی گفته می‌شود که بر توانایی فرد در تولید صداهایی که کلمات ایجاد می‌کنند تأثیر بگذارد. آسیب به عضلات، اعصاب و ساختارهای صوتی می تواند باعث آن شود. به عنوان مثال می توان به لکنت و آتاکسی اشاره کرد. گفتار یکی از اصلی ترین راه هایی است که افراد از طریق آن افکار، احساسات و عقاید خود را با دیگران در میان می گذارند. عمل صحبت کردن مستلزم هماهنگی دقیق چند قسمت بدن از جمله سر، گردن، سینه و شکم است. در این مقاله به بررسی اختلالات گفتاری و انواع مختلف آن می پردازیم. ما همچنین علائم، علل، تشخیص و درمان اختلالات گفتاری را پوشش می دهیم.

اختلال گفتار چیست؟

اختلالات گفتاری بر توانایی فرد برای ایجاد صداهایی که به او اجازه می دهد با افراد دیگر ارتباط برقرار کند، تأثیر می گذارد. آنها مانند اختلالات زبانی نیستند. اختلالات گفتاری مانع از ایجاد صداهای گفتاری صحیح در افراد می شود، در حالی که اختلالات زبان بر توانایی فرد در یادگیری کلمات یا درک آنچه دیگران به آنها می گویند تأثیر می گذارد. با این حال، اختلالات گفتاری و زبانی می تواند بیان افکار و احساسات خود را برای دیگران دشوارتر کند.

انواع

اختلالات گفتار می تواند افراد را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد. برخی از انواع اختلالات گفتاری عبارتند از لکنت، آپراکسی و دیزآرتری. در زیر به هر یک از این انواع می پردازیم:

لکنت زبان

لکنت به یک اختلال گفتاری اشاره دارد که جریان گفتار را قطع می کند. افرادی که لکنت دارند می توانند انواع اختلالات زیر را تجربه کنند:

• تکرار زمانی اتفاق می افتد که افراد به طور غیرارادی صداها، مصوت ها یا کلمات را تکرار می کنند.
• بلوک‌ها زمانی اتفاق می‌افتند که مردم بدانند چه می‌خواهند بگویند، اما در ایجاد صداهای گفتاری ضروری مشکل دارند. بلوک‌ها ممکن است باعث شود کسی احساس کند که کلماتش گیر کرده است.
• طولانی شدن به کشش یا بیرون کشیدن صداها یا کلمات خاص اشاره دارد.
• علائم لکنت بسته به شرایط ممکن است متفاوت باشد. استرس، هیجان یا ناامیدی می‌تواند باعث شدیدتر شدن لکنت شود. برخی از افراد ممکن است متوجه شوند که برخی کلمات یا صداها می توانند لکنت را برجسته تر کنند.

لکنت می تواند هر دو علائم رفتاری و جسمی ایجاد کند که همزمان رخ می دهند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تنش در صورت و شانه ها
• چشمک زدن سریع
• لرزش لب
• مشت های گره کرده
• حرکات ناگهانی سر

دو نوع اصلی لکنت وجود دارد:

• لکنت رشدی بر کودکان خردسالی که هنوز در حال یادگیری مهارت های گفتار و زبان هستند تأثیر می گذارد. عوامل ژنتیکی به طور قابل توجهی احتمال ابتلا به این نوع لکنت را در افراد افزایش می دهد.
• لکنت نوروژنیک زمانی اتفاق می افتد که آسیب به مغز از هماهنگی مناسب بین مناطق مختلف مغز که در گفتار نقش دارند، جلوگیری کند.

آپراکسی

مغز هر عملی را که افراد انجام می دهند، از جمله صحبت کردن، کنترل می کند. بیشتر درگیری مغز در گفتار ناخودآگاه و خودکار است. وقتی فردی تصمیم می گیرد صحبت کند، مغز سیگنال هایی را به ساختارهای مختلف بدن می فرستد که با هم کار می کنند تا گفتار تولید کنند. مغز به این ساختارها دستور می دهد که چگونه و چه زمانی حرکت کنند تا صداهای مناسب را ایجاد کنند. برای مثال، این سیگنال‌های گفتاری تارهای صوتی را باز یا بسته می‌کنند، زبان را حرکت می‌دهند و لب‌ها را شکل می‌دهند و حرکت هوا را از طریق گلو و دهان کنترل می‌کنند. آپراکسی یک اصطلاح کلی است که به آسیب مغزی اشاره دارد که مهارت های حرکتی فرد را مختل می کند و می تواند هر بخشی از بدن را تحت تاثیر قرار دهد. آپراکسی گفتار، یا آپراکسی کلامی، به طور خاص به اختلال در مهارت های حرکتی اشاره دارد که بر توانایی فرد برای شکل دادن صحیح صداهای گفتار تأثیر می گذارد، حتی زمانی که می دانند چه کلماتی را می خواهند بگویند.

دیزآرتری

دیزارتری زمانی رخ می دهد که آسیب به مغز باعث ضعف عضلانی در صورت، لب ها، زبان، گلو یا قفسه سینه فرد شود. ضعف عضلانی در این قسمت های بدن می تواند صحبت کردن را بسیار دشوار کند.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال