آنتی بیوتیک ها و جراحی پوست

استفاده از آنتی بیوتیک های پیشگیرانه در بیماران تحت عمل جراحی پوست موضوعی نامشخص و گاه بحث برانگیز بوده است. رایج ترین تنظیمات برای استفاده از داروهای ضد میکروبی در جراحی پوست شامل موارد زیر است:

•     پیشگیری از اندوکاردیت
•     پیشگیری از عفونت کلی مفصل هماتوژن
•     پیشگیری از عفونت زخم
•     درمان عفونت زخم

ماهان مدیکال مرجع تخصصی عرضه انواع جوراب واریس در یرند های معتبر داخلی و خارجی

در حال حاضر، هیچ مطالعه کنترل شده تصادفی و بزرگ، دوسوکور، خطر عفونت محل جراحی پوست، اندوکاردیت، یا عفونت مفصل پروتز را تعیین نکرده است. به این ترتیب، بسیاری از توصیه های فعلی بر اساس مطالعات موجود و یک رویکرد منطقی با استفاده از ارزیابی ریسک است. با این حال، باید خطر استفاده از آنتی بیوتیک ها را در نظر گرفت که شامل آلرژی، مقاومت در حال ظهور ارگانیسم های متعدد و اثرات نامطلوب می شود. و این مقاله به طور خلاصه به بررسی و بررسی فلورهای پوستی ساکن، استفاده از آنتی بیوتیک ها برای پیشگیری از اندوکاردیت عفونی، عفونت کامل مفصل هماتوژن و عفونت محل جراحی می پردازد و همچنین در مورد درمان عفونت زخم پوستی پس از عمل جراحی بحث می کند.

فلور پوست

باکتری های ساکن و گذرا روی پوست پراکنده می شوند. فلورهای ساکن از موجودات روی پوست تشکیل شده اند که از نظر تعداد و ترکیب نسبتاً پایدار هستند. این باکتری ها در نقاط مختلف بدن و در افراد مختلف متفاوت هستند. باکتری های ساکن در لایه شاخی و در بیرونی ترین لایه های اپیدرم زندگی می کنند. فلورهای گذرا روی سطح پوست قرار دارند، از منابع بیرونی مشتق شده‌اند و بسیار متفاوت هستند. و استافیلوکوک های کواگولاز منفی، مانند استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، رایج ترین موجودات فلور طبیعی هستند. این باکتری ها پاتوژن های رایج در عفونت زخم نیستند، اما در برخی موارد آندوکاردیت نقش دارند. استافیلوکوکوس اورئوس که کواگولاز مثبت است، معمولاً در میان فلورهای ساکن نیست، اما گاهی اوقات می‌توان آن را در نواحی بین‌تریجینال و در نارس‌ها، در 20 درصد بیماران یافت. برخی از بیماری های پوستی مانند پسوریازیس و درماتیت آتوپیک و استفاده از رتینوئیدها می تواند با تعداد بالای استافیلوکوکوس اورئوس در پوست همراه باشد. استافیلوکوکوس اورئوس اغلب در عفونت زخم جدا می شود و به ندرت باعث اندوکاردیت می شود. استرپتوکوک ویریدانس در حفره دهان شایع است، می تواند باعث عفونت زخم شود و در ارتباط با اندوکاردیت جدا شده است. و تنوع باکتری های ساکن به محل آن نیز بستگی دارد. سر، گردن و قسمت بالایی تنه دارای غدد چربی بیشتری هستند. بنابراین، ارگانیسم های چربی دوست بیشتری مانند گونه های پروپیونی باکتریوم در آنجا یافت می شوند. مناطقی که در معرض آن قرار دارند، مانند صورت، گردن و دست ها، تعداد کل باکتری های بیشتری دارند، از جمله باکتری های گذرا مانند استرپتوکوک های گروه آ. نواحی بین شاخه ای مانند زیر بغل و کشاله ران می توانند به شدت با میله های گرم منفی، باکتری های کورینه فرم و استافیلوکوکوس اورئوس کلونیزه شوند. سودوموناس آئروژینوزا اغلب مجرای شنوایی خارجی را کلونیزه می کند و ممکن است باعث عفونت زخم های جراحی گوش و همچنین کندریت شود. مخاط دهان و بینی تعداد زیادی ارگانیسم های مختلف را در خود جای داده است که مهم ترین آنها استرپتوکوک ها، لاکتوباسیل ها، بی هوازی ها و کورینه باکتری ها هستند. و عوامل دیگری مانند جنسیت، سن و شغل می توانند بر انواع باکتری هایی که به طور معمول روی پوست قرار دارند تأثیر بگذارند. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض صابون ها، مواد ضدعفونی کننده، داروها و اشعه ماوراء بنفش می تواند انواع و تعداد باکتری های روی پوست را تغییر دهد. آب و هوا بر فلورهای باکتریایی تأثیر می گذارد زیرا افزایش دما و رطوبت باعث افزایش تعداد باکتری ها می شود. اگرچه آماده سازی جراحی خوب می تواند فلورهای گذرا را از بین ببرد و می تواند فلور ساکن را به حداقل برساند، عقیم سازی کامل پوست غیرممکن است. تقریباً 20 درصد از فلورهای ساکن پس از شستشوی ضد عفونی کننده در واحدهای پیلوسباسه باقی می مانند.

منبع : Medicalnewstoday
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال