کلاس فشار در نظر گرفته شده برای این نوع از جوراب از 15 تا 18 میلیمتر جیوه بوده و باعث افزایش حرکت خون در پاهای بیمار، مانع از ایجاد لخته در جداره عروق میگردد.
نکته حائز اهمیت در این نوع از جوراب ها، فشار تدریجی این جوراب در طول آن می باشد بدین معنا که جوراب ضد آمبولی می بایست حداکثر فشار را در ناحیه مچ و حداقل فشار را در انتهای بالایی خود ایجاد نماید تا بدین صورت فرآیند هدایت خون به سمت قلب را تسهیل نماید. که کمپانی سولیدا ایتالیا با بهره مندی از این تگنولوژی، کیفیت و عملکرد مطلوب ابن گروه از جوراب های درمانی را تضمین می نماید.
جوراب ضد آمبولی سولیدا، بسیار لطیف و سازگار با حساس ترین نوع پوست ها می باشد. دارای بافت تقویت شده در ناحیه پاشه و نوک انگشتان و همچنین قسمتی باز در نوک انگشتان جهت چک آپ وضعیت بیمار در حالت بیهوشی.
دارای نواری از جنس سیلیکون در بالا جهت جلوگیری از سر خوردن و پایین آمدن جوراب.
لخته شدن خون در ساق و ران پا
ترومبوز ورید عمقی (Deep Vein Thrombosis)، لخته خونی است که در ساق و یا ران پا ایجاد می شود. این لخته خون می تواند در رگ ها حرکت کند و اگر به ریه ها برسد، موجب انسداد جریان خون و حتی مرگ می شود.
علائم ترومبوز ورید عمقی
علائم ترومبوز ورید عمقی شامل قرمزی، ورم و درد می باشد. این علائم در محل ایجاد لخته خون و اغلب در پاها دیده می شوند.
آمبولی ریه
اگر قسمتی از لخته خون به رگ های موجود در ریه برسد، باعث مسدود شدن جریان خون به ریه می شود و آمبولی ریه را بوجود می آورد.
علائم آمبولی ریه شامل: به سختی نفس کشیدن، فشار خون پایین، غش کردن، تند شدن ضربان قلب، درد قفسه سینه و سرفه همراه با بالا آوردن خون است.
علت ترومبوز ورید عمقی
هر عاملی که باعث تخریب لایه داخلی رگ شود مانند: جراحی، آسیب یا پاسخ سیستم ایمنی، باعث ترومبوز ورید عمقی می گردد.
خون غلیظ شده در رگ ها به کندی حرکت می کند و تبدیل به لخته می شود.
اختلال ژنتیکی، تغییرات هورمونی و بی تحرکی بدن نیز باعث ایجاد لخته خونی می شوند.
افراد در معرض خطر
- سرطانی ها
- افرادی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند.
- افرادی که زیاد در رختخواب می مانند.
- افراد مسن
- سیگاری ها
- مسافرت طولانی
- افراد چاق
- ابتلا به ترومبوز ورید عمقی در گذشته
- سن بیشتر از 35 سال
- دوقلو یا چند قلوزایی
- عمل جراحی سزارین
- بیماری ترومبوفیلی (افزایش لخته شدن خون)
ترومبوز ورید عمقی در زنان
زنان در طی بارداری و 4 تا 6 هفته بعد از زایمان ممکن است دچار ترومبوز ورید عمقی گردند.
در سه ماهه اول بارداری و 6 هفته بعد از زایمان، احتمال لخته شدن خون زیاد است.
در دوران بارداری، به علت افزایش هورمون استروژن، احتمال تشکیل لخته خونی 10 برابر می شود.
فشار رحم در طی بارداری نیز می تواند مانع جریان خون شود.
برخی اختلالات خونی نیز می تواند باعث این مشکل شود.
هورمون درمانی بعد از یائسگی و مصرف قرص های هورمونی ضدبارداری، حتی در زنانی که فاقد اختلالات خونی هستند نیز باعث افزایش ترومبوز ورید عمقی می شود.
معمولا برای درمان ترومبوز ورید عمقی در بارداری، از تزریق هپارین استفاده می شود. معمولا این درمان تا شش هفته بعد از زایمان ادامه دارد.
هپارین یک ماده ضدانعقاد خون می باشد و اثر بدی بر رشد جنین ندارد. هپارین از بزرگ شدن لخته های خونی جلوگیری می کند و بدن می تواند لخته ها را حل کند.
همینطور تزریق هپارین باعث کاهش خطر آمبولی ریه و ایجاد لخته های دیگر در پا می شود.
اگر لازم باشد، درمان تا سه ماه ادامه یابد، باید از وارفارین استفاده شود. اگر شیرده هستید می توانید از وارفارین استفاده کنید.
برای زنان باردار دارای ترومبوز ورید عمقی، رعایت موارد زیر ضروری است:
تا آنجا که می توانید فعال باشید و جوراب های تنگ برای کمک به گردش خون در پاها بپوشید.
قبل از رفتن به اتاق زایمان، نباید داروهای ضدانعقاد را مصرف کنید.
باید از آخرین تزریق داروی ضدانعقاد 24 ساعت گذشته باشد تا بتوانید سزارین شوید.
ترومبوز ورید عمقی در مسافرت
تحقیقات نشان داده است سفرهایی که بیشتر از چهار ساعت طول می کشند، خطر بروز ترومبوز ورید عمقی را دو برابر می کنند.
مسافرت با هواپیما، قطار، ماشین، اتوبوس و غیره باعث کند شدن جریان خون می شود.
برای جلوگیری از ترومبوز ورید عمقی در مسافرت باید:
زیاد آب بنوشید.
از نوشیدن مشروبات الکلی دوری کنید، زیرا باعث کم آبی بدن می شوند.
ورزش های مخصوص پا را انجام دهید مانند: خم و راست کردن پا و چرخش مچ پا.
در راهروی هواپیما یا قطار کمی راه بروید و در طی سفر با ماشین شخصی یا اتوبوس هم، کمی از خودرو پیاده شده و قدم بزنید.
عوارض ترومبوز ورید عمقی
برخی مواقع، حتی یک سال بعد از رفع لخته خون، درد و ورم و تغییر رنگ پوست را خواهید داشت.
راه های تشخیص ترومبوز ورید عمقی
پزشک راجع به بیماری هایی که دارید و داروهایی که مصرف می کنید، از شما سئوالاتی می پرسد.
بعد با استفاده از روش اولتراسوند (فراصوت)، محل لخته خون را شناسایی می کند.
درمان ترومبوز ورید عمقی
داروهای ضد انعقاد خون از قبیل وارفارین و هپارین توسط پزشک تجویز می شوند. این داروها باعث تجزیه لخته خون می شوند.
داروهایی که باعث حل شدن لخته خون می شوند را ترومبولیتیک می خوانند. این داروها باعث خونریزی ناگهانی و شدید می شوند. این داروها در بیمارستان به صورت تزریق داخل وریدی، وارد بدن می شوند.
اگر شما از داروهای ضد انعقاد استفاده می کنید، باید مرتبا آزمایش خون بدهید. پزشک برای شما آزمایش خون می نویسد تا ببیند رگ های شما نازک نشده باشد.
داروهای ضدانعقاد باعث رقیق شدن خون می شوند و مصرف کنندگان آنها، به آسانی خونریزی می کنند
خونریزی داخلی، خطرناک است. علائم هشداردهنده خونریزی داخلی عبارتند از: درد شکم، تهوع قرمز و یا شبیه دانه های قهوه، مدفوع قرمز روشن و یا سیاه.
خونریزی در مغز باعث سردرد شدید، سکته، تغییرات بینایی، تحرک غیرطبیعی و گیجی می شود.
درمان با فیلتر Vena Cava
اگر شما نمی توانید داروهای ضدانعقاد را مصرف کنید و یا این داروها بر بدن شما تاثیری ندارند، پزشک یک فیلتر را درون رگ بزرگ (Vena Cava) قرار می دهد.
این فیلتر، جلوی لخته ها را می گیرد و از حرکت آنها به سمت ریه ممانعت می کند.
این فیلتر به تنهایی درمان کننده ترومبوز ورید عمقی نیست و از تشکیل لخته های جدید جلوگیری نمی‌کند، اما می تواند از آمبولی ریه جلوگیری کند.
درمان خانگی و پیشگیری
جوراب تنگ: جوراب های تنگ از تشکیل لخته جلوگیری می کنند. این جوراب ها ورم و درد پاها را کم می کنند. در خانه نیز این جوراب ها را بپوشید.
برای کاهش ورم و درد، پاهای خود را بالا ببرید.
ورزش هایی مثل شنا و پیاده روی را انجام دهید. فعالیت بدنی باعث افزایش جریان خون و جلوگیری از تشکیل لخته می شود. هنگامی که پشت میز نشسته اید، پاهای خود را دراز کنید و بکشید. اگر امکان دارد، بلند شوید و کمی راه بروید.
در هنگام مسافرت: از پوشیدن لباس های تنگ خودداری کنید و آب زیادی بنوشید. هر 2 تا 3 ساعت یک بار، از جای خود بلند شوید و راه بروید. اگر مجبورید بنشینید، پاهای خود را حرکت دهید.
اگر شما از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، مصرف منابع غذایی ویتامین K نیز می تواند کمک کند. غذاهای محتوی ویتامین K شامل سبزیجات برگ سبز، روغن کانولا و روغن سویا می باشد.
تغییراتی را در شیوه زندگی خود اعمال کنید، از قبیل: کاهش وزن، نکشیدن سیگار و کاهش فشار خون.
خلاصه مقاله
هدف:
این مطالعه به منظور بررسی تأثیر استفاده از جوراب ضد آمبولی در پیشگیری از بروز ادم اندام تحتانی پس از عمل جراحی بای پس عروق کرونر انجام شده است.
زمینه:
خارج کردن ورید صافن ساق پا در عمل جراحی پیوند عروق کرونر می تواند موجب ادم ( تورم ) ساق پا شود و درمان بوسیله ی جوراب فشاری اغلب جهت پیشگیری از این مشکل استفاده می شود.
روش کار:
در این مطالعه 106 بیمار از مرکز قلب و عروق شهید رجایی تهران که تحت جراحی انتخابی بایپس عروق کرونرقرار گرفتند در یک دوره ده ماهه ( از خرداد ماه الی اسفند ماه 1390 ) مورد بررسی قرار گرفته و در پایان هفته چهارم پس از عمل جراحی بر اساس نحوه استفاده از جوراب ضدآمبولی به دو گروه تقسیم گردیدند.
گروه اول، افرادی که پس از جراحی به طور مرتب و مستمر از جوراب ضد آمبولی استفاده نمودند (گروه جوراب ضد آمبولی)
گروه دوم، افرادی که پس از عمل از جوراب ضد آمبولی استفاده نکردند یا به طور نامنظم استفاده کردند (گروه شاهد)
شدت ادم اندام تحتانی و تغییرات محیط ساق و محیط ران به دنبال جراحی بین دو گروه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها:
بر اساس یافته ها میزان بروز و شدت بروز ادم اندام تحتانی در گروه جوراب ضد آمبولی در هفته چهارم پس از عمل به طور معنی داری پایین تر بود ). همچنین، افزایش محیط ساق پس از جراحی در گروه جوراب ضدآمبولی به طور معنی دار پایین تر بود، ولی محیط ران دارای اختالف قابل توجهی نبود. یافته ها نشان دادند که وزن و میزان فعالیت روزانه به طور معنی داری با بروز ادم اندام تحتانی ارتباط داشتند، اما سن، جنس، قد، استفاده از داروی دیورتیک، ابتلا به دیابت، رژیم غذایی با محدودیت مصرف نمک، ابتلا به عوارض قلبی پس از عمل، ابتلا به عوارض زخم پای دونور و روش استفاده از ورید صافن با بروز ادم ارتباط آماری معنی داری نداشتند.
نتیجه گیری:
این مطالعه نشان داد استفاده مرتب و منظم از جوراب ضد آمبولی تأثیر قابل توجهی در پیشگیری از بروز ادم اندام تحتانی و کاهش درجه آن به دنبال صافنکتومی در بیماران تحت جراحی بایپس عروق کرونر قلب دارد.
منبع: نشریه پرستاری قلب و عروق – دوره اول، شماره 2، تابستان 1391
مشاهده همه محصولات از این برند 
